«Καιρός για νέα πολιτική έναντι της Ρωσίας»

«Ήταν συνετή η απόφαση στο Βουκουρέστι να μην ενταχθούν αμέσως η Γεωργία και η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, διότι δεν υπήρχε ουδείς αντικειμενικός λόγος για την επιτάχυνση της διαδικασίας ένταξης των δύο χωρών» υπογραμμίζει η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung με αφορμή την σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες:

«Η μεν Ουκρανία είναι πολύ μακριά, γενιές ολόκληρες, από τις χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ, η δε Γεωργία είχε και έχει συνεχείς εδαφικές διενέξεις με τις γειτονικές Αμπχαζία και Νότια Οσσετία. Ουδείς θέλει στη συμμαχία κάποια χώρα που θα αναγκάσει το ΝΑΤΟ να εμπλακεί σε έναν πόλεμο στον Καύκασο. Και όπως φαίνεται θα περάσουν δεκαετίες για να εξομαλυνθεί εκεί η κατάσταση.

Όποιος ασκεί πιέσεις για ταχεία ένταξη των δύο χωρών, θέλει απλώς να χτυπήσει πολιτικά τη Ρωσία, αλλά αυτό είναι άνευ ουσίας, αντίθετα όσοι ασκούν τέτοια πολιτική συρρικνώνουν το δικό τους κύρος διεθνώς.

Στο ζήτημα αυτό το ΝΑΤΟ τηρεί στάση σιωπής και απραξίας, καθυστερώντας τις απευθείας συνομιλίες με τη Ρωσία.

Πρέπει όμως να συζητήσει μαζί της οπωσδήποτε και μάλιστα με αποφασιστικότητα, εάν επιδιώκει όντως να πετύχει κάτι.»

«Καιρός για νέα πολιτική έναντι της Ρωσίας» διαπιστώνει η ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung με την ίδια αφορμή:

«Στην Ουάσιγκτον υποστηρίζεται συχνά ότι η Ρωσία δεν συνιστά αναντικατάστατο εταίρο. Με άλλα λόγια: μπορεί να την αγνοήσει ατιμωρητί.

Όντως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης έχει συρρικνωθεί σοβαρά ο στρατηγικός ρόλος της Ρωσίας.

Για την Αμερική η Ρωσία είναι μια φιγούρα στην διεθνή πολιτική σκακιέρα για τους Δυτικοευρωπαίους όμως είναι γείτονας, με τον οποίο πρέπει να διατηρεί σχέσεις.»

«Ο πόλεμος στη Γεωργία συνιστά μια τομή, την οποία οφείλουν να την συμπεριλάβουν στην ατζέντα τους όλοι.

Η πολιτικής της Δύσης έναντι της Ρωσίας απαιτεί πια έναν νέο προσανατολισμό.»

«Μηδαμινές οι πιθανότητες επίλυσης του Μεσανατολικού»

«Για την Ευρώπη δεν είναι οπωσδήποτε θετικός ο προσανατολισμός της εξωτερικής πολιτικής Ομπάμα» σημειώνει σήμερα η γαλλική εφημερίδα Le Monde για την σύνθεση του επιτελείου του Ομπάμα:

«Για τους Ευρωπαίους το πρώτο τεστ καλής θελήσεως συνιστά το Αφγανιστάν.

Ο Ομπάμα επιθυμεί να αποστείλει νέες στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή και προσδοκά από τους Ευρωπαίους ενίσχυση και των δικών τους στρατιωτικών δυνάμεων.

Πως θα αντισταθούν στις πιέσεις ενός προέδρου την νίκη του οποίου χαιρέτησαν τόσο μεγαλόφωνα;»

«Οι πιθανότητες να επιλυθεί το μεσανατολικό κατά την διάρκεια της θητείας Ομπάμα φαίνονται μηδαμινές» υποστηρίζει τέλος η γερμανική Süddeutsche Zeitung:

«Όχι μόνον διότι οι δύο προηγούμενοι πρόεδροι δεν κατόρθωσαν στα 16 τελευταία χρόνια να πετύχουν μια οποιαδήποτε πρόοδο, αλλά και διότι ο Ομπάμα οφείλει να καταπιαστεί πάραυτα με τις επιπτώσεις της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και με την απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ μέχρι το 2010.

Επιπλέον δεν υπάρχει κάποια ένδειξη ότι η υπουργός Εξωτερικών Κλίντον θέλει να τερματιστεί ο διχασμός των Παλαιστινίων και ο αποκλεισμός της Γάζας.»