Η νίκη Μπους και η Ευρώπη: νέα αρχή ή καταστροφή;

Αν δεν τελείωναν χθες οι διαπραγματεύσεις στην Φολκσβάγκεν η νίκη Μπους θα μονοπωλούσε όλα τα σχόλια των σημερινών γερμανικών εφημερίδων. Είναι χαρακτηριστικό δε ότι σε όλες τις εφημερίδες υπάρχουν δύο διαφορετικά σχόλια, δύο διαφορετικές εκτιμήσεις. Τις παραθέτουμε δειγματοληπτικά.

Frankfurter Allgemeine Zeitung: "Οι παρατηρητές των αμερικανικών εκλογών ένθεν και ένθεν των ΗΠΑ παρακαλούσαν στην πλειοψηφία τους να νικήσει ο Κέρι. Η απογοήτευσή τους είναι δεδομένη. Όμως αυτή η πραγματικότητα πρέπει να προκαλέσει ανακατάταξη των συμφερόντων, μια ρεαλπολιτίκ απαλλαγμένη από κάθε είδους λαϊκισμούς, συνθήματα κατά του Μπους και απλοϊκό αντιαμερικανισμό: η σωστή πορεία πρέπει να οδηγεί σε μια νέα κοινή πολιτική μέσω του διαλόγου."

Στην ίδια σελίδα άλλος σχολιαστής επισημαίνει: "Ο νέος πρόεδρος οφείλει να επιδείξει πια διαλλακτικότητα, να ακολουθήσει ενωτική πολιτική και όχι πολιτική διχασμού και αυτό οφείλει να το πράξει όχι μόνον για το λαό του, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο."

Frankfurter Rundschau: "Η στήριξη του Μπους πάντως είναι περιορισμένη, δεν υφίσταται αυτό που λέμε πλατιά συναίνεση. Ο πρόεδρος Μπους οφείλει να αποφασίσει, εάν θα εξακολουθήσει να κυβερνά με σιδηρά πυγμή ή εάν θα μετατοπίσει το κέντρο βάρους της πολιτικής του προς τον κεντρώο χώρο. Διότι στην δεύτερη αυτή του θητεία ο Μπους θα αντιμετωπίσει ξανά τα ίδια δυσεπίλυτα προβλήματα: το Ιράκ και το τεράστιο δημόσιο έλλειμμα."

Σε άλλη σελίδα, στην ίδια εφημερίδα, άλλος σχολιαστής διαπιστώνει χάσμα μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ και διερωτάται "θα επουλωθεί το χάσμα μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ;"

Süddeutsche Zeitung: "Η Αμερική αποξενώθηκε για πολλούς Ευρωπαίους. Το εκλογικό αποτέλεσμα απλώς επιβεβαίωσε αυτή την τάση. Ο Μπους τελικά δεν ήταν ένα διάλειμμα, ένα σύντομο επεισόδιο της ιστορίας, αλλά εκπροσωπεί την πλειονότητα των ΗΠΑ. Όμως η Αμερική είναι κάτι παραπάνω από τον πρόεδρο."

Στην ίδια σελίδα υπάρχει και μια άλλη εκτίμηση: "Η Ευρώπη δεν πρέπει τώρα να νομίζει ότι οφείλει να παίξει το αντίπαλον δέος των ΗΠΑ. Πρέπει να βρεθεί ο κοινός παράγων, ο κοινός παρονομαστής."

Tageszeitung: "Όχι ακόμη δεν χάθηκε η Αμερική. Στην εσωτερική πολιτική υπάρχει ασφαλώς φόβος ο Μπους να προχωρήσει χωρίς ενδοιασμούς στην μείωση της φορολογίας και την πλήρη ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας και των κοινωνικών παροχών. Στην εξωτερική πολιτική πρέπει όμως να προχωρήσει σε συμφιλιωτική γραμμή. Ούτε στο Ιράκ, ούτε στο Αφγανιστάν, ούτε στη Βόρεια Κορέα δεν μπορεί να προχωρήσει μόνος του. Επιπλέον επιδιώκει να περάσει στην ιστορία."

Σε άλλο σχόλιο όμως της ίδιας εφημερίδας διαβάζουμε: "Ας αφήσουμε τα μεγάλα λόγια, το γνωρίζουμε όλοι και οφείλουμε να το αρθρώσουμε: πρόκειται για μια καταστροφή. Γιατί δεν επανεξελέγη μόνον ο ίδιος ο Μπους, αλλά επικυρώθηκε η κυριαρχία των Ρεπουμπλικάνων στη Γερουσία, στη Βουλή των αντιπροσώπων και ακόμη χειρότερα: τέσσερις από τους πέντε ανώτατους δικαστές που διορίζονται εφ' όρου ζωής από τον πρόεδρο είναι άνω των 70 ετών, δηλαδή ο Μπους θα έχει την ευκαιρία να επιλέξει και την πλειοψηφία των ανώτατων δικαστών φαλκιδεύοντας έτσι και τον επόμενο πρόεδρο. Όποιος ελπίζει ότι ο Μπους θα αλλάξει, οφείλουμε να του πούμε: όχι άλλα όνειρα! Ασφαλώς αγαπάμε την Αμερική, αλλά δεν μπορούμε να αρνηθούμε και τη σκοτεινή της πλευρά. Καλύτερα μάλιστα να αρχίσουμε να συνηθίζουμε στο πραγματικό πρόσωπο των ΗΠΑ κοιτώντας στα μάτια ανθρώπους σαν την Λίντια Ένγκλαντ."