Παγκόσμια ημέρα προσφύγων

Ένας πολύβουος δρόμος σε κάποιο προάστιο του Μπουένος Άιρος στην Αργεντινή. Παντού στο δρόμο στημένα αυτοσχέδια κιόσκια. Πτυσσόμενα τραπεζάκια, ομπρέλες, βαλίτσες και όλα είναι γεμάτα με κοσμήματα, ρολόγια, γυαλιά ηλίου. Ο Κοάκου Μπου Ντέιτ είναι ένα από τους Αφρικανούς μικροπωλητές. Ο 25χρονος Κοάκου ήρθε από την Ακτή του Ελεφαντοστούν.

«Στη χώρα μου υπάρχει εμφύλιος πόλεμος. Οι αντάρτες με ανάγκασαν να πολεμήσω. Κάποια στιγμή τα κατάφερα και το έσκασα. Πήγα στο λιμάνι του Σαν Πέδρο. Μπήκα στο αμπάρι ενός καραβιού και έφυγα. Όταν το καράβι σταμάτησε είχα φτάσει στην Αργεντινή».

Κάθε χρόνο χιλιάδες Αφρικανοί εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο, συνήθως στην Ευρώπη. Το τελευταίο διάστημα όμως φαίνεται να προτιμούν τη Λατινική Αμερική και κυρίως την Αργεντινή και τη Βραζιλία.

Από το 2005 ο αριθμός των μεταναστών από την Αφρική έχει διπλασιαστεί σε σχέση με το παρελθόν. Ο λόγος είναι ότι η Αργεντινή έχει μια πιο φιλική και ανεκτική μεταναστευτική πολιτική, όπως ισχυρίζεται ο Μάρκος Φιλάρντι, επιτετραμμένος της κυβέρνησης της Αργεντινής για θέματα προσφύγων:

«Η μεταναστευτική πολιτική της Αργεντινής είναι πολύ πιο ανεκτική σε σχέση με την Ευρώπη. Το λιμάνι δεν ελέγχεται ιδιαίτερα αυστηρά. Και όποιος καταφέρει να εγγραφεί στους καταλόγους μέσα σε λίγες εβδομάδες, καταφέρνει να πάρει άδεια εργασίας, δωρεάν ιατρικές εξετάσεις, μαθήματα γλώσσας και γενικότερης παιδείας».

Όλα αυτά ακούγονται πολύ ελκυστικά. Αν και οι ειδικοί επισημαίνουν πως δεν πρόκειται για μια πραγματικά σχεδιασμένη μεταναστευτική πολιτική, αλλά περισσότερο για ελλιπείς ελέγχους που επιτρέπουν την είσοδο των μεταναστών.

Παρόμοια είναι η εικόνα και στη Βραζιλία. Αν και η κατάσταση εδώ είναι πράγματι καλύτερη για τους μετανάστες από την Αφρική, δεν λείπουν και οι προκαταλήψεις, όπως λέει ο Κοάκου:

¨Έχω μάθει την τέχνη του ξυλουργού, αλλά εδώ κανείς δεν θέλει τους μαύρους γιατί νομίζουν πως οι μαύροι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα».