«Η Γερμανία ανήκει σε όλους μας»

Η Νεσρίν θέλει να καταφέρει πολλά. Θέλει να ζωγραφίσει δύο παιδιά και δύο μεγάλους, δύο μεγάλα και δύο μικρά ανθρωπάκια πάνω σε ένα πράσινο χαρτί. Θέλει να είναι πολύχρωμο και να φαίνεται όσο πιο αληθινό γίνεται. Για την οχτάχρονη Νεσρίν είναι πολύ σημαντικό. Κοιτάζει προσεκτικά τους μαρκαδόρους της, τους οποίους έχει ξεχωρίσει για το χρώμα του δέρματος. Ανοιχτό ροζ, ανοιχτό καφέ και σκούρο καφέ, η Νεσρίν μπορεί να επιλέξει.

Η Νεσρίν κάθεται με μερικά άλλα παιδιά σε ένα καφέ στη Βόννη. Τη συνάντηση αυτή διοργάνωσε η Μέχτιχιλντ Κλάινε Σάλγκαρ, η οποία εργάζεται στην οργάνωση με την επωνυμία «Διεθνής Εκπαίδευση και Συμβουλευτική» με έδρα στη Βόννη. Διοργανώνει συχνά τέτοιες συναντήσεις και σειρά είχαν αυτή τη φορά τα παραμύθια, τα οποία διάβασε με τη συνάδελφό της Μόνα Καίρ Ελ Ντιν, στα γερμανικά και στα αραβικά.

Το άκουσμα των γλωσσών

«Για εμάς είναι σημαντική η πολυγλωσσία, θέλουμε να την φέρουμε στο επίκεντρο. Η κοινωνία είναι πολύγλωσση. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι μεγαλώνουν με περισσότερες γλώσσες. Αυτές τις γλώσσες πρέπει να τις εκτιμούμε, διότι είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ταυτότητας των ανθρώπων. Κυρίως για τα παιδιά είναι πάρα πολύ σημαντικό. Και θα θέλαμε να συμβάλλουμε ούτως ώστε τα παιδιά να μάθουν καλά τη μητρική τους γλώσσα και αυτό γιατί είναι μια καλή βάση ώστε να μάθουν τα γερμανικά ως δεύτερη γλώσσα» λέει η Μέχτιχιλντ Κλάινε Σάλγκαρ.

Δεν είναι όμως το μόνο που ενδιαφέρει τις διοργανώτριες των συναντήσεων. «Για εμάς είναι σημαντικό παιδιά τα οποία μιλάνε μόνο γερμανικά, να ακούνε πως ακούγονται και άλλες γλώσσες» υπογραμμίζει η Σάλγκαρ.

Η Κλάινε Σαλγκάρ και οι συνάδελφοί της θέλουν να ευαισθητοποιήσουν τα παιδιά και να τα ενημερώσουν σχετικά με τα προβλήματα ρατσισμού. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο συμμετέχουν στις εβδομάδες κατά του ρατσισμού στη Γερμανία, που ολοκληρώνονται στις 24 Μαρτίου. Σε ολόκληρη τη χώρα διοργανώνονται περισσότερες από 1.000 εκδηλώσεις.

Μαντήλα και ρατσισμός

Το τι ακριβώς σημαίνει ξενοφοβία και ρατσισμός το έχει νιώσει και η Εμινέ Ασβάμπ. Ζει εδώ και 23 χρόνια στη Γερμανία και από τότε που αποφάσισε να φοράει μαντήλα γίνεται ολοένα και περισσότερο αντικείμενο σαρκαστικών σχολίων.

«Πριν δεν είχα ζήσει ρατσισμό ποτέ. Από τότε που φοράω μαντήλα ακούω όλο και περισσότερα σχόλια και μάλιστα μπροστά στα παιδιά μου, γεγονός που με πληγώνει φυσικά».

Τα παιδιά της Εμινέ δεν μιλούν μόνο τούρκικα και γερμανικά αλλά και αραβικά, μια και ο πατέρας τους είναι από το Μαρόκο. Όπως λέει, είναι στόχος της να μάθει στα παιδιά της ότι είναι αυτονόητο να μιλάνε πολλές γλώσσες ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματος. Όπως ακριβώς οι ζωγραφιές της οκτάχρονης Νεσρίν, οι οποίες εν τω μεταξύ είναι έτοιμες και απεικονίζουν ανθρώπους με διαφορετικά χρώματα δέρματος.

Anne Allmeling / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής