Η ρουτίνα της διάσωσης και οι αγορές

«Η ρουτίνα της διάσωσης», είναι ο τίτλος πρωτοσέλιδου σχολίου της Frankfurter Allgemeine Zeitung (του Χόλγκερ Στέλτσνερ) για το ευρωπακέτο προς την Πορτογαλία, την ευρωκρίση και την Ελλάδα:

«Φαίνεται ότι στην ΕΕ η διάσωση έγινε ρουτίνα, αν και ταυτόχρονα αυξάνεται ο ευρωσκεπτικισμός. Ενώ η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και η Κομισιόν επιδεικνύουν συνέπεια και συστηματικότητα στην παροχή βοήθειας οι αγορές δεν εντυπωσιάζονται σχεδόν καθόλου από τα δισεκατομμύρια των εγγυήσεων.

Μήπως πρόκειται για κεκτημένη ταχύτητα των αγορών; Επιτρέπεται άραγε να ελπίζουμε σε ένα αίσιο τέλος της κρίσης χρεών;

Οι αγορές διαμηνύουν ακριβώς το αντίθετο για την Ελλάδα: παρά την ευρωβοήθεια τα διετή ελληνικά ομόλογα έχουν αποδόσεις 25%, εάν βρουν βέβαια επενδυτή.

Το μήνυμα είναι σαφές.

Οι μέχρι τώρα προσπάθειες απέτυχαν, αν και οι Έλληνες εδώ και ενάμισι χρόνο υποβάλλονται σε μεγάλες θυσίες, αν και έλαβαν δισεκατομμύρια ευρώ η χώρα τους είναι ακόμη μακριά από την δημοσιονομική και οικονομική ανάκαμψη.

Η ευρωκρίση αναδεικνύεται τελικά σε κρίση των πολιτικών και των οικονομικών δομών σε πολλές χώρες-μέλη της ευρωζώνης.

Μια βιώσιμη βελτίωση μπορεί να επιτευχθεί μόνον με πραγματικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις τόσο στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, όσο και αλλού.»

«Μόνον το ευρωπακέτο δεν αρκεί για τη διάσωση της Ελλάδας», είναι ο τίτλος ανάλυσης (του Κλάους Ένγκελεν) στην οικονομική εφημερίδα Handelsblatt που ασκεί κριτική στις δηλώσεις του Κλάους Ρέγκλινγκ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ότι οι τράπεζες είναι αυτές που ανακινούν το θέμα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους:

«Ο κ. Ρέγκλινγκ δεν θα πρέπει όμως να απορεί, αν και αναρωτιούνται τώρα οι τράπεζες γιατί την κρίσιμη περίοδο 2000-2008 δεν δρομολόγησε -ως διευθυντής των οικονομικών υποθέσεων της Κομισιόν- αυστηρότερα μέτρα κατά της παραποίησης των ελληνικών στατιστικών στοιχείων.

Ο κ. Ρέγκλινγκ έκλεισε τα μάτια του, όταν η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ προστάτευσε τον συντηρητικό-πολιτικό της φίλο, επικεφαλής της τότε κυβέρνησης της Ελλάδας.

Και σήμερα ο κ. Ρέγκλινγκ ακολουθεί την ίδια τακτική: ευθυγραμμίζεται με την εκάστοτε επίσημη γραμμή της ΕΕ και της ΕΚΤ.

Όμως δεν μπορεί να αγνοεί ότι δημιουργούνται σοβαρά ρήγματα στον βασικό κορμό των επενδυτών στα ομόλογα των υπερχρεωμένων χωρών μελών της ευρωζώνης. Όλο και λιγότεροι αγοράζουν.

Εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, τότε ένα μέρος των χωρών-μελών της ευρωζώνης θα εξαρτάται μόνιμα από τα ταμεία διάσωσης και αυτό δεν το επιθυμεί ουδείς.»

«Θα στοιχίσει ακριβά», είναι ο τίτλος άρθρου της εβδομαδιαίας γερμανικής εφημερίδας DieZeit που αναφέρεται στο ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.

H εφημερίδα επικαλείται υπολογισμούς του Ινστιτούτου Μακροοικονομίας και Έρευνας του Ντίσελντορφ, σύμφωνα με τους οποίους οι γερμανικές τράπεζες θα επιβαρύνονταν με 25 δις ευρώ, αν το χρέος της χώρας μειωνόταν τώρα αμέσως κατά 50%, όπως ζητούν οι οίκοι αξιολόγησης και πολλοί οικονομολόγοι.

Ιδιαίτερα οι κρατικές τράπεζες έχουν στην κατοχή τους πολλά ελληνικά κρατικά ομόλογα και δεν έχουν απαλλαγεί ακόμα από το μεγαλύτερο μέρος των διαθεσίμων τους.

Σ’ αυτά προστίθενται άλλα 4,2 δις. ευρώ από τις έως τώρα καταβληθείσες δόσεις της δανειακής βοήθειας, που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως οι απαιτήσεις των ιδιωτών-πιστωτών, δηλαδή θα περικόπτονταν επίσης κατά 50%.

Πλήγμα θα δεχόταν και η ΕΚΤ, επειδή αγόρασε ελληνικά ομόλογα και δέχεται ελληνικά αξιόγραφα ως ασφάλεια, όταν οι ελληνικές τράπεζες δανείζονται από αυτήν χρήματα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Deutsche Bank, η ΕΚΤ θα είχε απώλειες ύψους 40 δις ευρώ, σε περίπτωση ‘κουρέματος’ της τάξης του 50%.

Η Γερμανία θα έπρεπε να επιβαρυνθεί κατά το 1/3, δηλαδή περίπου με 11,4 δις. ευρώ. Συνολικά η Γερμανία θα επιβαρυνόταν το πολύ με 40,6 δις. ευρώ.