Κινεζικό παντελόνι Ιταλίας με αιγυπτιακό βαμβάκι;
22 Οκτωβρίου 2010
Μείζον θέμα για πολλές ευρωπαϊκές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η συζήτηση για το «Made in...» έγινε στο Στρασβούργο λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, οπότε πέρασε απαρατήρητη. Ήταν όμως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις των τελευταίων μηνών για οικονομικά θέματα, καθώς οι περισσότεροι ευρωβουλευτές ανέφεραν ξεχωριστά παραδείγματα από την εποχή της παγκοσμιοποίησης ή από την ιδιαίτερη πατρίδα τους.
Για παράδειγμα ο Ιταλός Νικολό Ρινάλντι, που εκλέγεται με το κόμμα του αδιάφθορου εισαγγελέα Αντόνιο ντι Πιέτρο, προειδοποιεί τους εύπιστους τουρίστες που επισκέπτονται τη Βενετία:
«Αν πάτε στη Βενετία, στη γέφυρα του Ριάλτο για να αγοράσετε ένα ποτήρι Μουράνο ή μία μάσκα ως ενθύμιο, μπορεί να σας κοροϊδέψουν και να σας δώσουν ένα προϊόν που δεν είναι ιταλικό, αλλά έχει κατασκευαστεί στην Ασία. Πιστεύω λοιπόν ότι η πρόταση κανονισμού για την ορθή σήμανση αρχίζει να βάζει τάξη σε μία παγκόσμια αγορά. Προστατεύει εσάς που θα επισκεφθείτε τη Βενετία, προστατεύει όμως και τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες, ή τουλάχιστον εκείνες που δεν έχουν μετεγκατασταθεί σε τρίτες χώρες...» τονίζει ο Ιταλός ευρωβουλευτής.
Ίση μεταχείριση Ευρωπαίου και Κινέζου καταναλωτή
Η Ιταλίδα ευρωβουλευτής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Κριστίνα Μουσκαρντίνι υπογράφει την εισηγητική έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για τη σήμανση. Και υποστηρίζει ότι αποτελεί άνιση μεταχείριση για τον Ευρωπαίο καταναλωτή να μην έχει πληροφορίες για το προϊόν που φτάνει στα χέρια του από μία τρίτη χώρα, ενώ αντιθέτως ο καταναλωτής στη χώρα εκείνη διαθέτει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για το αντίστοιχο ευρωπαϊκό προϊόν.
«Θέλω να επισημάνω ότι όποιος διαφωνεί με την πρόταση αυτή, θα είναι σαν να λέει ότι δεν θέλει να δώσει στους Ευρωπαίους πολίτες τα ίδια δικαιώματα που έχουν οι Κινέζοι πολίτες...», προειδοποιεί η κ.Μουσκαρντίνι.
Μήπως λοιπόν το βαθύτερο κίνητρο της Ευρώπης δεν είναι η προστασία του καταναλωτή, αλλά ο φόβος του «κινεζικού δράκου»; Αυτό υποστηρίζει ο Σουηδός ευρωβουλευτής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Κρίστοφερ Φγιέλνερ.
«Κάνουμε σαν να αγνοούμε την παγκοσμιοποίηση. Για παράδειγμα: παίρνουμε βαμβάκι από την Αίγυπτο, το επεξεργαζόμαστε στην Ιταλία, το ντιζάϊν γίνεται στο Χονγκ Κονγκ και η ραφή στην Κίνα. Τι γράφουμε εκεί; Made in China; Απλώς προσπαθούμε να επιβάλουμε νέους εμπορικούς φραγμούς, οι οποίοι στην πραγματικότητα θα έπρεπε να απαγορεύονται...»
Πώς προστατεύεται ο καταναλωτής;
Από την πλευρά της η Αυστριακή ευρωβουλευτής Ελίζαμπετ Κόστινγκερ προειδοποιεί ότι οι εμπορικές ροές της παγκοσμιοποίησης μπορεί να κρύβουν κινδύνους ή ακόμα και ποινικά αδικήματα:
«Το Ουζμπεκιστάν θεωρείται ο μεγαλύτερος παραγωγός και εξαγωγέας βαμβακιού. Το 90% της σοδειάς μαζεύεται με το χέρι, κυρίως από μικρά παιδιά. Στη συνέχεια το βαμβάκι μεταφέρεται στο Βιετνάμ για περαιτέρω επεξεργασία. Σύμφωνα με τον νέο κανονισμό το τελικό προϊόν θα επιγράφεται Made in Vietnam. Πού είναι η διαφάνεια για τον καταναλωτή;»
Ο νέος κανονισμός εξαιρεί την Τουρκία από τις «τρίτες χώρες», αλλά προειδοποιεί τον καταναλωτή για εισαγωγές από ασιατικές χώρες χαμηλού κόστους. Κάτι που ενδιαφέρει πολλές ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες προφανώς αντιμετωπίζουν προβλήματα παρόμοια με εκείνα που περιγράφει ο Ισπανός ευρωβουλευτής Σέρχιο Γκουτιέρεθ Πριέτο:
«Το Αλμπαθέτε, η πατρίδα του Δον Κιχώτη, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την παραδοσιακή βιομηχανία μαχαιριών και συναφών προϊόντων. Εδώ και πολύ καιρό όλα αυτά έχουν αποτελέσει αντικείμενο κοινωνικών διεκδικήσεων. Επομένως αυτό το μέτρο δεν συνιστά παρεμβατισμό, είναι μία προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε τον αθέμιτο ανταγωνισμό, να υπάρχει ευταξία στην αγορά και να βοηθήσουμε τον καταναλωτή να διαλέξει, γνωρίζοντας περισσότερα πράγματα απ΄ότι μόνο την τιμή του προϊόντος...»
Γιάννης Παπαδημητρίου, Στρασβούργο
Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης