Πρεμιέρα για το φεστιβάλ Μπαϊρόιτ

Το φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ ξεκίνησε με μια νέα σκηνοθεσία του έργου του Ρίχαρντ Βάγκνερ, Τανχόιζερ, σε σκηνοθεσία του 42χρονου διευθυντή ορχήστρας Τόμας Χένκελμπροκ.

Μέχρι τις 28 Αυγούστου που διαρκεί το φεστιβάλ θα δοθούν συνολικά 30 παραστάσεις, ενώ τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί εδώ και καιρό.

Το φεστιβάλ ξεκίνησε το 1876 όταν ο ίδιος ο Ρίχαρντ Βάγκνερ, μαγεμένος από την ομορφιά του τοπίου, θέλησε να χτίσει εκεί τους χώρους που θα φιλοξενούσαν τα επόμενα χρόνια ένα από τα διασημότερα φεστιβάλ κλασικής μουσικής στον κόσμο.

Η πρώτη χρονιά όμως στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία και ο συνθέτης ρίχτηκε στη δουλειά και συνέθεσε το έργο Πάρσιφαλ, που έμελε να γίνει μεγάλη επιτυχία.

Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ, πέθανε στις 13 Ιανουαρίου του 1883 στη Βενετία και τα ηνία ανέλαβε η σύζυγός του Κόζιμα. Με μεγάλη αυστηρότητα και επιμονή κατάφερε να μετατρέψει στο φεστιβάλ σε ένα σχεδόν θρησκευτικό προσκύνημα. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά το φεστιβάλ του Μπαϊρότ έχει πολύ πιστούς θαυμαστές, όπως λέει η σοπράνο Έβελιν Χερλίτσιους:

«Οι άνθρωποι που αγαπούν αυτή τη μουσική ταυτίζονται πολύ με αυτό το χώρο, σαν να ήταν δικός τους και αισθάνονται κάπου υποχρεωμένοι, θέλουν να μιλάνε και να έχουν άποψη για όσα συμβαίνουν».

Το 1908 όταν αποσύρθηκε η Κόζιμα Βάγκνερ ανέλαβε ο γιός της, ο οποίος το 1915 παντρεύτηκε την μόλις 17χρονών Αγγλίδα Βίνιφρεντ Γουίλιαμς. Το 1930 πέθανε η Κόζιμα και λίγο αργότερα και ο γιός της. Η χήρα του ήταν φανατική οπαδός του Χίτλερ και μέχρι το τέλος παρέμεινε μια επιστήθια φίλη του. Η φιλία αυτή εξασφάλισε για πολλά χρόνια την επιβίωση του φεστιβάλ.

To 1951 ξεκίνησε μια νέα εποχή για το φεστιβάλ υπό την κοινή διεύθυνση των Βίλαντ και Βόλφγκανγκ Βάγκνερ, μέχρι το 1966, όπου αναπάντεχα πέθανε ο πρώτος. Το φεστιβάλ κατάφερε πάντως να αποκτήσει μεγάλη φήμη προσελκύοντας σπουδαίους καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, μουσικούς, τραγουδιστές. Ο Βόλφγκανγκ Βάγκνερ το διεύθυνε για 42 ολόκληρα χρόνια. Το 2008αποσύρθηκε και άφησε τη διεύθυνση στις κόρες του Εύα και Καταρίνα.

Το φεστιβάλ του Μπαιρότ έχει ξεφύγει εδώ και χρόνια από κλασικές σκηνοθεσίες δημιουργώντας συχνά και σκάνδαλα με προωθημένες καλλιτεχνικές απόψεις όπως για παράδειγμα το 1976 σε σκηνοθεσία Πατρίκ Σερό.

Σε κάθε περίπτωση πάντως χαίρει μεγάλης εκτίμησης και αναγνώρισης και είναι ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά γεγονότα της χρονιάς.