Σκιές παιδοφιλίας στο γερμανικό πολιτικό παρελθόν

«Όταν ένα μικρό κορίτσι ηλικίας πέντε ή πεντέμισι χρονών αρχίζει να ξεντύνεται, αυτό είναι κάτι φανταστικό». Σήμερα κανείς δεν θα εξέφραζε παρόμοιες απόψεις, ιδιαίτερα αν ανήκε στα υψηλά κλιμάκια των λεγόμενων αστικών κομμάτων. Η παραπάνω ρήση αποδίδεται στον ευρωβουλευτή και μέλος του γερμανικού Κόμματος των Πρασίνων Ντανιέλ Κον Μπεντίτ στις αρχές της δεκαετίες του 1980. Ο ίδιος αναφέρει πως είχε χρησιμοποιήσει τα λόγια αυτά για να προκαλέσει και να ταχθεί υπέρ της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Σήμερα ο Ντάνιελ Κον Μπεντίτ χαρακτηρίζει τις δηλώσεις του αυτές «ντροπιαστικές». Πάντως, μία έρευνα του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Φραντς Βάλτερ και του επιστημονικού συνεργάτη του Στέφαν Κλέκα από το Ινστιτούτο Δημοκρατικών Ερευνών και Ιστορίας των Κομμάτων του Γκέτινγκεν επιχειρεί να αποδείξει ότι αντίστοιχες απόψεις ήταν ανεκτές όχι μόνο στους Πρασίνους, αλλά και σε άλλους πολιτικούς χώρους.

Η παιδοφιλία την εποχή των «επαναστάσεων»

Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας των Βάλτερ και Κλέκα, που δημοσιεύθηκαν στην Frankfurter Allgemeine Zeitung, το συνέδριο των Πρασίνων το 1982 είχε εγκρίνει ψήφισμα σχετικά με την ανοχή των ερωτικών σχέσεων ενηλίκων με νέους κάτω των 14 ετών. Τα νέα στοιχεία που έρχονται στο φως αναφέρουν πως τόσο αριστερές, όσο και φιλελεύθερες πολιτικές οργανώσεις είχαν εκφράσει ανοχή ή ακόμη και στήριξη σε αντίστοιχες ιδεοληψίες. Μάλιστα και πολιτικοί κύκλοι προσκείμενοι στο Κόμμα των Φιλελευθέρων (FDP) λέγεται ότι είχαν τοποθετηθεί ανοιχτά υπέρ των ελεύθερων σεξουαλικών σχέσεων ενηλίκων με παιδιά.

Πώς εξηγείται όμως αυτή η στάση; «Ήταν η εποχή των επαναστάσεων» εξηγεί στην DW ο ψυχοθεραπευτής Γιούργκεν Λέμκε. Οι Πράσινοι ήταν πρωτεργάτες, αναφέρει ο ίδιος, στην πολιτική πάλη με τις συντηρητικές κοινωνικές δομές. Ανάμεσα στα αιτήματά τους, κυρίαρχη θέση κατείχε η σεξουαλική απελευθέρωση, η απόρριψη των αυταρχικών, εξουσιαστικών τάσεων και η εγκαθίδρυση ενός ανοιχτού πολιτικού και κοινωνικού συστήματος. Στο πλαίσιο αυτής της απόλυτης απελευθέρωσης των σεξουαλικών ηθών εντάσσονται και οι επίμαχες απόψεις περί παιδοφιλίας.

Η πλευρά των θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης

Η Εύα Κβίστορπ, από τα ιδρυτικά μέλη των Πρασίνων, αναφέρει στην DW ότι απόψεις υπέρ της παιδοφιλίας εκφράζονταν μέχρι ένα βαθμό ως ένα είδος ακραίας αντίδρασης στον συντηρητισμό αλλά και στο ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας. Πάντως, αυτές οι απόψεις είχαν συναντήσει αντιδράσεις ακόμη και στους ίδιους προοδευτικούς κύκλους. Η δημοσιογράφος και ακτιβίστρια Αλίς Σβάρτσερ είχε εναντιωθεί στις παιδοφιλικές τάσεις εξαρχής. Αν και υπέρμαχος της ελεύθερης σεξουαλικής έκφρασης, στην περίπτωση της παιδοφιλίας οι ενστάσεις της ήταν εντονότατες. «Στις ερωτικές σχέσεις ενηλίκων με παιδιά υπάρχει ξεκάθαρα μία έντονη ανισότητα, είναι μία σχέση επιβολής του ισχυρού στο αδύναμο μέρος», δήλωσε σε πρόσφατη ραδιοφωνική της συνέντευξη. Ο Γιούργκεν Λέμκε αναφέρει πως τα τελευταία 20 χρόνια ασχολήθηκε με πολλές περιπτώσεις παιδιών που είχαν πέσει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, τονίζοντας μάλιστα πως επρόκειτο για τραυματικές εμπειρίες, οι οποίες είχαν σοβαρές επιπτώσεις στην μετέπειτα ψυχοσωματική ανάπτυξή τους.

Το τελικό πόρισμα της έρευνας αναμένεται το 2014, οπότε και θα δοθούν στη δημοσιότητα ακριβή στοιχεία για τις πρακτικές παιδοφιλίας στη μεταπολεμική Γερμανία. Η επικεφαλής του Κόμματος των Πρασίνων Κλαούντια Ροτ αναφέρει σχετικά, λίγο πριν από τις γερμανικές εκλογές: «Η έρευνα αυτή είναι σημαντική τόσο για τους Πράσινους όσο και για τη γερμανική κοινωνία στο σύνολό της».

Greta Hamann / Δήμητρα Κυρανούδη

Υπεύθ. Σύνταξης: Γιάννης Παπαδημητρίου