Στέφενς: Λείπει η αποφασιστικότητα και από το δεύτερο πακέτο στήριξης

Οι αποφάσεις που ελήφθησαν χθες από τους "17" στις Βρυξέλλες ανοίγουν ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της ΕΕ. Ανεξαρτήτως του εάν το εγχείρημα θα χρειαστεί βελτιώσεις και νέες παρεμβάσεις, επιβεβαιώνεται μια στροφή στην κατεύθυνση της συνολικής ευθύνης. Οι Ευρωπαίοι συμφώνησαν στο νέο πακέτο στήριξης της χώρας, ύψους 109 δισ. ευρώ, που προβλέπει μεταξύ άλλων την εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα και την ενίσχυση της ανάπτυξης μέσω ενός νέου ευρωπαϊκού «Σχεδίου Μάρσαλ».

Πόσο αποτελεσματική θα είναι η φόρμουλα που ενέκριναν οι "17". Ακόμη είναι νωρίς για να αξιολογηθεί το σχέδιο, εκτιμά ο πρόεδρος του Frankfurt School of Finance&Management, Ούντο Στέφενς και διευκρινίζει: "Δεν είναι πραγματικά δυνατή μια αξιολόγηση ακόμη. Είναι η ελπίδα ότι η Ελλάδα θα αναζωογονηθεί και θα καταφέρει να εφαρμόσει μια πολιτική περικοπών προκειμένου να γίνει ανταγωνιστική τουλάχιστον στον ευρωπαϊκό χώρο. Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν ανταγωνίζεται χώρες σαν την Γερμανία, τη Γαλλία ή την Ισπανία, αλλά εξαιτίας της οικονομικής της διάρθρωσης ανταγωνίζεται διεθνώς χώρες όπως η Ινδονησία ή η Μαλαισία, με τη διαφορά ότι οι μισθοί των Ελλήνων είναι ευρωπαϊκού επιπέδου. Ότι η υπόθεση αυτή δεν θα έχει καλή έκβαση είναι κάτι που το γνωρίζαμε".

Σύμφωνα με τον Ούντο Στέφενς, οι αντιδράσεις των αγορών στο δεύτερο πακέτο θα είναι κατ` αρχήν προσεκτικές. Το output είναι καλύτερο από τις προσδοκίες των αναλυτών, αλλά στην πραγματικότητα δεν ικανοποιεί τις αγορές πλήρως. "Οι αγορές είναι λίγο απογοητευμένες επειδή δεν διακρίνουν σαφή αποφασιστικότητα. Στην πραγματικότητα δεν γεφυρώθηκαν οι διαφορές μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας. Απλά βρέθηκε ένας συμβιβασμός. Οι οικονομικές ελίτ της Γερμανίας, όπως οι επικεφαλής των τραπεζών συναίνεσαν στη συμμετοχή και στην επίλυση του προβλήματος και εξέφρασαν την διάθεση να εγγράψουν και κάποιες απώλειες. Αντίθετα οι Γάλλοι εμφανίστηκαν πιο επιφυλακτικοί".

Ο γερμανός οικονομολόγος εκτιμά ότι η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο κόστος της διάσωσης με 37 δισ. ευρώ για τα επόμενα τρία χρόνια δεν είναι ασήμαντη. Διευκρινίζει επίσης ότι η ανταλλαγή των ληξιπρόθεσμων ομολόγων με άλλα μεγαλύτερης διάρκειας επιτρέπει στις τράπεζες να μην εγγράφουν τις απώλειες στο ενεργητικό τους. Όσον αφορά το ενδεχόμενο της επιλεκτικής χρεοκοπίας, ο Ούντο Στέφενς εμφανίζεται καθησυχαστικός. "Δεν νομίζω να προκύψει μια τέτοια αξιολόγηση, καθώς δεν θα ενεργοποιηθούν πραγματικά τα ασφάλιστρα κινδύνου. Υπάρχει ωστόσο ένας φόβος που δεν είναι πάντα κατανοητός. Υπάρχει το ερώτημα πάντα πώς θα αντιδράσουν οι αγορές κεφαλαίων. Καταβάλλεται προσπάθεια να αποφευχθεί το ενδεχόμενο ενεργοποίησης των CDS, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται τη μη ορθολογική αντίδραση των αγορών, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers. Εγώ πάντως θα προτιμούσα πιο σαφείς τομές, με δεδομένο ότι οι αγορές θα προσαρμοσθούν σε αυτές. Αυτή η αμφιταλάντευση που βιώνουμε πάλι δεν είναι στην πραγματικότητα η λύση μακράς πνοής που χρειαζόμαστε", καταλήγει ο Ούντο Στέφενς.