Η εγκληματικότητα των ξένων: Μείωση ποσοστών ή ασαφή στοιχεία;

Η στατιστική αυτή μείωση προκάλεσε αμέσως πολλές και ποικίλες αντιδράσεις.

Ο υπουργός Εσωτερικών της Βαυαρίας Γιόαχιμ Χέρμαν δήλωσε ότι δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σε στατιστικά στοιχεία που "δεν είναι τέτοια" και επεσήμανε πως η ένστασή του έγκειται στο γεγονός ότι "στα νέα αυτά στοιχεία δεν περιλαμβάνονται μάλλον και οι ξένοι που απέκτησαν γερμανική υπηκοότητα".

Προτείνει δε να αντιμετωπιστεί συνολικά το ζήτημα των στατιστικών στοιχείων έτσι ώστε να σημειώνεται "σε κάθε παράβαση η χώρα προέλευσης του δράστη και όχι η υπηκοότητά του".

Η Βαυαρία ανακοίνωσε ήδη ότι επιδιώκει από το 2010 να εφαρμόσει νέο τρόπο αξιολόγησης στατιστικών στοιχείων, ο οποίος θα καταγράφει την εθνική προέλευση κάθε δράστη για κάθε παράβαση.

Η αλήθεια είναι ότι εδώ και χρόνια υπάρχει πρόβλημα και συνεχείς διαβουλεύσεις σε επίπεδο υπουργών Εσωτερικών των κρατιδίων και σε επίπεδο ειδικών ποια είναι η πιο σωστή και η πιο δίκαιη μέθοδος καταγραφής στοιχείων τόσο για τις υπηρεσίες και για την πολιτική ηγεσία, όσο και για τους ίδιους τους δράστες, είτε είναι Γερμανοί, είτε έχουν μεταναστευτική προέλευση.

Προκατάληψη των συντηρητικών ή πραγματικότητα;

Τι συμβαίνει τελικά; Οι Χριστιανοδημοκράτες επιδιώκουν να 'φακελώσουν' και να αμαυρώσουν τους μετανάστες ως πλέον 'επιρρεπείς σε παραβάσεις και εγκληματικές πράξεις';

Κάπως έτσι παρουσίασαν τα πράγματα τόσο οι Αριστεροί, όσο και οι Πράσινοι.

Ασφαλώς ουδείς μπορεί να αποκρύψει την χαρά ορισμένων συντηρητικών κύκλων για την αναζωπύρωση αυτής της συζήτησης. Όμως πόσο αντικειμενικότητα κρύβει η δημοκρατική εμμονή στην 'απαλοιφή της εθνικότητας από τα στατιστικά στοιχεία;'

Ο εκπρόσωπος του Συνδέσμου Στελεχών της Υπηρεσίας Διώξεως του Εγκλήματος Μίχαελ Μπελ υπογραμμίζει ότι η καταγραφή της εθνικότητας ή και της εθνικής προέλευσης είναι αναγκαία, διότι "εάν δεν μπορώ να το δω αυτό, εάν δεν μπορώ να διαμορφώσω άποψη για τις πολιτιστικές καταβολές ενός παραβάτη ή δράση, για το αίσθημα δικαίου, για τη διαπαιδαγώγησή του, τότε δεν έχω ως ειδικός στη δίωξη του εγκλήματος καμία δυνατότητα να αναλύσω σωστά τα δεδομένα μιας παράβασης και να προσπαθήσω να βελτιώσω τις προϋποθέσεις κοινωνικής επανένταξης του δράστη. Οι εμπειρίες μας με οργανώσεις και συλλόγους διαφόρων εθνικοτήτων στο ζήτημα αυτό ήταν ωφέλιμες και πολύ θετικές."

Η δική μας άποψη είναι πως η διαμαρτυρία των συντηρητικών έχει ρεαλιστική βάση.

Να ορισμένα στατιστικά στοιχεία: το 2007 πήραν τη γερμανική υπηκοότητα 2.691 Έλληνες, 28.861 Τούρκοι, 14.583 πολίτες των χωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας, 10.328 Βορειοαφρικανοί και 13.763 πολίτες της πρώην ΣΕ.

Εάν κάποιος από αυτούς διέπραξε ή διαπράξει μια οποιαδήποτε παράβαση, έστω και του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, εμφαίνεται ως Γερμανός. Έτσι δεν περνάει στη λίστα ‘παραβάσεις ή εγκληματικότητα των ξένων’.

Γιατί είναι δημοκρατικό να λέμε 'μετανάστες' και όχι συγκεκριμένα ποιους εννοούμε;

Γιατί όμως να μην γνωρίζουμε όλη την αλήθεια;

Γιατί να μην λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά να λένε τα ΜΜΕ 'τα προβλήματα των μεταναστών ή των πολιτών με μεταναστευτική προέλευση' και όχι τα προβλήματα των Αφρικανών, των Τούρκων, των Ελλήνων ή των Ρώσων;

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι επανειλημμένα λόγω έλλειψης τέτοιων στοιχείων ή ελλιπούς καταγραφής όλων των εθνικοτήτων τόσο οι Ευρωπαίοι πολίτες, όσο και οι Έλληνες αξιολογήθηκαν λανθασμένα και υποβαθμίστηκαν όπως π.χ. στις επιδόσεις στο σχολείο ή στην παραβατικότητα των νέων. Όλα τα μίντια μιλούσαν πριν από δύο χρόνια για τις 'μηδαμινές ή και καταστροφικές επιδόσεις των ξένων παιδιών'.

Εδώ η απαλοιφή της εθνικότητας και η συνολική καταγραφή 'μεταναστευτικής προέλευσης ή παιδιά μεταναστών' τους εξίσωσε όλους.

Και όμως οι Αυστριακοί, οι Έλληνες, οι Πέρσες και οι Ινδονήσιοι ήταν το ίδιο καλοί ή και καλύτεροι από τους Γερμανούς μαθητές.

Κατά την άποψή μας στη συγκεκριμένη περίπτωση η αναφορά της εθνικής προέλευσης δεν στιγματίζει, δεν σημαίνει οπωσδήποτε διακρίσεις εις βάρος των ξένων, αλλά απλώς λέει τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη.