Ισραηλινοί οικισμοί και Δυτική Όχθη του Ιορδάνη: γόρδιος δεσμός;

Η κατάσταση στην Εγγύς Ανατολή απασχολεί σήμερα όλα τα γερμανικά φύλλα.

Αρχίζουμε όμως με ένα ρεπορτάζ της Süddeutsche Zeitung με τίτλο ‘Μια απίστευτη ιστορία αγάπης στην ΄Κύπρο’: «Η Ελληνοκύπρια Βασιλική Χαραλάμπους εξαιτίας του Τουρκοκύπριου συζύγου της έζησε ως Φατμά 50 ολόκληρα χρόνια στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου. Οι κυπριακές εφημερίδες ‘Πολίτης’ και ‘Kibrisli’ αναφέρουν με όλες τις λεπτομέρειες την ιστορία των δύο νεαρών που πριν 50 χρόνια τόλμησαν να βάλουν την αγάπη τους πάνω από κάθε φανατισμό και εισέπραξαν τον αποκλεισμό και από τις δύο οικογένειες και από τις δύο κοινωνίες. Η όλη ιστορία ήρθε στο φως τώρα διότι ο γιος της θέλησε να εκδώσει κυπριακό διαβατήριο και χρειάστηκε τα στοιχεία της μητέρας του. Καμία όμως τουρκοκυπριακή ή ελληνοκυπριακή υπηρεσία δεν έβρισκε πουθενά τη Φατμά, ώσπου εκείνη μίλησε λέγοντας το αληθινό της όνομα και δίνοντας έτσι τέλος στην 50χρονη σιωπή της. Ο άντρας της έχει σκοτωθεί το 1963 σε μάχη κατά των Ελληνοκυπρίων και ο γιος της είναι μοναδική περίπτωση Τουρκοκύπριου που ο πατέρας του σκοτώθηκε από Ελληνοκύπριους και έχει Ελληνοκύπρια μάνα. Είναι η μοναδική ή μήπως υπάρχουν κι άλλες τέτοιες ιστορίες αγάπης που ακόμη κανείς δεν τόλμησε να διηγηθεί;»

Η σημασία της πολιτικής των ‘μικρών βημάτων’ του Αριέλ Σαρόν σχολιάζεται σήμερα από όλες τις γερμανικές εφημερίδες. Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Το γεγονός ότι στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη όλες οι ισραηλινές κυβερνήσεις ανεξάρτητα από πολιτική ιδεολογία επέτρεψαν να δημιουργηθούν οικισμοί εκφράζει τον ισχυρό συναισθηματικό – ιστορικό δεσμό των Ισραηλινών με την περιοχή. Όμως σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο κάτι τέτοιο είναι παράνομο και ασφαλώς κατέστη πια ένα από τα πλέον δυσεπίλυτα προβλήματα στην εξομάλυνση της ισραηλινο-παλαιστινιακής διένεξης και αυτών των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων. Η πρόσφατη ισραηλινή πολιτική της ενίσχυσης των οικισμών στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη τουλάχιστον στην καρδιά της περιοχής προωθεί ξανά την τακτική των τετελεσμένων γεγονότων, στα οποία αργότερα μπορεί κανείς να στηριχθεί.»

Süddeutsche Zeitung: «Ο Μπους, όπως και ο Σαρόν, χρειάζονται τις εικόνες της απόσυρσης των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Γάζα για να συμφιλιωθούν με τον αραβικό κόσμο. Όμως το τίμημα που καλούνται να πληρώσουν οι Παλαιστίνιοι είναι υψηλό: θα κρατήσουν τη Λωρίδα της Γάζας, αλλά θα πρέπει να εγκαταλείψουν οποιεσδήποτε απαιτήσεις τους σε ολόκληρη την Δυτική Όχθη του Ιορδάνη. Γι’ αυτό εξάλλου ο Σαρόν εκσυγχρονίζει και επεκτείνει τους ισραηλινούς οικισμούς στην περιοχή προσφέροντας στον πρόεδρο των Παλαιστινίων Αμπάς την πρώτη δικαιολογία για να μην προχωρήσει στην εξάρθρωση των παλαιστινιακών εξτρεμιστικών οργανώσεων και φυσικά στον αφοπλισμό τους. Έτσι και οι δύο πλευρές οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στο αδιέξοδο: ο ένας επεκτείνει τους οικισμούς σε ζωτικό χώρο για το μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος και ο άλλος συνομιλεί και συσκέπτεται με εξτρεμιστικές οργανώσεις αντί να τις αφοπλίζει.»

Η εύθραυστη ισορροπία στο Λίβανο είναι το σχόλιο της Frankfurter Rundschau: «Όσοι εντός και εκτός του Λιβάνου πίστεψαν ή πιστεύουν ότι η απόσυρση των συριακών στρατευμάτων από τη χώρα σηματοδοτούν μια καλύτερη εποχή μάλλον οφείλουν να αποδεχτούν ότι γελάστηκαν, διότι η απόσυρση των συριακών στρατευμάτων δεν αφήνει πίσω της ό,τι καλύτερο, αλλά ό,τι χειρότερο: κενό εξουσίας, το οποίο διαταράσσει την πολιτική ισορροπία της χώρας και της περιοχής, ενώ ταυτόχρονα δεν υπάρχει η διάδοχος κατάσταση: δηλαδή ισχυρή πολιτική προσωπικότητα, οικονομική ευμάρεια, πολιτική ισορροπία στην ευρύτερη περιοχή. Οι πρόσφατες εκρήξεις βομβών έδειξαν ξεκάθαρα ότι το κενό εξουσίας το διεκδικούν πολλοί και η διάδοχος κατάσταση της ασφυκτικής επιρροής της Συρίας είναι η ανασφάλεια.»