"Παγιδευμένη χώρα"

Με τίτλο "Παγιδευμένη χώρα" το περιοδικό Der Spiegel αφιερώνει δυόμισι σελίδες στη διένεξη με την ΠΓΔΜ για την ονομασία.

Το ρεπορτάζ του Spiegel αναφέρει στην αρχή ότι ο σημερινός πρωθυπουργός Νικολά Γκρουέφσκι κατάγεται από το χωριό Αχλάδα που βρίσκεται στην ελληνική επικράτεια και ότι ο παππούς του Νίκος Γκρούιος σκοτώθηκε πολεμώντας στον ελληνοϊταλικό πόλεμο το 1940. Και το περιοδικό καταλήγει:

"Ήδη από το 1991, όταν η 'Μακεδονία' ανακήρυξε την ανεξαρτησία της, υφίσταται η διένεξη. Το αποπαίδι της Ευρώπης σε λίγο θα ενηλικιωθεί, αλλά ακόμη δεν έχει επιλυθεί τελεσίδικα η διένεξη για την ονομασία του.

Αληθινοί Μακεδόνες, κατά τα λεγόμενα της Αθήνας, ζουν μόνον στα νότια των συνόρων. Μιλούν ελληνικά και είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Γι' αυτό δεν επιτρέπεται οι Σλάβοι να ονομάζονται Μακεδόνες, ούτε στην επικράτεια της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ούτε στην ίδια την Ελλάδα, διότι άρχισαν να κατοικούν στα ιστορικά εδάφη της Μακεδονίας γύρω στα 1000 χρόνια μετά από την ακμή της μακεδονικής βασιλικής δυναστείας.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός το καλοκαίρι είχε τονίσει ότι 'δεν υπάρχει μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα. Ούτε υπήρξε ποτέ.'

Πρέπει λοιπόν ο πρωθυπουργός στα Σκόπια να αφήσει την Αθήνα να του κάνει μάθημα για τους προγόνους του, για τον πατέρα και για τον παππού του και να του πει ότι δεν είναι δυνατόν να υπήρξαν; Για τους Σλάβους που έζησαν στο ελληνικό τμήμα της ιστορικής Μακεδονίας και αργότερα αναγκάστηκαν να αποδεχθούν ελληνικό επώνυμο, αλλά διατήρησαν τη μητρική τους γλώσσα;"

"Ο ιδρυτικός μύθος του σύγχρονου ελληνικού κράτους βασίζεται στην ιδέα της ομοιογένειας του έθνους, μακριά από το πολυεθνικό μωσαϊκό της βυζαντινής και οθωμανικής εποχής, και επιστρέφει στην καθαρότητα και την δόξα της αρχαιότητας..."

"Στις απαρχές του 20ού αιώνα η 'Μακεδονία' υπήρξε το μήλο της έριδος στα νότια Βαλκάνια, αλλά και καταφύγιο ανταρτών κατά της οθωμανικής αυτοκρατορίας και εθνικιστών κάθε είδους. Ως κέντρο τους χρησιμοποιούσαν τη Θεσσαλονίκη, το κοσμοπολίτικο λιμάνι, που μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο κατοικούνταν στην πλειονότητά του από εβραίους.

Η σημερινή διένεξη για τη 'Μακεδονία', υποστηρίζει ο Έλληνας κοινωνιολόγος Μιχαήλ Κελπανίδης, εξυπηρετεί την Αθήνα κυρίως προς άγρα ψήφων και για τον αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά προβλήματα της χώρας."

"Ένα ακίνητο στη Βόρεια Κύπρο απασχολεί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο"

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung σε άρθρο της αναφέρεται αναλυτικά στις περιπτώσεις ακινήτων στη Βόρεια Κύπρο που αγοράστηκαν από Άγγλους, Γερμανούς, Ιταλούς, Σουηδούς.

Ελληνοκυπριακό δικαστήριο αποφάσισε την επιστροφή ακινήτου που αγόρασε η βρετανική οικογένεια Όραμς στη Βόρεια Κύπρο και ανήκε πριν από την εισβολή σε Ελληνοκύπριο. Η περίπτωση αυτή απασχολεί τώρα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο:

"Το επίμαχο ζήτημα στην περίπτωση της βρετανικής οικογένειας Όραμς είναι εάν μπορεί να εκτελεστεί η απόφαση ελληνοκυπριακού δικαστηρίου που αφορά το βόρειο τμήμα του νησιού στη Μεγάλη Βρετανία. Διότι με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ ψηφίστηκε ειδική ρήτρα, η οποία αποκλείει από τη νομική δικαιοδοσία της ΕΕ τον κυπριακό Βορρά, όσο η Κύπρος είναι διχοτομημένη. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναμένεται αυτό το εξάμηνο."

"Οι αγαπημένες εχθρικές εικόνες"

Τέλος το περιοδικό Der Spiegel σε σύντομο άρθρο του αναφέρεται στην αλλαγή των σχολικών βιβλίων στην Κύπρο και στις αντιδράσεις εθνικιστών, αλλά και δασκάλων και του αρχιεπισκόπου:

"Ο υπουργός Παιδείας της Κύπρου Ανδρέας Δημητρίου δέχεται οργισμένες διαμαρτυρίες, επειδή σε εγκύκλιό του στα σχολεία χαρακτηρίζει τους ‘Ελληνοκύπριους εξτρεμιστές’ ως συνυπεύθυνους για τη διχοτόμηση του νησιού.

Ο υπουργός επιδιώκει να αλλάξει τα σχολικά βιβλία, στα οποία οι Τουρκοκύπριοι ισχύουν ακόμη ως ‘βάρβαροι’ και είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για τη διχοτόμηση.

Πρότυπο για τη μεταρρύθμιση αυτή είναι οι Τουρκοκύπριοι, οι οποίοι ήδη από το 2004 εξοβέλισαν από τα βιβλία τους τον σωβινισμό. "

"Και να σκεφθεί κανείς ότι η σχολική μεταρρύθμιση είναι κάτι συγκριτικά ευκολότερο μπροστά στο καθήκον της συμφιλίωσης ...18 φορές συναντήθηκαν ο Χριστόφιας και ο Ταλάτ σε ‘πολύ θετικό κλίμα’, αλλά ούτε στον καταμερισμό της εξουσίας κατόρθωσαν να συμφωνήσουν, ούτε στο δύσκολο θέμα της αποζημίωσης των 200.000 Κυπρίων προσφύγων. "