"Η Ελλάδα πρέπει να βοηθηθεί"

«Εσφαλμένη η κατεύθυνση που ακολουθούν οι ενάγοντες», δήλωσε στο Πρώτο Κανάλι της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης (ARD) η Μπέατρις Βέντερ Ντι Μάουρο, μέλος του συμβουλίου των εμπειρογνωμόνων της γερμανικής κυβέρνησης για την οικονομία (γνωστοί ως οι 5 σοφοί) και διευκρίνισε:

«Το πακέτο διάσωσης που εγκρίθηκε είναι σωστό και σημαντικό για την μακροπρόθεσμη σταθερότητα της ευρωζώνης. Αυτά τα δανειοδοτικά πακέτα συνιστούν διεθνή στάνταρ και έχουν επανειλημμένα εφαρμοστεί με επιτυχία από το ΔΝΤ. Στην ευρωζώνη λείπει ένας ανάλογος κανονισμός και το ΔΝΤ δεν μπορούσε να αναλάβει μόνο του την στήριξη μιας ευρωπαϊκής χώρας, γι’ αυτό εισήχθη ο νέος μηχανισμός που επιτρέπει στην ευρωζώνη να τον χρησιμοποιεί.»

Στο γιατί πρέπει να βοηθηθεί η Ελλάδα ή όποια άλλη υπερχρεωμένη χώρα της ευρωζώνης, η Ντι Μάουρο απάντησε ότι αυτό επιβάλλει το συμφέρον της ευρωζώνης, και αφού ανέφερε το παράδειγμα του Μεξικού, που βοηθήθηκε από τις ΗΠΑ και άλλους γείτονές του χωρίς να έχουν κοινό νόμισμα, κατέληξε: «Είναι προς το κοινό συμφέρον μιας ένωσης με κοινό νόμισμα να στηρίξει με αυτό τον τρόπο ένα μέλος του. Ακόμη όμως και αν δεν υπήρχε το κοινό νόμισμα, υπάρχει ζωτικό συμφέρον να στηρίζονται από μία ένωση οι γείτονες».

Στο επιχείρημα ότι τα πακέτα στήριξης προς τις υπερχρεωμένες χώρες είναι αντισυνταγματικά και παραβιάζουν τις συνθήκες της ΕΕ και ιδιαίτερα τη ρήτρα no bail out, η Ελβετίδα οικονομολόγος διευκρίνισε ότι δεν παραβιάζονται οι συνθήκες, εφ’ όσον πρόκειται για χρονικά περιορισμένη βοήθεια και όχι για μόνιμη: «Δεν τίθεται θέμα μόνιμης δανειοδοτικής βοήθειας. Δεν είναι η σωστή ιδέα. Ούτε ανταποκρίνεται σε αυτό το πλαίσιο των προγραμμάτων στήριξης. Τα προγράμματα αυτά στηρίζουν μια χώρα-μέλος και προωθούν διαρθρωτικές αλλαγές για να κερδίσουν χρόνο. Κατόπιν αποπληρώνονται, όπως συμβαίνει συνήθως σε όλες τις περιπτώσεις.»

Στο ζήτημα της έγκρισης των δανειοδοτικών πακέτων από το γερμανικό κοινοβούλιο η κ. Βέντερ Ντι Μάουρο δήλωσε ότι είναι επιβεβλημένος ο δημοκρατικός έλεγχος.

Το κοινοβούλιο πρέπει να εγκρίνει όμως την τακτική ή το σχέδιο, όχι και κάθε μεμονωμένο βήμα και εξήγησε ότι είναι «εντελώς αντιπαραγωγική η έγκριση κάθε βήματος στη διαδικασία των πακέτων βοήθειας.

Αναλογιστείτε ότι κάθε τρίμηνο ελέγχεται η πρόοδος στο ευρωπακέτο στήριξης προς την Ελλάδα και διορθώνεται κατά περίπτωση. Εάν κάθε τρίμηνο όλα τα κοινοβούλια σε ολόκληρη την Ευρώπη έπρεπε να εγκρίνουν ή να απορρίψουν τα βήματα αυτά υπό την επήρεια μάλιστα μιας φορτισμένης πολιτικά ατμόσφαιρας, φανταστείτε που οδηγούμεθα.

Αυτή τη διαδικασία τη ζήσαμε στην περίπτωση της Ελλάδας. Σκεφθείτε λοιπόν τι θα συμβεί, εάν όχι μόνον ένα κοινοβούλιο, το γερμανικό, αλλά 16 συζητούσαν για να εγκρίνουν τα βήματα αυτά».