1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Η ολυμπιακή φλόγα έκαιγε μόνο στις καρδιές των αθλητών και όχι των θεατών

30 Ιουνίου 2004
https://p.dw.com/p/AvP7

Η ολυμπιακή φλόγα έκαιγε μόνο στις καρδιές των αθλητών, ήταν ο τίτλος άρθρου της Frankfurter Allgemeine Zeitung, για την άφιξη της ολυμπιακής φλόγας στο Μόναχο μια πρώην ολυμπιακή πόλη. Η απογοήτευση των Γερμανών ήταν έκδηλη αφού η Λειψία δεν θα διοργανώσει τελικά τους Ολυμπιακούς του 2012.

Η ολυμπιακή φλόγα βρίσκεται σήμερα στη γερμανική πρωτεύουσα 68 χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου, γράφει η Berliner Zeitung. Η άφιξη της φλόγας θα εορταστεί με μια πανηγυρική τελετή και μετά τη λήξη της θα ξεκινήσει η λαμπαδηδρομία με τη συμμετοχή 132 λαμπαδηδρόμων, η οποία θα καταλήξει στις οκτώ στην πύλη του Βραδεμβούργου, όπου θα την υποδεχθούν ο δήμαρχος της πόλης και εκπρόσωποι της Δ.Ο.Ε.

Με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν, συναντήθηκαν χθες στην Κων/πολη ο Γερμανός καγκελάριος Σρέντερ και ο Γάλλος Πρόεδρος Σιράκ. Μετά τη συνάντηση ο καγκελάριος δήλωσε ότι αναμένει την θετική έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας τον Οκτώβριο και περιμένει από την ΕΕ να τηρήσει την υπόσχεση που έδωσε πριν από 41 χρόνια στην Αγκυρα. Ο Σιράκ συμπλήρωσε ότι στο ζήτημα αυτό δεν έχει καμμία διαφορά απόψεων με τον Σρέντερ. Ο καγκελάριος γνωρίζει ότι χάρη στη συμβολή του επιτρόπου Φερχόιγκεν, η έκθεση της Κομισιόν για την ενταξιακή πρόοδο της Τουρκίας θα είναι θετική, γράφει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Οι εξετάσεις τις οποίες υποτίθεται ότι πρέπει να περάσει η Τουρκία στον δρόμο της προς την ΕΕ, αποδεικνύονται όλο και περισσότερο ως φάρσα, παρατηρεί η γερμανική εφημερίδα. Η στάση της Γερμανίας υπέρ της ένταξης της Τουρκίας είναι γνωστή από καιρό. Αιτιολογείται με γεωπολιτικές και πολιτιστικές απόψεις ή ακόμα και με ελπίδες φιλοσοφικού χαρακτήρα, που δύσκολα μπορούν να τεθούν προς εξέταση.
Ο σχολιαστής της εφημερίδας θέτει λοιπόν το ερώτημα, «προς τί όλη αυτή η συζήτηση για την έκθεση προόδου της Τουρκίας, από τη στιγμή που υπάρχουν τουλάχιστον στον Γαλλογερμανικό άξονα πολύ συγκεκριμένες απόψεις για το θέμα»; Ούτως ή άλλως εκείνοι στην ΕΕ που τάσσονται κατά της ένταξης της Τουρκίας δεν λένε πλέον ανοιχτά την γνώμη τους επειδή δεν θεωρείται πολιτικά ορθή. Δεν υπάρχουν πλέον ανασταλτικοί παράγοντες. Ποιό όμως είναι το αποτέλεσμα;
Πριν καν λύσει τα προβλήματα που προκύπτουν από την πρόσφατη ένταξη 10 νέων μελών, η ΕΕ μπαίνει, με το θέμα ένταξης της Τουρκίας, συνειδητά σε μια νέα περιπέτεια. Και όλα αυτά μετά από τις ευρωεκλογές στις οποίες οι Ευρωπαίοι αποδοκίμασαν τις Βρυξέλλες και την μετ΄ εμποδίων επιλογή του Ντουράο Μπαρόζο ως νέου πρόεδρου της Κομισιόν, καταλήγει το σχόλιο της γερμανικής εφημερίδας.

H Sueddeutsche Zeitung εκτιμά ότι η προοπτική ένταξης της Τουρκίας και η επιλογή του Πορτογάλου πρωθυπουργού Χοσέ Ντουράο Μπαρόζο ως υποψηφίου Προέδρου της Κομισιόν αποτελούν τις αποδείξεις για την μεγάλη αλλαγή που πραγματοποιείται στη ίδια την υπόσταση της ΕΕ. Οι κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού άλλαξαν στην Κοινότητα. Ο πυρήνας της νέας πολιτικής στηρίζεται στη δύναμη των εθνικών κρατών, ενώ αντίθετα εξαιτίας του μεγάλου μεγέθους τους συρρικνώνεται η σημασία οργανισμών και θεσμών, όπως του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Μετά την 1η Μαΐου, στην Ευρώπη επικρατεί μια πραγματιστική αντίληψη της κατάστασης. Η διεύρυνση και οι ευρωεκλογές που ενίσχυσαν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα έδωσαν τη δυνατότητα για τη δημιουργία πολιτικών συμμαχιών που ήταν αδιανόητες σε μια ΕΕ όπου κυριαρχούσε ο γαλλογερμανικός άξονας. Η εκλογή του Μπαρόζο αποτελεί την καλύτερη απόδειξη. Μια επιλογή που ήταν αντίθετη στην επιθυμία Γάλλων και Γερμανών.
Η νέα ΕΕ θα στηρίζεται στις συμμαχίες των εθνικών κρατών. Θα υπάρχει ένας πυρήνας που θα προωθεί την νομισματική ένωση, ένας άλλος που θα προωθεί το σύνταγμα, ενώ μια άλλη ομάδα κρατών θα επιθυμεί την κοινή εξωτερική πολιτική. Υπό αυτό το πρίσμα όταν οι πλειοψηφίες μετακινούνται εύκολα αλλάζοντας τη φύση της Κοινότητας και το γεωγραφικό της όριο δυσχεραίνοντας την εκπόνηση κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής, η ένταξη της Τουρκίας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως γέφυρα μεταξύ Ισλάμ και ΕΕ. Τότε με βάση αυτό το σενάριο, ο ισχυρός εθνικός χαρακτήρας της Τουρκίας δεν θα μπορούσε να βλάψει ιδιαίτερα την ΕΕ. Στην κοινότητα θα επικρατεί μια μεταβλητή πολιτική γεωμετρία και όσοι ακόμη έχουν οράματα θα πρέπει, όπως δηλώνει και ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ, να επισκεπτούν τον γιατρό.