Η «ριψοκίνδυνη» πολιτική της ΕΚΤ

Όπως εκτιμούν ειδικοί, το φάντασμα του αποπληθωρισμού είναι πλέον ορατό πάνω από την ευρωζώνη. Με δεδομένη τη συνεχή πτώση των τιμών, οι καταναλωτές ενδέχεται να αρχίσουν να αναβάλλουν αγορές, ελπίζοντας σε ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις. Όπως είπε σε συνέντευξή του προς τη Γερμανική Ραδιοφωνία ο Χέριμπερτ Ντίτερ, οικονομολόγος του ιδρύματος Επιστήμη και Πολιτική:

«Στην παρούσα φάση η ΕΚΤ τείνει να υιοθετήσει ένα πρόγραμμα, το οποίο αντιμετωπίζεται με κριτική διάθεση από πολλούς οικονομολόγους, με βασικό επιχείρημα την πτώση των τιμών. Εάν κοιτάξει κανείς πιο προσεκτικά, θα διαπιστώσει ότι ο εναρμονισμένος πληθωρισμός στην ευρωζώνη δεν υποχώρησε, αλλά αυξήθηκε κατά 0,8 %. Πρόκειται για ένα καλό αποτέλεσμα που διασφαλίζει λίγο πολύ σταθερές τιμές. Η μείωση των τιμών οφείλεται στα τρόφιμα και στην ενέργεια, τα οποία δεν θεωρούνται προβληματικά πεδία. Η ΕΚΤ θα έπρεπε να αγνοήσει τις προσωρινές αυτές μειώσεις στις τιμές της ενέργειας. Δεν το κάνει όμως επειδή θέλει να ξεκινήσει το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων».

Σύμφωνα με τον Χέριμπερτ ντίτερ, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών κάνει λόγο για ένα πρόγραμμα που εγκυμονεί κινδύνους, ενώ και η γερμανική Bundesbank έχει απευθύνει προειδοποιήσεις».

«Η ΕΚΤ θα έπρεπε να αναθεωρήσει την πολιτική της»

Γιατί όμως θεωρείται τόσο ριψοκίνδυνη η αγορά κρατικών ομολόγων εκ μέρους της ΕΚΤ; Ποιοι είναι οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν; «Το πρόγραμμα είναι ριψοκίνδυνο επειδή δεν λύνει ουσιαστικά τα προβλήματα που υποτίθεται ότι αντιμετωπίζει. Οι αδύναμες επενδύσεις στην Ιταλία, για παράδειγμα, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσω μιας χαλαρής νομισματικής πολιτικής. Οι επιχειρήσεις δεν επενδύουν στην Ιταλία και η αγορά ιταλικών κρατικών ομολόγων δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό».

Σύμφωνα με τον καθηγητή, πολλοί ειδικοί αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερα κριτική διάθεση την χαλαρή νομισματική πολιτική που ακολουθεί η ΕΚΤ τα τελευταία χρόνια.

«Η ΕΚΤ θα έπρεπε να αναθεωρήσει την πολιτική της. Πρόκειται για μια αντικρουόμενη πολιτική. Αφενός ζητά από τις τράπεζες να περιορίσουν τα ρίσκα και αφετέρου ζητά από τις ίδιες να παρέχουν περισσότερα δάνεια. Αυτά τα δύο δεν ταιριάζουν. Η ΕΚΤ θα έπρεπε λοιπόν να σκεφτεί για τη βιωσιμότητα της πολιτικής της. Εν μέρει η κεντρική τράπεζα έχει πέσει θύμα των εξαγγελιών της. Έχει δώσει την αίσθηση ότι μπορεί να επιλύσει τα προβλήματα των χωρών της κρίσης, ωστόσο δεν είναι σε θέση να το κάνει».

DLF / Κώστας Συμεωνίδης