Μία λέξη που αρχίζει από «Μ»

«Είπε λάθος όνομα» επιγράφεται σχετική ανάλυση της εφημερίδας Süddeutsche Zeitung του Μονάχου. Στο άρθρο αναφέρεται ότι «εκπλήσσει η άκαμπτη στάση των ΑΝΕΛ, κυβερνητικών εταίρων του Τσίπρα. Στο παρελθόν ο πρόεδρος του κόμματος και υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος άφηνε πλήρη ελευθερία στον πρωθυπουργό σε πολλά ζητήματα. Ο συνασπισμός του Τσίπρα δεν διαθέτει παρά ισχνή πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, φαινόταν όμως απρόσμενα σταθερός μετά την επανεκλογή του το φθινόπωρο». Η ίδια εφημερίδα φιλοξενεί σχόλιο με τίτλο «Τραγελαφικός καυγάς». Ένα απόσπασμα: «Την ώρα που χιλιάδες πρόσφυγες φυτοζωούν σε τραγικές συνθήκες στη λάσπη της Ειδομένης, η κυβέρνηση στην Αθήνα καυγαδίζει για το αν ο υπουργός μετανάστευσης επιτρέπεται να ονομάσει ʻΜακεδονίαʼ τη Μακεδονία. Παράλογο;» Κι ακόμη: «Το ότι το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, η Νέα Δημοκρατία, αυτήν την αντιπαράθεση βρήκε να αξιοποιήσει, προκειμένου να ρίξει την κυβέρνηση, φανερώνει πόση απελπισία διαχέεται πλέον στην ελληνική πολιτική σκηνή. Μέχρι στιγμής ο Μουζάλας έκανε απλώς τη δουλειά του. Η προσφυγική κρίση έχει προκαλέσει κρίσιμες δοκιμασίες για πολλές κυβερνήσεις στην Ευρώπη και αυτό θα συνεχιστεί. Οι Έλληνες όμως θα ήταν οι πρώτοι που θα έριχναν την κυβέρνησή τους μέσα σε μία νύχτα και μάλιστα για ασήμαντη αφορμή. Δυστυχώς, η Ελλάδα πάντοτε προσφέρεται για δυσάρεστες εκπλήξεις».

Στο ίδιο θέμα αναφέρεται η εφημερίδα Der Standard της Βιέννης κάνοντας λόγο για «κυβερνητική κρίση λόγω της λέξης που αρχίζει από Μ». Ο ανταποκριτής της εφημερίδας εξηγεί ότι «για τους έλληνες πολιτικούς η σωστή ονομασία είναι FYROM και όποιος, έστω και εκ παραδρομής, πει κάτι διαφορετικό, χαρακτηρίζεται άπατρις και εθνοπροδότης. Αυτό το ολίσθημα διέπραξε ο υπουργός Μετανάστευσης Γιάννης Μουζάλας. Σε συνέντευξή του με τον δημοφιλή στην Ελλάδα τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ το βράδυ της Τρίτης, του ξέφυγε η λέξη ʻΜακεδονίαʼ αντί για ʻFYROMʼ». Η εφημερίδα εκτιμά πάντως ότι «μία αποχώρηση Μουζάλα θα ήταν πλήγμα λίγες μέρες πριν από τη νέα Σύνοδο Κορυφής ΕΕ-Τουρκίας».

Ζεμπάστιαν Κουρτς: ο πολιτικός των αντιφάσεων

Η εφημερίδα Frankfurter Rundschau φιλοξενεί πορτρέτο του υπουργού Εξωτερικών της Αυστρίας Ζεμπάστιαν Κουρτς, περιγράφοντας τη γρηγορη ανέλιξή του από μία λαϊκή συνοικία της Βιέννης στην κορυφή της αυστριακής διπλωματίας, αλλά και επικρίνοντας τις αντιφάσεις στην πολιτική του: «Τον περασμένο Αύγουστο, ο υπουργός Εξωτερικών είπε με αγαθό ύφος ότι πρέπει να σταλούν χερσαίες δυνάμεις κατά του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία. Όχι βέβαια αυστριακές δυνάμεις, γιατί η Αυστρία είναι ουδέτερη. Όσο για το προσφυγικό ζήτημα, και ο πιο αριστοτεχνικός διπλωματικός χειρισμός δεν μπορεί να κρύψει την αξιολύπητη επίδοση της χώρας. Ο Κουρτς απαιτεί από την ΕΕ να κάνει περισσότερα για τους πρόσφυγες στη Μέση Ανατολή. Μόνο που η Αυστρία, μέχρι το 2014, δεν διέθετε περισσότερα από 33 λεπτά ανά κεφαλή για να χρηματοδοτήσει την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Η Ελβετία διέθετε δέκα φορές περισσότερα χρήματα και η Σουηδία τριάντα φορές περισσότερα».

Στις γερμανο-αυστριακές τριβές ενόψει της Συνόδου Κορυφής αναφέρεται η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου, υποστηρίζοντας ότι η Βιέννη ίσως ζητεί από το Βερολίνο «αλλαγή πορείας» στο προσφυγικό, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει τη δική της αλλαγή πορείας: «Τον Σεπτέμβριο του 2015 ο αυστριακός καγκελάριος Βέρνερ Φάιμαν ήταν εκείνος που τηλεφώνησε στην Άγκελα Μέρκελ για να ζητήσει βοήθεια, δεν συνέβη το αντίθετο. Και ήταν ο υπουργός του των Εξωτερικών, ο Ζεμπάστιαν Κουρτς, που ξενυχτούσε μαζί με τον γερμανό ομόλογό του Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ, προκειμένου να διατυπώσουν ένα νομικό πλαίσιο για την αποδοχή προσφύγων, για το οποίο σήμερα ισχυρίζεται ότι πάντοτε θεωρούσε εσφαλμένο».

Συνταιριάζοντας ετερόκλητες απόψεις

Η Frankfurter Allgemeine εστιάζει στις γερμανικές θέσεις ενόψει της συνόδου, όπως αυτές εκφράστηκαν από την καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ κατά τη διάρκεια χθεσινής συζήτησης στο κοινοβούλιο: «Το αποφασιστικό ερώτημα- εδώ έχει δίκιο η Μέρκελ- είναι πώς θα καταφέρουμε να μειώσουμε τον αριθμό των προσφύγων όχι μόνο σε μερικά, αλλά σε όλα τα κράτη(-μέλη). Επ΄αυτού εξακολουθεί να μην υπάρχει ομοφωνία. Διαμετρικά αντίθετες πολιτικές συγκρούονται: Από τη μία πλευρά απομόνωση και εκφοβισμός, από την άλλη αποδοχή και ενσωμάτωση. Το σχέδιο Μέρκελ προσπαθεί να αφομοιώσει στοιχεία και από τις δύο προσεγγίσεις. Αλλά η αξιοπιστία του πάσχει ακόμη, από το γεγονός ότι στην αρχή της προσφυγικής κρίσης η καγκελάριος είχε εμφανιστεί ως Μητέρα Τερέζα των προσφύγων».

Γιάννης Παπαδημητρίου