Συμφωνία ΕΕ – ΗΠΑ για το εμπόριο οίνου
22 Δεκεμβρίου 2005Τρεις χώρες, ανάμεσά τους η Γερμανία, ψήφισαν κατά της πρότασης της Κομισιόν, φοβούμενες ότι φθηνά και πολλές φορές αμφιβόλου ποιότητας αμερικανικά κρασιά θα κατακλύσουν την ευρωπαϊκή αγορά. Γεγονός είναι ότι οι αμερικανοί οινοποιοί ακολουθούν τελείως διαφορετικές μεθόδους για την παραγωγή του οίνου από ότι οι Ευρωπαίοι. Τα καλιφορνέζικα κρασιά για παράδειγμα μπορεί να περιέχουν μέχρι και 7 % νερό ή και 35 % νερό με ζάχαρη. Οι Αμερικανοί τελειοποιούν στη συνέχεια τη γεύση του κρασιού όχι σε δρύινα βαρέλια όπως συνηθίζεται στην Ευρώπη, αλλά βάζοντας μέσα ροκανίδια. Επίσης δεν διστάζουν να διασπάσουν με χημικά μέσα τη σύνθεση του οίνου προκειμένου να κερδίσουν στη συνέχεια τη γεύση που επιθμυμούν.
Στην Ευρώπη αντίθετα οι όροι παρασκευής είναι πάρα πολλοί αυστηροί. Ωστόσο κοινή επιθυμία και των δύο πλευρών ήταν και είναι να συνεχιστεί το εμπόριο οίνου. Έτσι κατέληξαν σε αυτή τη συμφωνία αμοιβαίας αναγνώρισης, που ουσιαστικά σημαίνει ότι η μία πλευρά δεν μπορεί να επιβάλει στην άλλη το πώς θα παρασκευάζει το κρασί. Οι Γερμανοί αντέδρασαν έντονα. Ο υπουργός Γεωργίας Χορστ Σέχοφερ είπε χαρακτηριστικά: «Εάν οι Αμερικανοί βάζουν νερό στο κρασί τους είναι απλά θέμα χρόνου να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και άλλες χώρες. Αυτό θα βλάψει την ποιότητα του γερμανικού κρασιού».
Η συμφωνία είναι αποτέλεσμα πολύχρονων διαπραγματεύσεων και τίθεται σε ισχύ από αρχές του χρόνου. Όχι ότι υπήρχε μέχρι στιγμής ουσιαστικό πρόβλημα στο εμπόριο οίνου ανάμεσα στις δύο πλευρές. Εδώ και χρόνια υπήρχαν προσωρινές συμφωνίες που στηρίζοντας επίσης στη βάση της αμοιβαίας αναγνώρισης των μεθόδων παραγωγής.
Ο γερμανός υπουργός Γεωργίας γνωρίζει βέβαια πολύ καλά ότι η Γερμανία δεν μπορεί από μόνη της να αποτρέψει αυτή τη συμφωνία. Οι χώρες με μεγάλη παράδοση στην παραγωγή οίνου, όπως η Γαλλία και η Ισπανία έδωσαν από την πλευρά τους το πράσινο φως στη σύναψη της συμφωνίας προκειμένου να μην θέσουν σε κίνδυνο τις εξαγωγές τους προς τις ΗΠΑ.