Ο ελληνικός κινηματογράφος συναντά το γερμανικό κοινό

Ο νέος ελληνικός κινηματογράφος συναντά το γερμανικό κοινό και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο. Παραγωγές που ξεχώρισαν και βραβεύθηκαν στο νεοϊδρυθέν ελληνικό φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου με την επωνυμία Hellas Film Box παρουσιάζονται από τη Βρέμη, τη Δρέσδη και το Ερλάνγκεν μέχρι τη Φρανκφούρτη, το Αμβούργο, την Κολωνία, τη Στουτγάρδη και το Ντίσελντορφ. Πενία τέχνας κατεργάζεται κι επειδή το Hellas Film Box διαθέτει πολλή και καλή εθελοντική εργασία αλλά όχι χρήματα για έπαθλα, αποφάσισε πως το βραβείο των ταινιών που ξεχωρίζουν θα είναι αυτές να παρουσιάζονται σε διάφορες γερμανικές πόλεις. «Γιατί τι να το κάνεις να γράφονται για τις ταινίες οι καλύτερες κριτικές όταν αυτές δεν μπορεί να τις δει το κοινό;» δηλώνει αφοπλιστικά η Έλενα Νικοπολίτου, αντιπρόεδρος του φεστιβάλ στην Deutsche Welle.

Οι ταινίες παρουσιάζονται σε χώρους ιδιαίτερους που τις τιμούν, όπως για παράδειγμα το περίφημο μουσείο σύγχρονης τέχνης Λούντβιχ στην Κολωνία ή το μουσείο κινηματογράφου στο Ντίσελντορφ. Με τον «Αστακό» του Γιώργου Λάνθιμου ξεκίνησε το αφιέρωμα στο νέο ελληνικό κινηματογράφο στο Ντίσελντορφ, την πρωτεύουσα του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας. Θα προβληθούν έξι ταινίες μέχρι και τις 27 Νοεμβρίου. Ανάμεσά τους «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» του Έκτορα Λυγίζου, «Η αγριόπαπια» του Γιάννη Σακαρίδη, «Μικρή άρκτος» της Ελισάβετ Χρονοπούλου, «Εν καρδία, η πέτρα που χορεύει» του Άγγελου Κοβότσου, «Chevalier» της Αθηνάς Τσαγκάρη.

«Το Hellas Film Box ήθελε να δείξει πως η Ελλάδα είναι κάτι πολύ περισσότερο από την κρίση. Είναι μια χώρα γεμάτη θετική ενέργεια, γεμάτη ταλέντα» τονίζει η Έλενα Νικοπολίτου.

Ο νέος ελληνικός κινηματογράφος κάνει σχολή

Ταλέντα βέβαια που την εγκαταλείπουν και δημιουργούν σε άλλες χώρες, οι οποίες τους παρέχουν τα μέσα, ήταν μια από τις παρατηρήσεις που έκανε ο Φλόριαν Ντέντερντινγκ, από το μουσείο κινηματογράφου του Ντίσελντορφ. Τον νέο ελληνικό κινηματογράφο δεν τον γνώριζε, εκτός από κάποιες ελάχιστες ταινίες που είχαν προσελκύσει στο πρόσφατο παρελθόν το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Τον γνώρισε καλύτερα όταν ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στο Ντίσελντορφ Γρηγόρης Δελαβέκουρας τον προσέγγισε προτείνοντάς του να στηρίξει την προσπάθεια του Hellas Film Box και να διοργανώσει το σχετικό αφιέρωμα. Η άποψη του Φλόριαν Ντέντερινγκ περιγράφει ίσως με τον σαφέστερο τρόπο τον νέο ελληνικό κινηματογράφο σήμερα:

«Το ιδιαίτερο στις ταινίες είναι ότι είναι πραγματικά πολύ ξεχωριστές. Δικαιολογημένα θα μπορούσε κανείς να κάνει λόγο για ένα νέο κύμα, κάτι που για ολόκληρες δεκαετίες δεν είχαμε. Υπάρχει κάτι το πολύ επιτηδευμένο, πολύ επικριτικό, κάτι που προκαλεί σύγχυση και ενδεχομένως δεν είναι κατανοητό.  Το ότι αιφνιδιάζει όμως έτσι τον θεατή όλο αυτό το μείγμα είναι πραγματικά ξεχωριστό».

Ενθουσιασμένο αλλά και αηδιασμένο το κοινό

Οι ταινίες που προβάλλονται στο φεστιβάλ του Ντίσελντορφ έχουν προβληθεί σε πολλές άλλες διεθνείς διοργανώσεις και έχουν ξεχωρίσει. Να υπενθυμίσουμε μόνο για παράδειγμα, ότι η ταινία της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγκάρη θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ του 2017, στην κατηγορία της ξενόγλωσσης ταινίας.

Οι παραγωγές που προβλήθηκαν και θα προβάλλονται στις διάφορες πόλεις τις Γερμανίας σίγουρα δεν είναι εύπεπτες, διαθέτουν όμως μια πολύ ξεχωριστή γραφή, μια ασυνήθιστη ματιά που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδίαφορο. Όσο για τις αντιδράσεις του κοινού μέχρι σήμερα, η Έλενα Νικοπολίτου συνοψίζει:

«Εξαρτάται. Έχουμε ακούσει να είναι απόλυτα ενθουσιασμένοι μέχρι και να έχουν ‘φρικάρει’, να είναι αηδιασμένοι, να βγαίνουν έξω και να λένε τι πράγματα είναι αυτά και πώς η Ελλάδα τα χρηματοδοτεί. Πρέπει να πω όμως ότι υπάρχουν αντιδράσεις και από το ελληνικό κοινό. Δεν είναι μόνο οι Γερμανοί που λένε κάτι κακό, συνήθως είναι οι Έλληνες. Σε γενικές γραμμές όμως μπορώ να πω ότι υπάρχει ενδιαφέρον».

Μαρία Ρηγούτσου