«Και οι Γερμανοί αντιδρούν συναισθηματικά»

«Απατεώνες στην ευρωοικογένεια», με αυτόν τον τίτλο και την Αφροδίτη της Μήλου να κάνει άσεμνη χειρονομία κυκλοφόρησε τη Δευτέρα το εβδομαδιαίο, γερμανικό περιοδικό Focus. Στο 12σέλιδο αφιέρωμά του για την δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα, οι συνολικά 11 συντάκτες περιγράφουν καταρχήν την οικονομική κατάσταση από την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ μέχρι σήμερα.

Στο τελευταίο μέρος του «αφιερώματος» με τίτλο «2000 χρόνια πτώσης» το περιοδικό υπογραμμίζει μεταξύ άλλων ότι σε αντίθεση με τους «υποτιθέμενους προγόνους» τους οι σημερινοί Έλληνες έχουν ελάχιστα να προσφέρουν στον υπόλοιπο κόσμο.

Όπως ήταν φυσικό το άρθρο προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της Αθήνας, με τον πρόεδρο της Βουλής κ. Πετσάλνικο να τονίζει ότι «υπερβαίνει κάθε όριο».

Τι λέει για το κύμα αντιδράσεων που προκάλεσε το Focus στην Ελλάδα, και όχι μόνο, ένας από τους συντάκτες του άρθρου, ο Στέφαν Μπορστ;

«Το κύμα αντιδράσεων στο οποίο αναφέρεστε είναι θέμα ερμηνείας. Φυσικά υπάρχουν εκείνοι που εξοργίστηκαν αλλά και άλλοι που υποστηρίζουν ότι τα πράγματα είναι στην πραγματικότητα πολύ χειρότερα. Κύμα αντιδράσεων δεν προκαλεί μόνον το ίδιο το άρθρο, αλλά και η αφορμή που δόθηκε για να γραφτεί αυτό το άρθρο».

«Δεν είναι ένα απλό κατηγορώ σε βάρος της Ελλάδας»

Ο κ. Μπορστ παραδέχεται ότι η εικόνα της Αφροδίτης της Μήλου να κάνει άσεμνη χειρονομία είναι προκλητική, ωστόσο ο ίδιος και οι συνάδελφοί του ήθελαν μια εικόνα και έναν τίτλο που να ανταποκρίνεται συγκινησιακά στο θέμα:

«Ο λαός δεν γνωρίζει τι θα πει να πληρώνει κανείς τακτικά φόρους», διαβάζουμε στην αρχή του άρθρου, σε τι εξυπηρετούν αυτές οι γενικεύσεις, ρωτήσαμε τον κ. Μπορστ; «Το παρουσιάζετε ελλιπώς. Όποιος δει το άρθρο στο σύνολό του θα διαπιστώσει ότι δεν πρόκειται για ένα απλό κατηγορώ σε βάρος της Ελλάδας. Μεταξύ άλλων γράφουμε για παράδειγμα ότι και οι αγορές, οι οίκοι αξιολόγησης και σε μικρό βαθμό και η ΕΚΤ ευθύνονται για τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα. Από την άλλη πλευρά θα πρέπει να πει κανείς ότι τα τελευταία 10 χρόνια η Ελλάδα δεν τήρησε καμία από τις υποχρεώσεις που είχε έναντι της ΕΕ. Κάθε τόσο παραβιάζονταν συμφωνίες και δεσμεύσεις, ορισμένες φορές μάλιστα συνειδητά. Την ίδια ώρα η μια κυβέρνηση μετά την άλλη χρηματοδοτούσε με δάνεια ένα επίπεδο διαβίωσης που δεν ανταποκρινόταν στην οικονομική πραγματικότητα. Τώρα πρέπει να βρουν λύσεις και αυτό φυσικά πονάει. Αυτό είναι κατανοητό. Δεν ασκούμε λοιπόν πολεμική, αλλά αναφερόμαστε σε γεγονότα».

«Δεν είμαστε οι πρώτοι που θέσαμε το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων»

Ο Γερμανός δημοσιογράφος δείχνει κατανόηση για τις αντιδράσεις που προκάλεσαν συγκεκριμένα σημεία του άρθρου, όπως το ότι (οι Έλληνες) «προσάρμοσαν τη ζωή τους γύρω από τη μαύρη εργασία, τη φοροδιαφυγή και το φακελάκι». Ωστόσο όπως λέει:

«Το ποσοστό της παραοικονομίας κυμαίνεται στο 25 %, είναι εντυπωσιακά μεγάλο, το πρόβλημα με το φακελάκι έχει περιγραφεί ήδη αναλυτικά σε εκατοντάδες άρθρα, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και έτσι αξιολογείται και στις Βρυξέλλες. Τέλος αυτό με τη φοροδιαφυγή, το λέει η ίδια η κυβέρνηση. Δεν νομίζω λοιπόν ότι είμαστε οι πρώτοι που θέσαμε το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων.

«Ισορροπημένο το κείμενο»

Ο ίδιος εκτιμά ότι εάν αξιολογήσει κανείς το κείμενο στο σύνολό του θα διαπιστώσει ότι είναι σχετικά ισορροπημένο. Υπενθυμίζει δε ότι και άλλα περιοδικά και εφημερίδες, όπως το Economist, χρησιμοποίησαν αρκετά σκληρή γλώσσα.

Ο κ. Μπορστ υπογραμμίζει πάντως ότι δεν μπορεί να φανταστεί πως οι Γερμανοί έχουν πρόβλημα με την Ελλάδα και τους Έλληνες. Είναι όμως κατανοητό, όπως λέει, να αντιδρούν συναισθηματικά οι Γερμανοί, όταν εντείνεται η φημολογία για παροχή βοήθειας προς την Ελλάδα, βοήθεια την οποία ενδέχεται να πληρώσει εν μέρη ο Γερμανός φορολογούμενος και μάλιστα στην παρούσα φάση που δεν είναι εύκολη ούτε για τη Γερμανία, όπως λέει χαρακτηριστικά ο συντάκτης του Focus.

Με το άρθρο o ο ίδιος και οι συνεργάτες του ήθελαν να αναδείξουν τον προβληματισμό, να ενημερώσουν τους αναγνώστες τους αλλά και «να ανταποκριθούμε στα συναισθήματα που ξυπνά το θέμα στους πολίτες της Γερμανίας, οι οποίοι διερωτώνται φυσικά, γιατί είμαστε εμείς υπεύθυνοι για τα κακώς κείμενα μιας άλλης χώρας. Ένα βασικό ερώτημα επομένως είναι γιατί να κληθούμε εντέλει να πληρώσουμε με τους φόρους μας για κάτι που πήγε εκεί στραβά και το οποίο δεν μπορούμε να επηρεάσουμε; Αυτή είναι νομίζω και η απάντηση στο ερώτημα γιατί υπάρχει αυτή η έντονη συναισθηματική φόρτιση».

Συνέντευξη: Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου