1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Ο Ορχάν Παμούκ μιλά στην Deutsche Welle

Επιμέλεια: Στέφανος Γεωργακόπουλος11 Σεπτεμβρίου 2008

Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν από τότε που ο διάσημος Τούρκος συγγραφέας Ορχάν Παμούκ πληροφορήθηκε ότι θα του απονεμηθεί το Νόμπελ λογοτεχνίας. Πώς άλλαξε την τελευταία διετία η ζωή του ως άνθρωπος και ως συγγραφέας;

https://p.dw.com/p/FG3j
O Ορχάν Παμούκ στη συνέντευξη με την DW-ΤVΕικόνα: DW-TV

Το φθινόπωρο του 2006 ο τούρκος μυθιστοριογράφος Ορχάν Παμούκ πήρε το τηλεφώνημα από τη Στοκχόλμη που θα του άλλαζε μια για πάντα τη ζωή του: βραβεύονταν με το Νόμπελ λογοτεχνίας. Από τότε πολλά άλλαξαν στην καθημερινότητα του πιο διάσημου σύγχρονου τούρκου συγγραφέα: στην προσωπική του ζωή, αλλά και στη συγγραφική του δραστηριότητα. Με αφορμή τη συμπλήρωση δύο ετών από την βράβευσή του ο Ορχάν Παμούκ μίλησε στην τηλεόραση της Deutsche Welle: «Η πρώτη μου ενστικτώδης αντίδραση όταν έμαθα για το Νόμπελ ήταν ότι δεν θα αλλάξει η ζωή μου. Σήμερα γνωρίζω ότι παραήμουν αισιόδοξος. Άλλαξε τη ζωή μου, αλλά όχι ο τρόπος που εργάζομαι. Ακολουθώ ακόμα και σήμερα την ίδια ιεροτελεστία: ξυπνώ το πρωί και γράφω, τηρώ τα χρονοδιαγράμματα και έτσι πορεύομαι. Παρόλα αυτά η ζωή μου είναι πια διαφορετική γιατί η δουλειά μου έχει αποκτήσει πια πολιτικό χαρακτήρα. Ότι κάνω σήμερα πια είναι πολιτικό, πολύ περισσότερο από ότι φανταζόμουν».

«Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς την Κων/πολη»

Είναι λίγο πολύ γνωστό ότι η απονομή του Νόμπελ συνέβαλε στην αύξηση της ήδη υπάρχουσας πίεσης, στην οποία υπόκειται ο διάσημος τούρκος συγγραφέας: από ακραίες πολιτικές ή θρησκευτικές ομάδας, από το ίδιο το τουρκικό κράτος. Ο Ορχάν Παμούκ μιλά για τις επιπτώσεις των πιέσεων αυτών στη ζωή του στην Τουρκία, αλλά και γενικότερα στην πνευματική ζωή στην πατρίδα του: «Φυσικά. Η προσωπική μου ζωή άλλαξε. Ζω με σωματοφύλακες. Ανησυχώ για τις επιθέσεις που δέχομαι από καθιερωμένες εφημερίδες και ακροδεξιούς κύκλους. Επειδή διδάσκω ένα εξάμηνο το χρόνο στο πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης πέρασα –ευτυχώς ή δυστυχώς- τα τελευταία δυό χρόνια εκτός Τουρκίας. Γεγονός που έχει εν μέρει σχέση με το Νόμπελ και τη φήμη μου που μεγαλώνει συνεχώς. Η Κων/πολη εξακολουθεί να είναι η πατρίδα μου, βίωσα την ανθρωπιά στους δρόμους αυτής της πόλης. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου δίχως την πόλη αυτή. Κυκλοφορώ στους δρόμους της, είτε μόνος είτε με σωματοφύλακες παρακολουθώντας και απολαμβάνοντας. Τα βιβλία μου θα συνεχίσουν να λένε σε όλη τη γη ιστορίες της Κων/πολης.