«Η επιστροφή του χρόνου»

Η «επιστροφή του χρόνου» είναι ο τίτλος της έκθεσης του Γιάννη Μαρκόπουλου στην γκαλερί Klose στο Έσεν. Εικοσιτέσσερις πίνακες με λάδι, διαφόρων διαστάσεων, προδίδουν μια πολύ ιδιαίτερη, προσωπική ματιά του καλλιτέχνη. Η τεχνική αρτιότητα, ο ρεαλιστικός τρόπος απόδοσης ξαφνιάζει περίεργα σε συνδυασμό και με την επιλογή του θέματος. Σύγχρονοι ζωγράφοι όπως ο Λούσιαν Φρόιντ ή ο Άντι Γουόρχολ φαίνεται να είναι ντυμένοι με ρούχα αναγενησιακά ή να ζωγραφίζουν πρόσωπα αντίστοιχης εποχής. Στα έργα του μπλέκονται τα πρόσωπα, οι εποχές, ο χρόνος. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος λέει για τα έργα που παρουσιάζονται στην γκαλερί Klose:

«Πρόκειται για πίνακες, οι οποίοι μετατρέπουν τον χρόνο, τον μεταβάλλουν έτσι ώστε πολλοί από τους καλλιτέχνες από τους οποίους απεικονίζονται να έχουν κάνει έργα μετά το θάνατό τους. Αυτό είναι μια εικασία αλλά και μια επικίνδυνη κατάσταση απέναντι στη σημερινή εποχή. Είναι ένα πράγμα το οποίο λέγεται μη λογικό. Αυτό το μη λογικό στοιχείο το μεταφέρω στους πίνακές μου έτσι ώστε να δημιουργήσω καινούργιες εικόνες, καινούργια στοιχεία τα οποία ονομάζω αυτόνομες προσωπικότητες, εννοώ τους πίνακες. Και συνήθως αυτές οι αυτόνομες προσωπικότητες παίρνουν έναν καινούργιο χώρο μέσα στην τέχνη».

Ο χρόνος και η φιλοσοφική τέχνη...

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος ήρθε στη Γερμανία το 1985 και ένα χρόνο αργότερα ξεκίνησε να σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου. Στην Ελλάδα είχε ήδη ξεκινήσει σπουδές ζωγραφικές στη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης αλλά οι δυνατότητες που προσφέρονταν σε έναν καλλιτέχνη ήταν τότε ιδιαίτερα περιορισμένες όπως τονίζει. Παράλληλα με τις σπουδές του δούλεψε κοντά σε μεγάλους ζωγράφους στήνοντας τις εκθέσεις τους σε όλο τον κόσμο.

Την περίοδο αυτή, όπως άλλωστε διαφαίνεται και από τον τίτλο της έκθεσης, το θέμα που κυρίως τον απασχολεί είναι ο χρόνος. Δεν είναι όμως το μόνο από τα θέματα που τον απασχολεί γενικότερα στο έργο του:

«Αυτή την περίοδο με απασχολεί ο χρόνος. Άλλες φορές με απασχόλησαν άλλα θέματα και όλα αυτά ανήκουν σε ένα philosophia art που έχω αναπτύξει. Τα πάντα δηλαδή έχουν σχέση με μια φιλοσοφική σκέψη όπως και την εκτέλεση αυτής. Ένα προηγούμενο στάδιο ήταν ένα art war, ένας εσωτερικός πόλεμος μέσα στην τέχνη όπως και οι εξωτερικές επιδράσεις αυτού. Όπως και οι επιδράσεις από το ένα έργο να πολεμάει το άλλο, είτε τα βάλουμε δίπλα, είτε είναι μακριά είτε τα βάλουμε σε ξεχωριστούς χώρους».

H τέχνη στην Ελλάδα δεν έχει μέλλον τα επόμενα 10 χρόνια

Τα εκφραστικά μέσα του Γιάννη Μαρκόπουλου ποικίλουν. Ασχολείται τόσο με τη ζωγραφική όσο και με τις κατασκευές. Ζει εδώ και πολλά χρόνια μόνιμα στο Βερολίνο, αλλά συνεργάζεται με πολλές γκαλερί τόσο στη Γερμανία όσο και σε άλλες χώρες όπως στη Μόσχα, το Μιλάνο, το Λονδίνο, τη Σεούλ. Οι εμπειρίες του από εκθέσεις στην Ελλάδα δεν ήταν οι καλύτερες όπως και οι εκτιμήσεις του και για την εξέλιξη των πραγμάτων εκεί. Όσο για το πώς τον αντιμετωπίζουν στη Γερμανία ως καλλιτέχνη ελληνικής καταγωγής απαντά:

«Ο κόσμος εδώ στη Γερμανία με αντιμετωπίζει όπως τον αντιμετωπίζω εγώ. Εάν κανείς είναι δεμένος με τη γλώσσα, τους ανθρώπους και το περιβάλλον και είναι συμφιλιωμένος με αυτό, δεν υπάρχει καμία εξαίρεση της προσωπικότητας. Από την άλλη, γνωρίζω πολύ καλά τα πράγματα στην Ελλάδα και δεν νομίζω ότι υπάρχει μέλλον για τα επόμενα δέκα χρόνια, τουλάχιστον στο θέμα της τέχνης».

Ο ίδιος πάντως, πιστεύοντας πολύ στον εαυτό του και δηλώνοντας πως όποιος κάνει καλά πράγματα προχωράει, φαίνεται πως θα συνεχίσει σταθερά το δρόμο των εκθέσεων.

Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Ειρήνη Αναστασοπούλου