Η Βουλγαρία και η Ρουμανία στην ΕΕ: γρήγορη διεύρυνση με πολλές επιφυλάξεις

Η υπογραφή της συμφωνίας ένταξης για τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία και η τελική έκθεση του Πενταγώνου για τα βασανιστήρια στο Ιράκ κυριαρχούν σήμερα στις γερμανικές εφημερίδες.

Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Κατ’ αρχήν δεν μπορούμε να μιλάμε για ώριμες συνθήκες ένταξης, διότι θα πρέπει να γίνει ούτε λίγο, ούτε πολύ ένα θαύμα για να κατορθώσουν εντός δύο ετών ώστε η Βουλγαρία και η Ρουμανία να αλλάξουν ορισμένες βασικές δομές και να δρομολογήσουν ουσιαστικά την ένταξη τους στην ΕΕ. Επομένως δεν μπορούμε να κατηγορούμε για λαϊκισμό, όσους έχουν επιφυλάξεις για την βεβιασμένη διαδικασία ένταξης ή ενταξιακών διαπραγματεύσεων για αυτές τις δύο χώρες, εφ’ όσον τόσο αποφασιστικά ειπώθηκε το όχι στην Κροατία. Ποιος είναι άραγε λαϊκιστής; Ίσως είναι αλήθεια ότι η κριτική από τα γερμανικά κρατίδια που κυβερνούνται από τα δύο χριστιανικά κόμματα ήρθε αργά. Όμως η αιτία της καθυστέρησης σχετίζεται άμεσα με την τακτική των ψευδαισθήσεων και την δήθεν εμβάθυνση και διεύρυνση της πολιτικής ολοκλήρωσης της ΕΕ.»

Süddeutsche Zeitung: «Η διεύρυνση της ΕΕ είναι μια εξαίρεση στην ιστορία της, είναι μια ιστορική, μια μοναδική πολιτικοοικονομική κατάσταση που προϋποθέτει ειδικά μέτρα. Η γιγαντιαία διαφορά μισθών και αμοιβών, νοοτροπίας και θεσμών μεταξύ ανατολικής και δυτικής Ευρώπης έχει σχέση με την ιστορία του 20ου αιώνα και τον χωρισμό της ευρωπαϊκής ηπείρου σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Για να καλυφθεί αυτό το κενό και να εναρμονιστεί η κοινή ανάπτυξη όλων των χωρών μελών της ΕΕ απαιτούνται μεταβατικοί όροι και προθεσμίες. Όλα αυτά τα μέτρα δημιουργούν ασφαλώς πανικό στους πολίτες και των δύο πλευρών, αλλά και ανησυχίες στους πολιτικούς, οι οποίοι τελικά οφείλουν να λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν τους τις δικαιολογημένες επιφυλάξεις των πολιτών, διότι διαφορετικά θα ανατραπούν τα σχέδια της γρήγορης διεύρυνσης και οι αρχιτέκτονές της θα βρεθούν εκτός πολιτικού νυμφώνος.»

Η τελική έκθεση για τα βασανιστήρια στο Ιράκ σχολιάζεται ευρύτατα από πολλές γερμανικές εφημερίδες.

Frankfurter Rundschau: «Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Στο αμερικανικό κογκρέσο κατατέθηκε το τελικό πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής του Πενταγώνου για τα βασανιστήρια στο Αμπού-Γκράιμπ: όλοι οι ανώτατοι αξιωματικοί λευκές περιστερές, όλοι οι κατώτεροι και οι απλοί στρατιώτες ένοχοι. Οι πρώτοι διδάξαντες πολιτικοί στην προσωρινή έκθεση που κατατέθηκε έδωσαν αμέσως άφεση αμαρτιών στους αξιωματούχους του στρατού και του Πενταγώνου, τώρα οι στρατιωτικοί με τη σειρά τους τούς μιμούνται. Στο μεταξύ γνωρίζουμε ότι όχι μόνον στο Ιράκ, αλλά και στο Αφγανιστάν, και στο Γκουαντάναμο υπάρχουν μυστικά υπόγεια βασανιστηρίων της CIA, έτσι το σκάνδαλο των βασανιστηρίων συνεχίζεται, τώρα δε επισήμως και το σκάνδαλο συγκάλυψής τους.»

Die Welt: «Τους μικρούς του Αμπού - Γκράιμπ τους κρεμάμε, τους μεγάλους όμως τους αφήνουμε ελεύθερους. Έτσι αντιλαμβάνεται κανείς το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής. Φαίνεται μάλιστα ότι δεν υπήρχαν καθόλου εντολές. Όσο αρνείται ο αμερικανικός στρατός να λειτουργήσει και στις τάξεις του το κράτος δικαίου, τόσο περισσότερο οι ουσιαστικές πτυχές του ζητήματος είναι δυσδιάκριτες και σκοτεινές. Πρόκειται για τις κατευθύνσεις που έδωσαν οι αρμόδιοι από το Πεντάγωνο και την CIA. Και πρέπει κάτι να υπάρχει, εφ’ όσον σταθερά εμφανίζονται ενδοϋπηρεσιακές εκθέσεις με αναφορά τουλάχιστον στην CIA και όχι μόνον για το Αμπού - Γκράιμπ. Το αμερικανικό κοινοβούλιο ευελπιστούμε να επιληφθεί άμεσα του θέματος.»

Τέλος οι μεταρρυθμίσεις του Μαχμούτ Αμπάς, του Παλαιστίνιου προέδρου, σχολιάζονται από την εναλλακτική εφημερίδα Tageszeitung: «Αργά, αλλά σταθερά ο Μαχμούτ Αμπάς προχωρά στην μεταρρύθμιση του μηχανισμού ασφαλείας. Όμως δρα κυρίως λόγω εσωτερικών διαφωνιών και προβλημάτων. Δρα για να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι. Οι Ισραηλινοί και οι Αμερικανοί δεν είναι ικανοποιημένοι από αυτές τις αλλαγές που προωθεί ο Παλαιστίνιος ηγέτης, διότι πρόκειται για αλλαγή πολιτικού και διοικητικού προσωπικού και όχι ριζική μεταρρύθμιση των δομών, ούτε για την εξάρθρωση, τον αφοπλισμό και την σύλληψη των επικίνδυνων εξτρεμιστών. Αυτό ασφαλώς τώρα δεν είναι ρεαλιστικό. Οι Παλαιστίνιοι κατ’ αρχήν οφείλουν να προχωρούν σιγά, σταθερά και με μακροπρόθεσμο σχέδιο. Τόσο άμεσα και τόσο γρήγορα κανένας Παλαιστίνιος πρόεδρος δεν θα μπορούσε να εφαρμόσει τις σωστές απαιτήσεις των Ισραηλινών και των Αμερικανών.»