Ο Γιασέρ Αραφάτ άφησε συνειδητά τον παλαιστινιακό λαό να βυθίζεται στο χάος

Η εφημερίδα Die Welt παρατηρεί: Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι θα συμβεί στην περιοχή της Παλαιστίνης, μετά από έναν ενδεχόμενο θάνατο του Αραφάτ. Όπως οι περισσότεροι ηγέτες του αραβικού κόσμου έτσι και ο Αραφάτ δεν κατάφερε να ορίσει διάδοχο όταν μπορούσε. Αφήνει συνειδητά τον λαό του να βυθίζεται στο χάος. Όλοι γνωρίζουν ή μάλλον φοβούνται ότι πολλά χέρια θα διεκδικήσουν την εξουσία του Αραφάτ αν η περιπέτεια της υγείας του δεν θα έχει αίσιο τέλος. Δεν αποκλείεται λοιπόν να ζήσουμε διαμάχες για την εξουσία μεταξύ των διαφόρων διαδόχων, των Ραντζάμπ, των Κορέι, των Αμπάς και φυσικά των φανατικών οργανώσεων Χαμάς και Τζιχάντ. Για μια ακόμα φορά ο μεγάλος χαμένος θα είναι ο παλαιστινιακός πληθυσμός, του οποίου η συνοχή απειλείται από το αναμενόμενο κενό εξουσίας. Ο Αραφάτ θα πρέπει να επανορθώσει αν βέβαια του δοθεί η ευκαιρία. Το χρωστά άλλωστε στους Παλαιστινίους.

Η Süddeutsche Zeitung δίνει συνέχεια στο συλλογισμό: Ακόμα και στην περίπτωση που ο Αραφάτ επιζήσει, δεν έχει πια να επιδείξει καμιά πολιτική νίκη. Το τείχος του Σαρόν χωρίζει Ισραηλινούς και Παλαιστινίους, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Οι διάδοχοι του Αραφάτ θα πρέπει να κάνουν πολλά χρόνια υπομονή για να δουν το τείχος να πέφτει. Ακόμα και το όνειρο του παλαιστίνιου ηγέτη για ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος θα μείνει μακρινό όνειρο για τους συμπατριώτες του.

Η χθεσινή συζήτηση για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας στη γερμανική βουλή έδειξε για μια ακόμα φορά τη διάσταση απόψεων που επικρατεί μεταξύ των γερμανικών κομμάτων. Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι τάχθηκαν υπέρ της ένταξης της Τουρκίας, η συντηρητική αντιπολίτευση εμμένει στη θέση της για προνομιακή εταιρική σχέση, ενώ οι Φιλελεύθεροι ζητούν διαπραγματεύσεις χωρίς όμως προϋποθέσεις.

Στην εφημερίδα Frankfurter Rundschau διαβάζουμε: Η συζήτηση στη βουλή δεν μας έδωσε καμιά νέα πληροφορία. Διατυπώθηκαν ωστόσο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις όπως "πόσες χώρες μπορεί ακόμα να αντέξει η ΕΕ" ή "αν μια ένταξη της Τουρκίας υπερβαίνει τις δυνατότητες ενσωμάτωσης που έχει η Ευρώπη". Σημαντικά ερωτήματα στα οποία κάποτε πρέπει να δώσουν απαντήσεις οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών είτε η Τουρκία ενταχθεί σε 15 χρόνια στην ΕΕ, είτε όχι. Εύστοχη ήταν η παρατήρηση του προέδρου των φιλελευθέρων Γκίντο Βέστερβελε: Σε περίπτωση που οι 25 ταχθούν τελικά υπέρ των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία τότε η απόφαση θα είναι δεσμευτική για την επόμενη γερμανική κυβέρνηση όποια κι αν είναι αυτή. Σοσιαλδημοκρατών ή Χριστιανοδημοκρατών.