Θα χάσουν τη δουλειά τους οι Έλληνες της Opel;

Στη ‘Δημοσκόπηση της Παρασκευής’ του Δεύτερου Καναλιού της Δημόσιας Τηλεόρασης (21.11.2008) το 54% των Γερμανών είπε όχι στη στήριξη της Opel από τη κυβέρνηση, το 40% είπε ναι στη στήριξη υπό την προϋπόθεση να ‘ευθύνεται’ μόνον η General Motors, ενώ το 56% είπε όχι στη συνολική στήριξη της αυτοκινητοβιομηχανίας, όσο υπάρχουν οι υψηλές φοροαπαλλαγές.

Σε αυτό το πνεύμα και με τη δαμόκλειο σπάθη της πιθανολογούμενης πτώχευσης της General Motors το στελεχικό δυναμικό, το συνδικάτο και οι εργαζόμενοι της Opel επισημαίνουν ότι η εταιρεία τους έχει φερεγγυότητα, αλλά φοβούνται μήπως οι κολοσσοί της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας General Motors, Chrysler και Ford αλωθούν στις διαπραγματεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης Μπους και του νέου προέδρου Ομπάμα και χάσουν τελικά το στοίχημα.

Τι σημαίνει αυτό για τους εργαζόμενους στην Opel στη Γερμανία;

Η μείωση προσωπικού δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Ήδη από το 2004/05 σε ολόκληρη την αυτοκινητοβιομηχανία και στην Opel έχουν ληφθεί μέτρα μείωσης προσωπικού.

Έτσι στο Ρισελσχάιμ, όπου παράγεται το Vektra και το Signum, καταργήθηκε το 2005 ολόκληρη η νυχτερινή βάρδια: 1300 εργαζόμενοι πήραν αποζημιώσεις και κατέληξαν σπίτι τους. Στο ίδιο εργοστάσιο έχει μειωθεί το προσωπικό από το 2005 μέχρι σήμερα κατά 2.700 εργαζόμενους, στο Μπόχουμ, όπου παράγεται το Astra και το Zafira μειώθηκε το προσωπικό κατά 1.500 εργαζόμενους και στο Καϊζερσλάουτεν, όπου παράγονται οι κινητήρες και τα καροσερί, κατά 300.

Επιπλέον το πλάνο ευέλικτης εργασίας του 2004-2005 που προβλέπει Σαββατοκύριακο χωρίς επίδομα, απόθεμα ρεπό αντί υπερωρίες, μείωση του δώρου των Χριστουγέννων και χαμηλές αυξήσεις ισχύει μέχρι σήμερα και λόγω της κρίσης έχει επεκταθεί σε όλα τα τμήματα.

Οι εργαζόμενοι κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα, διότι είναι κοινό μυστικό ότι τα κέρδη της Opel - Γερμανίας διοχετεύονταν αμέσως μέχρι τελευταίου σεντ προς το Ντιτρόιτ.

Ο αντιπρόεδρος του Εργοστασιακού Συμβουλίου της Opel - Μπόχουμ Φράνκο Μπιατζότι δήλωσε στο μικρόφωνό μας ότι αυτό που εξοργίζει τους εργαζόμενους και το συνδικάτο είναι πως: «τα τελευταία χρόνια υπογράψαμε συμφωνίες για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας στο εργοστάσιο του Μπόχουμ. Όλοι μας παραιτηθήκαμε από επιδόματα, πριμ, υψηλές αυξήσεις κλπ. Και παρ’ όλα αυτά έχουμε την εντύπωση ότι τα κέρδη του εργοστασίου μας, που έχει φερεγγυότητα και ποιότητα, έγιναν καπνός. Δηλαδή δεν έγιναν από τις περικοπές επενδύσεις για βελτιώσεις των μοντέλων ή τεχνολογικοί νεωτερισμοί, αλλά απλώς τα λεφτά έκαναν φτερά.»

Εξοργισμένοι, αλλά αισιόδοξοι οι Έλληνες

Το ίδιο εξοργισμένοι, αλλά και αισιόδοξοι είναι και οι Έλληνες εργαζόμενοι στην Opel - Μπόχουμ, γύρω στους 100 σήμερα, πάνω από 300 το 2005.

Ο Θωμάς Δαλμπέτης, από το 1992 στο εργοστάσιο της Opel - Μποχουμ λέει: «Δεν ξέρει κανείς τι τον περιμένει. Που βαδίζει η General Motors ή η Opel. Εάν είμαστε μόνοι μας δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα. Εάν φύγουμε, έστω και τώρα, και πάμε σε γερμανική εταιρεία, πάλι δεν θα έχουμε πρόβλημα.»

Στο Ρισελσχάιμ η κατάσταση είναι ίδια: Ο Μάκης Κουνατίδης επί 31 χρόνια εργαζόμενος στην Opel – Ρισελσχάιμ εκτιμά ότι:

«Θέλουν να φοβίσουν τον κόσμο, είναι τακτική να σπείρουν τον πανικό και αυτοί είναι που παίρνουν το συν από μας το ανακατεύουν με όλες τις εταιρείες της General Motors στον κόσμο και το κάνουν μείον».

Κανείς από τους εργαζόμενους δεν πιστεύει ότι η μάρκα Opel θα χαθεί από το χάρτη όλοι πιστεύουν ότι θα βρεθεί τρόπος να σωθεί και επαναλαμβάνουν όπως οι δύο Έλληνες:

«Δεν πρόκειται να βάλει λουκέτο η φίρμα μας. Εάν θέλανε να μας κλείσουν, θα μας έκλειναν τότε, το 2005, με την απεργία. Δεν πιστεύω ότι θα χαθεί από το χάρτη η μάρκα Opel».

«Δεν θα γίνει τίποτε. Είναι καθαρή τρομοκρατία για τον κόσμο. Και πρέπει να μάθει το καπιτάλ ότι δεν γίνεται πάντα να μαζεύει με δύο χέρια τα κέρδη.»

Σε περίπτωση που η General Motors κηρύξει πτώχευση και προχωρήσει σε προσφορά εξαγοράς, τότε όμως οι εργαζόμενοι της Opel κινδυνεύουν, διότι οι συμφωνίες διασφάλισης αποζημιώσεων που έχουν υπογραφεί, δεν ισχύουν σε περίπτωση «δρομολόγησης εξαγοράς του ομίλου μετά από πτώχευση» και μάλιστα ξένου ομίλου με έδρα στο εξωτερικό.

Να υπενθυμίσουμε ότι το πρόγραμμα αποζημιώσεων και εθελουσίας εξόδου της Opel κόστισε στην General Motors 700 εκατομμύρια ευρώ.