Ρατσισμός: Δυο μέτρα και δυο σταθμά στη Γερμανία;

Το σχόλιο της Frankfurter Rundschau για τις μαζικές διαδηλώσεις που πραγματοποιούνται σε όλο τον κόσμο κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων: «Αυτό που έγινε το Σαββατοκύριακο σε τόσους δρόμους και πλατείες είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό. Η ελπίδα αυτή της αλλαγής εξαρτάται όμως από το εάν θα προκύψει αυτή τη φορά ένα διαρκές κίνημα. Ένα κίνημα που θα διεισδύσει στα άδυτα του υποσυνείδητου μας, όπου ο ρατσισμός ανθίζει ακόμη και στην καθημερινότητα των πλέον καλοπροαίρετων. Τη διαμαρτυρία θα πρέπει λοιπόν να ακολουθήσει η αυτοκριτική της κοινωνίας. Είναι ο μοναδικός τρόπος (για να αλλάξει κάτι)».

Η Augsburger Allgemeine σημειώνει: «Δυο εβδομάδες πέρασαν από τον θάνατο του αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη. Δυο εβδομάδες κατά τη διάρκεια των οποίων οι ΗΠΑ βρέθηκαν στη Γερμανία στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και όπου η ίδια η Γερμανία έπαιξε ελάσσονα ρόλο. Οι Γερμανοί παρακολουθούν με αποτροπιασμό τα περί αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ αλλά και την ιδιαίτερα ενοχλητική απάθεια του Τραμπ. Ωστόσο κάθε φορά που το θέμα αφορούσε την ίδια τη Γερμανία, το βλέμμα γινόταν το ίδιο απαθές με εκείνο του αμερικανού προέδρου. Και αυτό, ενώ η συζήτηση για τον καθημερινό ρατσισμό στη Γερμανία έπρεπε να έχει γίνει εδώ προ πολλού».

H Süddeutsche Zeitung συγκρίνει τις μαζικές διαμαρτυρίες κατά του ρατσισμού με τις πρόσφατες διαδηλώσεις κατά των περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν λόγω της πανδημίας: «Οι περισσότεροι άνθρωποι συμπαθούν μάλλον περισσότερο εκείνους που έχουν μια καρδιά γεμάτη ενσυναίσθηση, παρά τους υποστηρικτές θεωριών συνωμοσίας. [...] Ωστόσο ο ιός δεν κάνει τέτοιες διακρίσεις. Δεν ξεχωρίζει ανάμεσα σε θιασώτες θεωριών συνωμοσίας κι εκείνους που υποστηρίζουν βασικές αρχές του συντάγματος. 25.000 άνθρωποι σε μια πλατεία είναι η έννοια του συγχρωτισμού, όπου η τήρηση των αποστάσεων είναι αδύνατη. Μια-δυο εβδομάδες τέτοιων διαδηλώσεων ακόμη και το επόμενο lockdown καταφθάνει. Ακόμη και εκείνοι με τις καλύτερες προθέσεις πρέπει να βρουν άλλες λύσεις, εάν δεν θέλουν να είναι ανεύθυνοι».

«Παιδιάστικη» η προαναγγελία Τραμπ

«Παιδιάστικη» χαρακτηρίζει η Märkische Oderzeitung την προαναγγελία Τραμπ περί απόσυρσης αμερικανών στρατιωτών από τη Γερμανία, «διότι η αποχώρηση βλάπτει εν τέλει περισσότερο τις ΗΠΑ παρά τη Γερμανία. Παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς του προέδρου Τραμπ, τα αμερικανικά στρατεύματα δεν ωφελούν αποκλειστικά την άμυνα της Γερμανίας. Όχι, διασφαλίζουν τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ σε Ευρώπη και στην Εγγύς και Μέση Ανατολή. Πέραν αυτού είναι φυσικά οικονομικά πιο συμφέρον να παραμείνουν τα στρατεύματα στη Γερμανία από το να οικοδομηθεί νέα βάση στην Πολωνία. Βέβαια αυτό ουδόλως απασχολεί τους αερολόγους του Λευκού Οίκου».

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung διακρίνει ένα πολιτικό μήνυμα στα λεγόμενα του Ντόναλντ Τραμπ: «Για τις ΗΠΑ, την ηγέτιδα δύναμη του ΝΑΤΟ, δεν είναι πλέον σημαντική η συνοχή της βορειοατλαντικής συμμαχίας. Εάν δεν υπάρξει αλλαγή ηγεσίας στον Λευκό Οίκο μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου, τότε στην καλύτερη περίπτωση η επιρροή της δημοκρατικής Δύσης στον κόσμο θα εξαφανιστεί πιο γρήγορα κι από τους αρκτικούς πάγους, που λιώνουν λόγω της κλιματικής αλλαγής. Στην χειρότερη περίπτωση Μόσχα και Πεκίνο θα αντλήσουν αυτοπεποίθηση για νέες στρατιωτικές περιπέτειες»

Τις προθέσεις του αμερικανού προέδρου αμφισβητεί πάντως η Tagesspiegel, επισημαίνοντας: «Ο Ντόναλντ Τραμπ θέλει, υποτίθεται, να αποσύρει το 1/3 των αμερικανικών δυνάμεων από τη Γερμανία. Και αμέσως εξεγείρεται η μισή πολιτική τάξη στο Βερολίνο. Οι απειλές του όμως […] δεν είναι πειστικές. Με την απόσυρση 9.500 στρατιωτών ο Τραμπ θα περιόριζε τις στρατιωτικές δυνατότητες των ΗΠΑ στον γεωστρατηγικό αυτό χώρο. Οι στρατηγοί και το Κογκρέσο δεν θέλουν να κλείσουν ούτε τη βάση του Ράμσταϊν, ούτε το στρατιωτικό νοσοκομείο του Λάντστουλ όπου περιθάλπονται όλοι οι τραυματίες στην εδώ πλευρά του Ατλαντικού και όπου οι ΗΠΑ επένδυσαν πρόσφατα ένα δις δολάρια. Δεν μπορούν τώρα να παρατήσουν τις υποδομές στη Γερμανία και να τις μεταφέρουν στην Πολωνία. Και γιατί άλλωστε να οικοδομήσουν κάτι εξαρχής και με κόστος, όταν αυτό υφίσταται ήδη και λειτουργεί καλά;».

Κώστας Συμεωνίδης