Περισσότερη διαφάνεια στις Βρυξέλλες και στη Γερμανία

«Περισσότερη διαφάνεια στις Βρυξέλλες» «Ο Μπαρόζο θέλει να παίξει με ανοιχτά χαρτιά» με αυτούς τους τίτλους οι περισσότερες γερμανικές εφημερίδες σχολιάζουν τη χθεσινή συζήτηση στη Κομισιόν για μεγαλύτερη διαφάνεια. Παραθέτουμε το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: «Ο Μπαρόζο θέλει τώρα να εμφανισθεί αυτοπροσώπως στο ευρωκοινοβούλιο για να δώσει εξηγήσεις για την περίφημη κρουαζιέρα στο γιοτ του γνωστού Έλληνα εφοπλιστή και να διασκεδάσει τις όποιες κατηγορίες διαπλοκής. Έτσι στέλνει επιτέλους το μήνυμα ότι λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν του τέτοιες κατηγορίες. Αυτό φάνηκε και χθες στη συζήτηση της Κομισιόν για τη διαφάνεια, όπου τέθηκε επί τάπητος η δημοσιοποίηση των ονομάτων όσων λαμβάνουν ενισχύσεις από την ΕΕ, ώστε να υπάρχει πλήρης διαφάνεια στις προσωπικές σχέσεις των κοινοτικών επιτρόπων με τους εκάστοτε οικονομικούς παράγοντες. Κι όμως εδώ ο κ. Μπαρόζο αντί να συμφωνήσει αμέσως δίνοντας πρώτος το παράδειγμα, πρότεινε τη σύσταση μιας επιτροπής ειδικών που θα εξετάσει το ζήτημα διεξοδικά και θα προτείνει συγκεκριμένο πλαίσιο. Μα δεν έχει ήδη αρκετή προσωπική εμπειρία;»

Διαφάνεια και παχυλοί μισθοί ήταν χθες η συζήτηση και στη Γερμανία: η γερμανική κυβέρνηση επιδιώκει να πιέσει ακόμη περισσότερο τους μάνατζερ να δηλώνουν τις αμοιβές τους.

Tageszeitung: «Γιατί να επικρίνουν οι υψηλόμισθοι μάνατζερ την κυβέρνηση για τις προθέσεις της να τους αναγκάσει εμμέσως πλην σαφώς να δημοσιοποιήσουν ποιες είναι οι αμοιβές τους; Αφού πρόκειται μόνον για μια κάστα το πολύ 1000 ατόμων και περίπου 100 εταιρειών; Γιατί και οι επιχειρήσεις δημοσίου δικαίου να μην ανακοινώνουν τα ποσά που τσεπώνουν οι διάφοροι υψηλόμισθοι μάνατζερ-‘συμβουλάτορες’; Ας μην το λησμονούμε: όποιος πληρώνει χρήματα, επιτρέπεται να γνωρίζει, που επενδύονται και γιατί. Πρόκειται για μια αρχή και ταυτόχρονα για μια αναγκαιότητα που ενισχύει τη διαφάνεια, αποτρέπει τις πιέσεις για συνεχή απολογία, και καταργεί τη νοοτροπία της ασύδοτης διαχείρισης των όποιων εσόδων.»

Frankfurter Rundschau: «Νομίζαμε ότι επρόκειτο όντως για μια ρηξικέλευθη αλλαγή. Νομίζαμε ότι από δω και στο εξής οι ‘μεγαλομάνατζερ’ θα εξαναγκάζονται να δημοσιοποιούν τις παχυλές τους αμοιβές. Αυτά που ακούσαμε όμως είναι κάτι άλλο, γι’ αυτό και διορθώνουμε: δεν πρόκειται για εξαναγκασμό, αλλά για μια ακόμη πίεση ….με πόρτες και παράθυρα ανοιχτά.»

Η κατάσταση στο Ιράκ σχολιάζεται σήμερα σε όλες τις μεγάλες γερμανικές εφημερίδες. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο της εβδομαδιαίας εφημερίδας Die Zeit: «Η αλήθεια είναι, ότι τίποτε δεν έχει τεθεί υπό έλεγχο στο Ιράκ. Ο αριθμός των επιθέσεων καμικάζι, των ληστειών, των εκρήξεων και των θανάτων από τον Φεβρουάριο μέχρι σήμερα έχει διπλασιαστεί. Οι περίφημες τέσσερις φάσεις της αμερικανικής στρατηγικής δεν φαίνεται να δρομολογούνται με την ακρίβεια του θεωρητικού τους σχεδιασμού. Μπορεί η απελευθέρωση του Ιράκ από τον Σαντάμ να συντελέστηκε, μπορεί η δεύτερη φάση, εκείνη της κατοχής να έχει ολοκληρωθεί, αλλά η τέταρτη της εταιρικής σχέσης και σύμπνοιας, καθώς και η τέταρτη της αυτόνομης διακυβέρνησης είναι ακόμη μακριά. Κι αυτό όχι μόνον λόγω της αυξανόμενης βίας, αλλά κυρίως λόγω του άθλιου βιοτικού επιπέδου του ιρακινού λαού, της ανεργίας που φθάνει μέχρι και 50% και του υποσιτισμού από τον οποίο υποφέρει σήμερα το 1/3 των παιδιών στο Ιράκ.»