Η σιωπηρή μειοψηφία στην Ελλάδα

«Σύγχρονη τραγωδία», είναι ο τίτλος σχολίου του συγγραφέα Πέτρου Μάρκαρη στη γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung με θέμα την υπερχρεωμένη Ελλάδα και τους πολίτες της, για τους οποίους ο γνωστός συγγραφέας υποστηρίζει ότι «υπερχρεώθηκαν γιατί αντάλλαξαν την ‘κουλτούρα της φτώχειας’ με εκείνη της απληστίας».

«Η κατανάλωση κινητήρια δύναμη της κοινωνίας»

Ο Μάρκαρης επικεντρώνεται στο πως αυτή η κουλτούρα κατήντησε νοοτροπία: «Η νοοτροπία αυτή εδραιώθηκε από τις αρχές του ’80, όταν η Ελλάδα έγινε μέλος της τότε ΕΟΚ…Από τότε άρχισε να ρέει το χρήμα στη χώρα και έτσι οι Έλληνες δεν χρειάζονταν άλλο την ‘κουλτούρα της φτώχειας’, αλλά δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν ούτε ‘κουλτούρα του πλούτου’: Η κατανάλωση παρέμεινε κινητήρια δύναμη της κοινωνίας και έτσι στα τριάντα περίπου χρόνια που πέρασαν ο δημόσιος τομές τριπλασιάστηκε, διότι οι περισσότερες κυβερνήσεις τον έβλεπαν όχι ως τομέα δημοσίων υπηρεσιών, αλλά ως μια δεξαμενή που προσφέρει ψηφοφόρους. Δηλαδή ο δημόσιος τομέας διαμορφώθηκε σε σύστημα αυτοεξυπηρέτησης που τροφοδοτούνταν από κρατικά κονδύλια. Κράτος και πολίτες ανταγωνίζονταν ποιος θα ξοδέψει περισσότερα.»

Και ο συγγραφέας καταλήγει ότι τους τελευταίους μήνες που τα ελληνικά ΜΜΕ ασχολούνται κατά κόρον με το δημοσιονομικό έλλειμμα η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν είναι αγανακτισμένη για το δημόσιο χρέος, αλλά για την κριτική που ασκείται έξωθεν: «Κάθε φορά που οι Έλληνες αισθάνονται μπλοκαρισμένοι και εγκαταλελειμμένοι καταφεύγουν σε θεωρίες συνομωσίας. Πότε αγανακτούν κατά της κ. Μέρκελ και της ΕΕ, επειδή χρησιμοποιούν το ελληνικό παράδειγμα ως παράδειγμα προς αποφυγήν και θέλουν να μετατρέψουν τους Έλληνες σε πειραματόζωα, όπως λένε, πότε αγανακτούν με τους οίκους αξιολόγησης, το ΔΝΤ κλπ.»

«Υπάρχει όμως και μια σιωπηρή μειοψηφία που εναποθέτει τις ελπίδες της στην παρέμβαση της ΕΕ και του ΔΝΤ για την εξομάλυνση της κατάστασης στην Ελλάδα, διότι αυτή η μειοψηφία έχει χάσει προ πολλού τις ελπίδες της ότι θα καταφέρει η χώρα να βγει μόνη της από την κρίση.»

Επίδειξη ισχύος της Κίνας;

Με τη χθεσινή εκτέλεση του Βρετανού υπηκόου Ακμάλ Σαΐχ στην Κίνα ασχολείται σήμερα ο γερμανόφωνος τύπος.

Η αυστριακή εφημερίδα Die Presse γράφει: «Με τις συνεχείς οικονομικές επιτυχίες φαίνεται ότι πήραν αέρα τα μυαλά των συντρόφων στο Πεκίνο. Φαίνεται ότι πιστεύουν πως μπορούν να σύρουν τους πάντες από τη μύτη. Διότι μόλις διαμαρτυρήθηκαν οι Βρετανοί για την σκληρότητα των κινεζικών αρχών, το Πεκίνο άρχισε να φωνάζει ‘ανάμειξη στα εσωτερικά μας’. Όχι. Δεν επιτρέπεται ο γίγαντας της Ασίας να πιστεύει ότι μπορεί να μας εκφοβίζει. Το σύστημα και ο τρόπος άσκησης του δικαίου στην Κίνα είναι ντροπή για ολόκληρο τον κόσμο. Είναι ντροπή, όσο οι δικαστές λαμβάνουν υπ’ όψιν τους μόνον τη γραμμή του κόμματος και όχι τους νόμους.»

Στο ίδιο πνεύμα και η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung υπογραμμίζει: «Φαίνεται ότι η Κίνα χαίρεται όταν απορρίπτει ή αγνοεί κάποιες δυτικές επιθυμίες και κάποια αιτήματα. Στη διεθνή διάσκεψη για το κλίμα στην Κοπεγχάγη η Κίνα ήταν ο μεγάλος σαμποτέρ. Κατόπιν, όταν διαπίστωσε ότι κάποιος Κινέζος αντικαθεστωτικός είχε πολλά ερείσματα στο εξωτερικό, τον καταδίκασε σε πολυετή κάθειρξη και τώρα εκτέλεσε έναν Βρετανό υπήκοο, για τον οποίο η κυβέρνηση Μπράουν είχε ζητήσει με επανειλημμένες αναφορές της την απονομή χάριτος…Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι άρχισαν πια να αντιλαμβάνονται και να νιώθουν άμεσα την επίδειξη ισχύος της Κίνας.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου