Μεταναστευτική πολιτική Μακρόν αλά Λεπέν

«Η Μαρίν Λεπέν μπορεί να κρυφογελά χαιρέκακα» γράφει σε σχόλιο της η εφημερίδα TAZ του Βερολίνου αναφορικά με τα νέα μέτρα που ανακοίνωσε η γαλλική κυβέρνηση για το μεναταστευτικό/προσφυγικό. Όπως σημειώνει η TAZ: «Όλα όσα ανακοίνωσε την Τετάρτη ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Εντουάρ Φιλίπ υπαγορεύονται από την επικεφαλής του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου. Κατάφερε εν μέσω της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού να έρθει ψηλά στην ατζέντα η μεταναστευτική πολιτική. Και μάλιστα σε έναν τόνο, που έδωσε η Λεπέν. Είναι ο τόνος που μαρτυρά τη δυσπιστία εναντίον όλων των προσφύγων που έρχονται στη Γαλλία». Σύμφωνα με την σχολιογράφο ο πρόεδρος Μακρόν φαίνεται να σκέφτεται ήδη τις προεδρικές εκλογές του 2022 και μια αναμέτρηση με την Λεπέν.

Όπως σημειώνει το σχόλιο «η στρατηγική, να κερδίσει τους ψηφοφόρους της Λεπέν με μια ακροδεξιά στροφή, δεν έχει πετύχει ποτέ στη Γαλλία. Ο Νικολά Σαρκοζί απέτυχε έτσι παταγωδώς. Εντούτοις ο Μακρόν ακολουθεί την ίδια πολιτική και στρέφεται πολύ συχνά στους ψηφοφόρους της Λεπέν, όσο δεν το έκανε ποτέ ο Σαρκοζί. Ο Μακρόν, που κάποτε επαινούσε την προσφυγική πολιτική της Άγκελα Μέρκελ, έχει πάρει μια επικίνδυνη τροχιά». Και όπως γράφει η TAZ κλείνοντας: «Ο πρόεδρος που ήθελε ταυτόχρονα να βρίσκεται και δεξιά και αριστερά, ακροβατεί πλέον με ένα πόδι»

Άσαντ, Πούτιν, Ερντογάν στη Συρία… και η Ευρώπη;

Στις γεωπολιτικές εξελίξεις στη Συρία, με τον Ερντογάν και τον Πούτιν να «μοιράζουν» το βόρειο τμήμα της Συρίας σαν να ήταν «σουλτάνος» και «τσάρος» ενώ ο Άσαντ συνεχίζει να υπερασπίζεται την εξουσία του, εστιάζει σε σχόλιό της η Frankfurter Allgemeine Zeitung και παρατηρεί: «Όσα συμβαίνουν στη Συρία τη δεδομένη στιγμή, πρέπει να παραξενέψουν την Ευρώπη: αυτόν τον τύπο κυνικής πολιτικής ισχύος τον έχει αφήσει πίσω της. Πλέον η Ευρώπη δεν μπορεί να γυρίσει απλά την πλάτη στη Συρία. Ήδη η ανθρωπότητα έχει κληθεί να προσπαθήσει να μετριάσει τον πόνο των απλών ανθρώπων, στις πλάτες των οποίων άλλοι παίζουν παιχνίδια εξουσίας. Ειδικά η Ευρώπη επηρεάζεται από την όλη κατάσταση, όταν αναδύεται ένα νέο προσφυγικό ρεύμα ή όταν οι τζιχαντιστές ανενόχλητοι μέσα στη δίνη του πολέμου μπορούν να σχεδιάσουν νέα χτυπήματα».

Σε άλλο σημείο το σχόλιο σημειώνει ότι «η Συρία για πολλά χρόνια ακόμη θα συνεχίσει να φέρνει την ευρωπαϊκή (και τη γερμανική) εξωτερική πολιτική στα όρια του τι είναι πολιτικά δικαιολογημένο και ηθικά ανεκτό» ενώ αναφορικά με τη στάση που πρέπει να κρατήσει μελλοντικά η ΕΕ απέναντι στον Άσαντ και στην ανοικοδόμηση της Συρίας παρατηρεί: «Όποιος θέλει να ασκήσει επιρροή στον Άσαντ, θα πρέπει να μιλά τη γλώσσα του. Ο Πούτιν το κάνει αυτό, το ίδιο και ο Ερντογάν. Αλλά αυτή δεν είναι η γλώσσα της Ευρώπης. Δεν θα πρέπει η Ευρώπη να μπερδέψει την ρεαλπολιτίκ με τους ευσεβείς πόθους».

O «μεγάλος συνασπισμός» στα μισά του δρόμου

Τον απολογισμό των έως τώρα πεπραγμένων της γερμανικής συγκυβέρνησης CDU/CSU με το SPD, που έχει διανύσει ήδη το μισό της θητείας της, επιχειρεί επίσης ο γερμανικός τύπος. Ενδεικτικά η Frankfurter Rundschau σχολιάζει: «Στην πραγματικότητα έχουν γίνει κάποια πράγματα στον τομέα των οικογενειακών υποθέσεων, της εργασίας και της κοινωνικής πολιτικής. Αλλά γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι; Πολύ απλά: Γιατί είναι πολύ λίγα. Αυτό που λείπει είναι μια ιδέα για το μέλλον της χώρας. Ούτε η κλιματική αλλαγή ή το ζήτημα της αγοράς κατοικίας θα επιλυθούν με τις μίνιμουμ παρεμβάσεις. Όπως φαίνεται ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας –σε καμία περίπτωση μόνο όσοι ρέπουν προς τα δεξιά- ζουν μεν ευχαριστημένοι με την ευημερία τους αλλά από την άλλη αισθάνονται ότι πρέπει να αλλάξουν πολύ περισσότερα πράγματα, ώστε να μείνουν όσο το δυνατόν περισσότερα ως έχουν. Η κυβέρνηση κάνει σαν να είναι το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα μια καλολαδωμένη μηχανή, που χρειάζεται απλώς λίγη επισκευή».

Δήμητρα Κυρανούδη