Η Ιρλανδία "Ελλάδα του Βορρά";

Ο Γκέϊ Μίτσελ, ευρωβουλευτής του κεντροδεξιού κόμματος της αντιπολίτευσης «Φιάνα Γκεϊλ», εντοπίζει το πρόβλημα στον τραπεζικό τομέα και στην πολιτική της σημερινής κυβέρνησης υπό τον Μπράϊαν Κάουεν:

«Η υπερβολική έκθεση των τραπεζών στον κατασκευαστικό τομέα μας εξέπληξε. Είχαμε συνειδητοποιήσει βέβαια ότι υπάρχει πρόβλημα, αλλά οι τράπεζες δεν κατάφεραν να το αντιμετωπίσουν εγκαίρως. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως δεν είναι ο κατασκευαστικός τομέας, αλλά το γεγονός ότι η κυβέρνησή μας δαπανούσε κάθε χρόνο πενήντα δισεκατομμύρια, ενώ εισέπραττε μόνο 31 δισεκατομμύρια, κατά μέσο όρο. Πρέπει λοιπόν να θέσουμε υπό έλεγχο τα δημόσια οικονομικά και υπάρχει συναίνεση σε όλα τα πολιτικά κόμματα ότι αυτό ακριβώς θα κάνουμε...»

«Καλύτερη η εξάρτηση από το Δ.Ν.Τ. ...»

Το κόμμα του Γκέϊ Μίτσελ διεκδικεί με αξιώσεις την πρωθυπουργία στις πρόωρες εκλογές, που θα γίνουν πιθανότατα στις αρχές του 2011. Ο Ιρλανδός ευρωβουλευτής επικρίνει την κυβέρνηση Κάουεν, γιατί καθυστέρησε να ζητήσει ευρωπαϊκή βοήθεια:

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μας χτυπούσαν την πόρτα, μας έλεγαν ότι ‛κοιτάξτε, δεν μπορείτε να πληρώνετε 8 ή 9% στις αγορές ομολόγων, θα σας προσφέρουμε καλύτερα επιτόκια’. Ξέρουν ότι οι βασικοί δείκτες της οικονομίας είναι ικανοποιητικοί, αλλά πρέπει να νοικοκυρέψουμε τα δημόσια οικονομικά και να αποκαταστήσουμε την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών. Σε τελική ανάλυση, καλύτερα να εξαρτώμεθα από διεθνείς οργανισμούς, παρά από εταιρείες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας και αγορές ομολόγων»

Η προσφυγή στους διεθνείς οργανισμούς δεν γίνεται άνευ όρων. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες ζητούν από το Δουβλίνο να αυξήσει τη φορολόγηση των επιχειρήσεων σε αντάλλαγμα για την παροχή βοήθειας - γιατί, όπως υποστηρίζουν, δεν μπορεί να χρηματοδοτούν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι τα φορολογικά κίνητρα της Ιρλανδίας. Όμως, πριν από τα δημοψηφίσματα για τη Συνθήκη της Λισαβόνας οι Ιρλανδοί είχαν αποσπάσει εγγυήσεις ότι θα διατηρήσουν τη χαμηλή φορολογία και δεν σκοπεύουν να κάνουν πίσω.

«Θέλω να είμαι σαφής σε αυτό το θέμα: Όπως το Κοινοβούλιο της Γερμανίας αποφασίζει για τη φορολογία στη Γερμανία, έτσι και το ιρλανδικό Κοινοβούλιο αποφασίζει για τη φορολογία στην Ιρλανδία. Αν μία χώρα θέλει να βάλει στο τραπέζι το θέμα της φορολόγησης των εταιρειών, τότε να το συζητήσουμε, αλλά για όλα τα κράτη-μέλη. Να κάνω λοιπόν μία ρητορική ερώτηση: Πόσο πιθανό σας φαίνεται να συναινέσει η Μεγάλη Βρετανία ή το Λουξεμβούργο ή και η Γερμανία σε μία τέτοια πρόταση; Όλα

αυτά είναι ανοησίες για εσωτερική κατανάλωση».

Τί απέγινε η «Ιρλανδία του Νότου»;

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια η Ελλάδα ήθελε να γίνει «Ιρλανδία του Νότου». Τελικά η ίδια η Ιρλανδία έγινε «Ελλάδα του Βορρά». Αλλά ο Γκέϊ Μίτσελ επιμένει ότι το ιρλανδικό θαύμα δεν έχει «ξεθωριάσει». Και ότι, παρά τα προβλήματα, η ενωμένη Ευρώπη προσέφερε στην Ιρλανδία το οικονομικό περιβάλλον που της επέτρεψε, έστω και για λίγο, να ξεπεράσει το κατά κεφαλήν εισόδημα της Γερμανίας:

«Όταν μπήκαμε στην Ε.Ε. το κατά κεφαλήν εισόδημα στη χώρα ήταν το 56% του τότε μέσου κοινοτικού εισοδήματος. Σήμερα είναι ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Ο κόσμος έχει αποταμιεύσει χρήματα, αλλά η κυβέρνηση έχασε τον έλεγχο των δημοσίων οικονομικών. Δεν έχουμε οικονομικό πρόβλημα, έχουμε πρόβλημα δημοσιονομικής πειθαρχίας, το οποίο μόνοι μας πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Αλλά όσα λάθη κι αν έχουμε κάνει, είμαστε σίγουρα σε καλύτερη κατάσταση από τη δεκαετία του ογδόντα».

Γιάννης Παπαδημητρίου, Στρασβούργο

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου