Με το βλέμμα στο Ιράν

Το θέμα απασχολεί και τη Διεθνή Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια που ολοκληρώνεται αύριο.

Το 2012 θα είναι η χρονιά που θα τελειώσουν οι πόλεμοι, είπε πρόσφατα ο επικεφαλής της Διάσκεψης Βόλφγκανγκ Ίσινγκερ. Αναθεωρεί τώρα τις εκτιμήσεις του;

"Ελπίζω πως όχι. Αναφερόμουν στις εξελίξεις στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Στο Μόναχο θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές με όλους τους συμμετέχοντες και εμπλεκόμενους ότι σε περίπτωση αποτυχίας της πολιτικής των κυρώσεων εναντίον του Ιράν, η ανάληψη στρατιωτικής δράσης, δηλαδή ο πόλεμος, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως η μοναδική πλέον επιλογή. Θα ισοδυναμούσε με τη χρεοκοπία της πολιτικής, της διπλωματίας και αυτό ακριβώς θέλουμε να αποτρέψουμε μέσω του φόρουμ στο Μόναχο".

Ποιά θα ήταν όμως η εναλλακτική επιλογή;

"Καταρχήν δεν έχει διαφανεί ακόμη εάν η πολιτική των κυρώσεων αποφέρει αποτελέσματα. Θα πρέπει να το δούμε το προσεχές διάστημα. Κατά δεύτερον, σε περίπτωση αποτυχίας, θα μπορούσαμε να πάρουμε ως μέτρο σύγκρισης το μοντέλο της αντιπαράθεσης μεταξύ Δύσης και Ανατολής στον Ψυχρό Πόλεμο. Γιατί να μην αποδώσει μια πολιτική περιορισμού των χωρών της Δύσης, του ΝΑΤΟ, των αραβικών χωρών, της Ρωσίας έναντι του Ιράν;"

Ο πόλεμος η χειρότερη επιλογή

Το Ισραήλ γνωρίζει ότι η ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον του Ιράν είναι η χειρότερη δυνατή επιλογή, εκτιμά ο ειδικός: "Γιατί έτσι θα δημιουργήσουμε νέες εστίες κρίσης και το ζήτημα της τρομοκρατίας θα βρεθεί και πάλι στο επίκεντρο της διεθνούς πολιτικής. Δεν μπορώ να φανταστώ χειρότερη επιλογή από την ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον του Ιράν".

Τι θα γίνει όμως με τις "παλιές" εστίες κρίσης; ΗΠΑ και Γαλλία θέλουν να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από το Αφγανιστάν ήδη την ερχόμενη χρονιά. Γιατί αυτή η βιασύνη;

"Τα όσα ακούμε από την Ουάσιγκτον δεν οφείλονται μόνον στην κατάσταση στο Αφγανιστάν ή σε μια νέα ανάγνωση αυτής της κατάστασης. Σχετίζεται άμεσα και με τον πολιτικό βίο, με τον προεκλογικό αγώνα στη χώρα. Προσωπικά έχω κατανόηση για τα αισθήματα των αμερικανών πολιτών, που έχουν σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος των ευθυνών στο Αφγανιστάν και οι οποίοι μετρούν και τα περισσότερα θύματα".

Λάθος στρατηγική στο Αφγανιστάν;

Ο υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων Μιτ Ρόμνει άφησε να εννοηθεί ότι είναι τελείως παράλογο να ανακοινώνει κανείς στον εχθρό την ημέρα της αποχώρησής του. Γιατί συζητείται εντέλει τόσο ανοιχτά το ζήτημα αυτό;

"Είναι οι εσωτερικές πιέσεις που δεχόμαστε όλοι, στην Ουάσιγκτον, το Βερολίνο, το Παρίσι, ειδικά στο Παρίσι. Φυσικά και δεν είναι ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων, αλλά ζούμε σε δημοκρατίες. Η πολιτική ζητά συμβολικά και πραγματικά βήματα προς τον τερματισμό αυτού του πολέμου. Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι είναι πιο συνετό να αφήνεις τον εχθρό σου στην αβεβαιότητα, να μην γνωρίζει τα σχέδιά σου, αυτό το γράφει κάθε στρατιωτικό εγχειρίδιο. Αλλά σε μια ανοιχτή και διάφανη δημοκρατία δεν μπορείς να κρατάς τέτοια μυστικά. Αυτό βέβαια καθιστά τη διεξαγωγή πολέμων δύσκολη για μια δημοκρατία".


Christoph Heinemann (DLF) / Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. σύνταξης: Σταμάτης Ασημένιος