Στο Λίνταου η ελίτ των χημικών

Το Λίνταου είναι μια μικρή επαρχιακή πόλη στο τριεθνές Γερμανίας-Αυστρίας-Ελβετίας. Βρίσκεται στις όχθες της λίμνης της Κωνσταντίας, με θέα το μικρό νησάκι Μαϊνάου και τα χιονισμένα βουνά που τo περιβάλλουν. Ετησίως καταφθάνουν εδώ χιλιάδες επισκέπτες. Μια φορά το χρόνο μάλιστα επισκέπτεται το Λίνταου μια «ιδιαίτερη» ομάδα.

Αρχές Ιουλίου η μικρή πόλη πολιορκείται από ερευνητές από όλο τον κόσμο. Πρόκειται για νεαρούς επιστήμονες που έρχονται από όλες τις γωνιές του πλανήτη για να δουν από κοντά τους δικούς τους σταρ. Όχι τραγουδιστές ή ηθοποιούς, αλλά κατόχους βραβείων Νομπέλ. Στη φετινή συνάντηση μάλιστα συμμετέχουν συνολικά 35 νομπελίστες.

Μακρά παράδοση

Η συνάντηση του Λίνταου έχει μακρά παράδοση. Η πρώτη έλαβε χώρα το 1951. Στόχος της ήταν να βγάλει τη γερμανική επιστήμη από την απομόνωση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στην πρώτη συνάντηση πήραν μέρος μόλις επτά νομπελίστες από τη Δανία, τη Σουηδία, την Ελβετία, τις ΗΠΑ και τις γύρω χώρες.

Σήμερα, 63 χρόνια μετά, δεν συμμετέχουν μόνον κάτοχοι βραβείων Νομπέλ αλλά και περισσότεροι από 600 νέοι επιστήμονες από όλο τον κόσμο. Πρόκειται για προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές από 78 χώρες του κόσμου, οι οποίοι επελέγησαν μεταξύ χιλιάδων υποψηφίων. «Είναι κάτι μοναδικό», λέει η Ολίβια Μέρκελ. Η 32χρονη καθηγήτρια είχε την ευκαιρία να συμμετάσχει στην περσινή συνάντηση.

Τι το ιδιαίτερο έχει όμως το Λίνταου; Γιατί να έρθει κανείς και να ακούει τις πολύωρες ομιλίες των βραβευμένων με Νομπέλ επιστημόνων και ερευνητών, όταν μπορεί να διαβάσει τις αναλύσεις και τις θέσεις τους σε επιστημονικά περιοδικά και στα έργα τους; Προφανώς οι νέοι δεν έρχονται απλά για να ακούσουν αυτά που πιθανότατα έχουν ήδη διαβάσει. Αυτό που τους ελκύει περισσότερο φαίνεται να είναι το «πνεύμα του Λίνταου», το οποίο θέλουν να νιώσουν μια φορά και οι ίδιοι.

Μια μοναδική εμπειρία

«Τους καταλαβαίνω», λέει χαμογελώντας ο Βάλτερ Κέλε, «είναι μια μοναδική εμπειρία». Ο 80 ετών σήμερα συνταξιούχος χημικός θυμάται ακόμη την πρώτη του συμμετοχή στη συνάντηση του 1964. Λίγο πριν παραδώσει το διδακτορικό του έλαβε την πρόσκληση από την επιτροπή. Όντας 28 ετών τότε, ήταν γι΄ αυτόν μεγάλη τιμή να συμμετάσχει στη συνάντηση των κορυφαίων επιστημόνων. Απολύτως κατανοητό δεδομένου ότι κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους οι νεαροί επιστήμονες επιτρέπεται να λάβουν μόνον μια φορά μέρος στην ετήσια αυτή συνάντηση. Εκτός βέβαια κι αν αποσπάσουν οι ίδιοι το Νομπέλ. Τότε μπορούν να ξανάρθουν, ως ομιλητές.

Το ιδιαίτερο σε αυτές τις συναντήσεις, όπως λέει ο ίδιος, είναι η χαλαρή ατμόσφαιρα. «Νέοι και ηλικιωμένοι συνέρχονται στο Λίνταου, οι νομπελίστες συμπεριφέρονται όπως και εμείς, είναι χαλαροί, στο μεσημεριανό ή στο βραδινό γκαλά των φοιτητών».

Το θέμα της συνάντησης αλλάζει κάθε χρόνο. Τη μια χρονιά έρχονται οι καλύτεροι γιατροί, την άλλη οι καλύτεροι φυσικοί ή οικονομολόγοι. Φέτος είναι η χρονιά των χημικών. Στο επίκεντρο βρίσκεται το περιβάλλον, η «πράσινη χημεία». Πώς μπορεί να εξοικονομηθεί ενέργεια και να προνοήσει κανείς για τις επόμενες γενιές; Οι νέοι επιστήμονες καλούνται να καταθέσουν νέες ιδέες και οι μεγαλύτεροι, να καταθέσουν την εμπειρία και τη σοφία τους.

Hannah Fuchs / Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής