Πρωταθλητής στα χρέη ο Μπους.

"Ο χρεωμένος πρόεδρος", "Το δυσβάστακτο βάρος των χρεών" "Πρωταθλητής στα χρέη ο Μπους" με αυτούς τους τίτλους σχολιάζει σήμερα ο γερμανικός τύπος τα υπέρ-χρέη της κυβέρνησης Μπους. Η Süddeutsche Zeitung γράφει: "Ο πρόεδρος Μπους ξεπέρασε κάθε ιστορικό προηγούμενο. Ωχριά μπροστά του ο Ρόλαντ Ρήγκαν, γνωστός ως ο 'υπερχρεωμένος πρόεδρος των ΗΠΑ'. Γιατί δεν βλέπει τον κίνδυνο ο πρέδρος Τζορτζ Μπους; Γιατί πολιτικά απεδείχθη αποτελεσματική αυτή η τακτική: η μείωση της φορολογίας με την ταυτόχρονη αύξηση των εξοπλιστικών κονδυλίων βαθαίνουν μεν το χάσμα ανάμεσα σε φτωχούς και πλούσιους, αλλά σπρώχνουν τους αντιπάλους τού Μπους όλο και πιο αριστερά. Γεγονός που δεν τους δίνει όμως ούτε μία ψήφο παραπάνω. Το έλλειμμα λοιπόν δεν εμποδίζει την εκλογική νίκη του Μπους."

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung υποστηρίζει όμως ότι "το μέγεθος του ελλείμματος των 520 δισεκατομμυρίων δολλαρίων είναι ακόμη και για την σημαντικότερη οικονομία του κόσμου μη αγνοήσιμο. Αλλά απ' ότι φαίνεται στην Ουάσιγκτον κανείς δεν θέλει να καλύψει τις αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες με περικοπές σε άλλους τομείς. Ο πρόεδρος Μπους θα προσέφερε πάντως μεγάλες υπηρεσίες στην χώρα του και στους πολίτες τηςς, εάν μείωνε τελικά το δυσβάστακτο βάρος των χρεών".

Για παράνομη εξαγωγή τεχνογνωσίας κατηγορείται ο Αμπντούλ Καντίρ Χαν, λαϊκός ήρωας του Πακιστάν, πρώην επικεφαλής του πυρηνικού προγράμματος της χώρας και μέχρι πριν από λίγες ημέρες ειδικός σύμβουλος του προέδρου Μουσάραφ. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει:

"Η περίπτωση Αμπντούλ Καντίρ Χαν θέτει υπό αμφισβήτηση τις παραμέτρους της δυτικής διπλωματίας που πάντα πρέσβευε πρώτον ότι οι ατομικοί επιστήμονες γίνονται έμποροι του προϊόντος τους μόνον, εάν έχουν πρόβλημα επιβίωσης, και δεύτερον ότι στα κράτη, όπου το πάνω χέρι έχει ο στρατός δεν γίνονται λοβιτούρες σε στρατιωτικό επίπεδο και μάλιστα προς το εξωτερικό με εχθρικές χώρες. Και οι δύο περάμετροι όμως ελέγχονται στην περίπτωση του Χαν ως πλήρως ανακριβείς. Αν υποθέσουμε ότι ο Χαν, παρά το γεγονός ότι δεν είχε, ούτε έχει πρόβλημα επιβίωσης ή αναγνώρισης στη χώρα του, προέβει στις αξιόποινες πράξεις που τον κατηγορούν, πώς έκανε αυτές τις μπίζνες με τις εχθρικές χώρες Λιβύη, Βόρεια Κορέα και Ιράν χωρίς να το γνωρίζει το καθεστώς Μουσάραφ; Πώς κατόρθωσε να πουλήσει ατομική τεχνογνωσία χωρίς συνεργάτες; Καλόν θα είναι η Δύση να μην εμπιστεύεται τέτοιες χώρες, ειδικά τώρα που χρειάζονται σύμμαχοι κατά της τρομοκρατίας".

Τέλος ένα θέμα που αυτές τις μέρες σχολιάζεται από όλες τις γερμανικές εφημερίδες. Πρόκειται για δίκη αστυνομικών στους οποίους καταλογίζεται η υπαιτιότητα για το θάνατο ενός πρόσφυγα: "Ο θάνατος ενός πρόσφυγα" τιτλοφορεί το σχόλιό της η Süddeutsche Zeitung: "Ο Αμίρ Αγκέμπ δεν ήταν σίγουρα λευκή περιστερά. Είχε καταδικαστεί επανειλημμένα για βιαιοπραγίες και πρόκληση σοβαρής σωματικής βλάβης. Αλλά ακριβώς σε κάποιον που δεν είναι άγγελος διακρίνουμε, αν κάποιο κράτος είναι όντως κράτος δικαίου. Εκεί ακριβώς αποδεικνύεται, αν τα όργανα της τάξης, οι αστυνομικοί, είναι ικανοί επαγγελματικά και ειδικά εκπαιδευμένοι για να συμπεριφερθούν κατάλληλα σε τέτοιους ανθρώπους."