Κακοποίηση παιδιών στη Γερμανία

Υποθέσεις σαν και αυτές εγείρουν το ερώτημα γιατί συμβαίνουν κάθε τόσο τέτοιες φρικαλεότητες στη Γερμανία. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία, το 2012 περίπου 40.200 παιδιά τέθηκαν υπό την κηδεμονία των υπηρεσιών ανηλίκων. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο αριθμό που έχει καταγραφεί ποτέ εντός μιας χρονιάς. Είναι μάλιστα υψηλότερος κατά 43% σε σύγκριση με το 2007. Οι υπηρεσίες αναλαμβάνουν την κηδεμονία των παιδιών σε περίπτωση που κριθεί ότι αυτά κινδυνεύουν μέσα στις οικογένειές τους. Συνήθως αυτό είναι πρόσκαιρο, με την πλειονότητα των παιδιών να επιστρέφουν μετά από λίγο καιρό στο σπίτι τους.

Η Ρενάτε Σέφερ-Σικόρα εργάζεται στην υπηρεσία ανηλίκων της Κολωνίας όπου ο αριθμός των κακοποιημένων παιδιών έχει αυξηθεί επίσης κατακόρυφα. «Οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούν κυρίως νέους σε ηλικία γονείς –εν μέρει και νέες ή νέους που μεγαλώνουν μόνοι τους παιδιά-, εξαρτημένους από το αλκοόλ ή ναρκωτικές ουσίες και ολοένα συχνότερα ψυχικά άρρωστους γονείς». Σύμφωνα με την ίδια, τα σοβαρότερα προβλήματα σχετίζονται με την αδυναμία των οικογενειών να καλύψουν κάποιες βασικές κοινωνικές τους ανάγκες.

Χωρίς στήριξη οι οικογένειες

Όπως εξηγεί και ο ψυχολόγος Βόλφγκανγκ Όλσνερ: «Σήμερα δεν έχουμε πλέον το κοινωνικό δίχτυ προστασίας μέσω των μεγάλων οικογενειών ή μέσω μιας σταθερής κοινότητας αξιών, για παράδειγμα μέσω της ‘γειτονιάς’, που λειτουργούσαν πάντα ως σταθεροποιητικοί παράγοντες». Όλα αυτά παίζουν σήμερα πολύ σημαντικό ρόλο, σύμφωνα με τον ίδιο, αφού όλο το βάρος πέφτει πλέον, σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό, στις ίδιες τις οικογένειες.

Αναγκάζονται λοιπόν οι υπηρεσίες ανηλίκων να παρεμβαίνουν συχνότερα επειδή πολλές οικογένειες δεν έχουν πλέον τη στήριξη συγγενών ή της γειτονιάς; Ή μήπως επειδή ολοένα περισσότεροι ενήλικες αντιμετωπίζουν ψυχικά προβλήματα; «Κατά την άποψή μου, ο αριθμός των υποθέσεων κακοποίησης ή παραμέλησης παιδιών δεν έχει κατ΄ ανάγκη αυξηθεί», εκτιμά η Σέφερ-Σικόρα.

Μεγαλύτερη η ευαισθητοποίηση

Οι λόγοι που ολοένα περισσότεροι γονείς χάνουν την κηδεμονία των παιδιών τους, είναι διαφορετικοί: απλά οι άνθρωποι έχουν γίνει πιο προσεκτικοί όπως λέει. «Πιστεύω ότι η κοινή γνώμη είναι σήμερα πολύ πιο ευαισθητοποιημένη σχετικά με το ζήτημα της προστασίας των παιδιών και δεν υπάρχει πλέον τόση ντροπή για να πάει κανείς στην υπηρεσία ανηλίκων και να αναφέρει ένα συγκεκριμένο περιστατικό». Έτσι στην Κολωνία για παράδειγμα, όλο και περισσότεροι απευθύνονται στις αρμόδιες υπηρεσίες, εάν αντιληφθούν ότι ένα παιδί κλαίει συνέχεια ή «όταν αισθάνονται ότι ένα βρέφος δεν τρέφεται επαρκώς ή όταν φαίνεται παραμελημένο».

Στη μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση του κόσμου συνέβαλαν αναμφίβολα και οι υποθέσεις κακοποίησης που είδαν τα φώτα της δημοσιότητας, όπως αυτή του μικρού Κέβιν.
Επίσης, σε αντίθεση με το παρελθόν, έχει αυξηθεί και ο αριθμός των παιδιών που αποφασίζουν να απευθυνθούν και να μιλήσουν για τα ενδοοικογενειακά τους προβλήματα στον δάσκαλό τους ή την υπηρεσία ανηλίκων. «Παλαιότερα πολλά παιδιά πίστευαν ότι πρέπει να κρύψουν τα όσα γίνονται στο σπίτι, όταν για παράδειγμα ο αλκοολικός πατέρας κακοποιούσε τη μαμά», λέει ο Βόλφγκανγκ Όλσνερ. Σήμερα, χάρη και στις εκστρατείες ενημέρωσης στα σχολεία, τα παιδιά είναι πιο συχνά διατεθειμένα να παραδεχθούν ότι χρειάζονται βοήθεια.

Γι΄ αυτούς τους λόγους, σύμφωνα με τον ίδιο, θα πρέπει να γίνεται προσεκτικότερη ανάγνωση των στοιχείων της στατιστικής υπηρεσίας προκειμένου να μην οδηγείται κανείς σε εσφαλμένα συμπεράσματα.

Anna Peters / Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. Σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη