Ο μέσος Γερμανός κοιμάται οκτώμισυ ώρες την ημέρα!

Η πόλη Σαμάρα, γράφει σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της σήμερα η Frankfurter Allgemeine Zeitung, μεταξύ της Βαγδάτης και της γενέτειρας του Σαντάμ Τακρίτ έχει μεταβληθεί σε κεντρικό θέατρο των συγκρούσεων ανάμεσα στις δυνάμεις κατοχής και τους ένοπλους οπαδούς του παλιού ιρακινού καθεστώτος. Οι επιθέσεις στη Σαμάρα εμποδίζουν τους Αμερικανούς να αφοσιωθούν στην περιοχή του Τακρίτ, όπου ενδέχεται να κρύβεται ακόμα ο Σαντάμ Χουσεϊν.

Και οι περισσότεροι Ιρακινοί εισπράττουν καθημερινά τη συνέχιση της βίας ως απογοήτευση των ελπίδων τους. Αυτά που τους είχαν υποσχεθεί ήταν δημοκρατία και ανασυγκρότηση. Οι δημοσκοπήσεις τα λένε όλα: το 70% των Ιρακινών εμπιστεύονται περισσότερο τους θρησκευτικούς τους ηγέτες, παρά την πολιτική διοίκηση, την οποία θεωρούν υπερβολικά αμερικανόφιλη, για να μη μιλήσει κανείς καν για τις δυνάμεις κατοχής.

Με την ασύλληπτη αλαζονεία της, γράφει σε δικό της σχόλιο η Tageszeitung του Βερολίνου, η αμερικανική κυβέρνηση απέρριψε την ιδέα μιας διεθνούς ειρηνευτικής διάσκεψης για το Ιράκ, που θα ήταν κατά πάσαν πιθανότητα και η τελευταία ευκαιρία για μια λίγο-πολύ οργανωμένη μεταβίβαση της ευθύνης στη διεθνή κοινότητα. Αν οι επιτελείς και σύμβουλοι του προέδρου Μπους καταλήξουν την άνοιξη στο συμπέρασμα ότι η συνέχιση της σημερινής πολιτικής του Αμερικανού προέδρου στο Ιράκ ενδέχεται να του κοστίσει την επανεκλογή του στις εκλογές του επόμενου Νοεμβρίου, τότε θα είναι ήδη πολύ αργά.

Τότε οι 25 εκατομμύρια Ιρακινοί θα αντιμετωπίσουν το χειρότερο σενάριο, δηλαδή μια εσπευσμένη αποχώρηση των Αμερικανών χωρίς αντικαταστάτες και χωρίς άλλη διεθνή παρουσία στη χώρα. Η ανάλογη αποχώρηση των Γάλλων στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα από το Κονγκό είχε συνεπιφέρει μια πρωτοφανή έκρηξη βίας και ένα νέο καθεστώς καταπίεσης.

Ο παραμικρός κοινωνικός ενδοιασμός πια! Μ’ αυτόν τον τίτλο η Frankfurter Rundschau σχολιάζει το συνέδριο των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών που ολοκληρώθηκε στη Λειψία. Το κόμμα , γράφει, προσαρμόζεται αναφανδόν στους όρους της διεθνούς οικονομικής πολιτικής, που εκλαμβάνονται ως αναπότρεπτοι, και στα θέσφατα του ανταγωνισμού που θέλει χαμηλή φορολογία για να συγκρατηθεί υποτίθεται οικειοθελώς το κεφάλαιο στη χώρα.

Οι αποφάσεις που υιοθετήθηκαν στο συνέδριο της Λειψίας για το κράτος προνοίας σημαίνουν ρήξη με την κοινωνική πολιτική που ακολουθήθηκε τις μεταπολεμικές δεκαετίες. Η ιδέα μιας ενιαίας εισφοράς όλων των πολιτών στα ταμεία υγείας είναι ελκυστική, μόνο αν σε ένα άλλο επίπεδο η φορολογική πολιτική αποκαθιστά την κοινωνική συμμετρία. Τα φορολογικά μέτρα που προτείνουν οι Χριστιανοδημοκράτες όμως κάνουν ακριβώς το αντίθετο: ανακουφίζουν κι άλλο τους ήδη προνομιούχους. Επειδή έτσι το θέλει η παγκοσμιοποίηση, επειδή έτσι είναι η πραγματικότητα, ήταν το ρεφρέν της Λειψίας.

Πώς περνάει τον καιρό του ο μέσος Γερμανός; Έχει έξι ώρες την ημέρα ελεύθερο χρόνο και κοιμάται πολύ. Αυτή την απάντηση δίνει ειδική σφυγμομέτρηση που διεξήγαγε η Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία και τα αποτελέσματα της οποίας παρουσιάζει σήμερα η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου. Έχουμε και λέμε λοιπόν: ο μέσος Γερμανός περνάει κάθε μέρα 39 ολόκληρα λεπτά επιδιορθώνοντας κάτι και αφιερώνει 106 λεπτά στον κήπο του. Οι γονείς περνάνε 37 λεπτά καθημερινά συμβουλεύοντας τα παιδιά τους, κι αυτά με τη σειρά τους χρειάζονται τρισήμισυ ώρες για τις ασκήσεις τους.

Και από ύπνο πώς πάμε; Το 2002 ο μέσος Γερμανός αφιέρωσε σ’ αυτή τη δραστηριότητα οκτώμισυ ολόκληρες ώρες κάθε μέρα. Και στον εξάωρο κατά μέσο όρο ελεύθερο χρόνο, οι άντρες κάθονται περισσότερο μπροστά στην τηλεόραση, ενώ οι γυναίκες παρλάρουν στο τηλέφωνο. Ε, καλά αυτό το υποθέταμε.