Οι Γερμανοί ποδηλάτες απαιτούν περισσότερους ποδηλατοδρόμους

Ασφαλώς δεν άργησε να εμφανιστεί η αστυνομία και μετά από διαπραγματεύσεις να καταλήξει στο συμβιβασμό να τους συνοδεύσει για να βλέπουν τα αυτοκίνητα ότι υπάρχει κάποια παρενόχληση της κυκλοφορίας και να τους κρατάει στα δεξιά, όπως ορίζει ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας. Ο επικεφαλής αστυνομικός δήλωσε στους δημοσιογράφους από το μεγάφωνο του περιπολικού, στο οποίο επέβαινε ότι «οι ποδηλάτες δεν υπακούουν στις εντολές της αστυνομίας να πηγαίνουν μόνον στους ποδηλατόδρομους» και έτσι «σε περίπτωση κυκλοφοριακής συμφόρησης θα ζητήσουμε τα στοιχεία τους και θα υποβάλουμε μήνυση για πλημμέλημα.»

 

 

Σύμφωνα με τη γερμανική νομοθεσία στα αστικά κέντρα κάθε ομάδα με πάνω από 15 ποδήλατα εκτός ποδηλατοδρόμων αποτελεί εμπόδιο για την κυκλοφορία, γιατί αναγκάζει τα αυτοκίνητα να μειώνουν την ταχύτητά τους ή και να σταματούν.

Όμως από πέρσι υπάρχει απόφαση του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου που επιτρέπει στους ποδηλάτες να οδηγούν σε κανονικούς δρόμους, όπου δεν υπάρχουν ποδηλατόδρομοι. Γεγονός που εκμεταλλεύεται από πέρσι το κίνημα ποδηλατιστών για να εξαναγκάσουν τους δήμους να φτιάξουν νέους ποδηλατόδρομους.

 

Ο Αλεξάντερ Κόπλοβ, επικεφαλής του Σωματείου των Καταστημάτων που πωλούν ποδήλατα στο Ντόρτμουντ, υποστηρίζει ότι σήμερα οι καινούργιοι ποδηλάτες απαιτούν αξεσουάρ και ποιότητα κατασκευής στα ποδήλατα: «Οι νέοι ποδηλατιστές απαιτούν ποδήλατα που στις αρχές του κινήματος το ΄70 ή ΄80 ήταν αδιανόητα. Τέτοια είχαν μόνον οι επαγγελματίες ποδηλατιστές που έπαιρναν μέρος σε αγώνες. Γι’ αυτό ακριβώς σήμερα υπάρχουν πολλά και υψηλής ποιότητας ποδήλατα. Έτσι αυξήθηκε η ζήτηση και σε άλλες ομάδες του πληθυσμού εκτός από τους οικολόγους και η ζήτηση έχει αγγίξει επίπεδα ρεκόρ.»

 

Η άποψη του Αλεξάντερ Κόπλοβ επιβεβαιώνεται και από έρευνα του υπουργείου Συγκοινωνιών σύμφωνα με την οποία τα τελευταία δέκα χρόνια αυξήθηκε η ζήτηση ακριβών ποδηλάτων. Σύμφωνα μάλιστα με τα στατιστικά στοιχεία οι Γερμανοί δίνουν για την αγορά ποδηλάτου από 500 ευρώ και πάνω.

 

 

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που οι Γερμανοί ποδηλάτες διαμαρτύρονται.

Στη δεκαετία του ’70 και του ΄80 υπήρχαν πολλές ‘αυθόρμητες μαζώξεις ποδηλατιστών’, για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία της εποχής, με στόχο ακριβώς αυτό: την παρενόχληση των αυτοκινήτων και την ντε φάκτο ‘κατάκτηση των δρόμων από τα ποδήλατα’, το όραμα των ακτιβιστών-οικολόγων της εποχής.

 

Τη δεκαετία του ’90 οι κινήσεις αυτές πήραν χαρακτήρα κινήματος και άρχισαν συστηματικές κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες. Το πιο γνωστό κίνημα ποδηλατιστών της εποχής του ’90 είναι το αμερικανικό κίνημα Critical Mass, του οποίου η πρώτη διαμαρτυρία έγινε στο Σαν Φρανσίσκο το 1992.

 

Ωστόσο η αγάπη των Γερμανών για το ποδήλατο δεν έχει σχέση μόνον με κινήματα. Υπάρχει παράδοση κατασκευής και εξαγωγής ποδηλάτων τουλάχιστον από το μεσοπόλεμο. Από τότε η Γερμανία εξήγαγε ήδη ποδήλατα ακόμη και στην Ελλάδα.

Οι Γερμανοί κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης θεωρούσαν πάντα το ποδήλατο σαν το πιο άνετο και φιλικό προς το περιβάλλον μέσο μεταφοράς.