1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

“Ι want to break free”

1 Απριλίου 2020

Προσωπικές εμπειρίες, εικόνες και σκέψεις για την αλλαγή της ζωής μας μέσα από ένα διαφορετικό διαδικτυακό ημερολόγιο την εποχή του κορωνοϊού. Καταγραφές από τους δημοσιογράφους της DW. Σήμερα η Xρύσα Βαχτσεβάνου.

https://p.dw.com/p/3aJiq
BdTD | Deutschland | Coronavirus · zu Hause bleiben
Εικόνα: picture-alliance/dpa/S. Hoppe

Το να βρω σπίτι στην Κολωνία ήταν αδιαπραγμάτευτο, έστω κι αν θα σήμαινε μια ώρα διαδρομή από το σπίτι μέχρι το γραφείο και το πανεπιστήμιο. Τουλάχιστον, σκέφτηκα, θα είμαι στην Κολωνία μετά. Και πριν. Και γενικά. Αφού εδώ είναι η ζωή. Ή τουλάχιστον μια σχετική αίσθηση ελευθερίας κινήσεων - πολιτισμικά και γαστρονομικά. Ή πάντως περισσότερο απ’ ότι στη χαριτωμένη, μικροαστική Βόννη.

Σήμερα, περίπου ένα χρόνο μετά την πρώτη μετακόμιση προς Κολωνία και ένα μήνα μετά την δεύτερη εντός (ελευθερία κινήσεων γαρ) έκανα το πρώτο μου διαδικτυακό μάθημα γιόγκα. Την ελευθερία κινήσεων, δεδομένου και του καιρού, μπορώ να την απολαύσω προς το παρόν μέσα από το σαλόνι μου.

Chrysa Vachtsevanou, DW Griechisch
Εικόνα: privat

Δασκάλα γιόγκα ήταν η Λένα, την οποία είχα να δω και να μιλήσω πέντε χρόνια. Για το μάθημα έμαθα φυσικά μέσω facebook, το μόνο παράθυρο στον κοινωνικό κόσμο μου αυτό τον καιρό. Η Λένα μας εξήγησε στην αρχή ότι μέσα από τις asanas (τις στάσεις δηλαδή) και τις αναπνοές θα προσεγγίσουμε για το επόμενο δίωρο τον όρο «ελευθερία». Εν μέσω μίας πανδημίας. Από την καραντίνα. Κλεισμένη στο σαλόνι, κοιτώντας την απλώστρα και τις ξεχασμένες χαρτοπετσέτες στο τραπέζι… Τουλάχιστον μπορώ αν βαρεθώ φάω και την υπόλοιπη πανακότα, σκέφτηκα. Ένα ρίγος ειρωνικής διάθεσης και θλίψης με διαπέρασε.

Λίγο πριν από το τέλος της ώρας, κουβαριασμένη πάνω στο χαλί στη στάση του μωρού, συνειδητοποίησα όμως την πραγματική ειρωνεία: Μία πανδημία με έφερε έστω και εικονικά κοντά σε έναν άνθρωπο που, ενώ εκτιμούσα πολύ, κάπως κατάφερα να χάσω για πέντε ολόκληρα χρόνια. Κλείσαμε τις κάμερες με ένα «τα λέμε την Παρασκευή στις οκτώ». Στο επόμενο διαδικτυακό μάθημα δηλαδή. Και δεν αποκλείεται, όταν ηρεμήσουν τα πράγματα, να κάνουμε και καμία τρέλα, να πάρουμε ένα τρένο για μία ώρα και να βρεθούμε κι από κοντά! Θα δούμε. Μέχρι τότε θα απολαμβάνουμε τον ελεύθερο χρόνο και την ελευθερία του ίντερνετ: τα βιβλία, τα διαδικτυακά μαθήματα, τις συναυλίες και dj-set, τις εικονικές περιηγήσεις σε μουσεία και εκθέσεις…

Παρεμπιπτόντως, ένα χρήσιμο link για εκείνους που αναρωτιούνται τι θα συνέβαινε στις (κλειστές πλέον) θεατρικές και μουσικές σκηνές της Κολωνίας αυτές τις μέρες είναι αυτό: https://dringeblieben.de/

Χρύσα Βαχτσεβάνου