Τι μέλλει γενέσθαι στην Ιταλία;

«Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι ο Μπερλουσκόνι θέλει να είναι εκ νέου υποψήφιος. Φοβάμαι ότι οι πιο ηλικιωμένοι θα τον ψηφίσουν. Όπως η γιαγιά μου, τον ψήφισε το 1994. Δεν το πιστεύω», λέει ο Ντανιέλε ο οποίος γεννήθηκε το 1994, τη χρονιά που ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι εξελέγη για πρώτη φορά πρωθυπουργός της Ιταλίας. Έκτοτε έχουν περάσει σχεδόν 19 ολόκληρα χρόνια, ένα διάστημα που άφησε φυσικά σημάδια και στον ίδιο τον καβαλιέρε, παρά τις πολλαπλές επεμβάσεις αισθητικής στις οποίες υποβλήθηκε…

Μπροστά του ο τεχνοκράτης Μάριο Μόντι φαίνεται σχεδόν νέος. Ο οικονομολόγος όμως δεν κατάφερε να εκπληρώσει την προσδοκία των περισσότερων πολιτών και να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της οικονομίας. Η ύφεση βαθαίνει ολοένα και περισσότερο και πολλοί Ιταλοί είναι σήμερα σε πολύ πιο δεινή θέση από ότι πριν την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Μόντι. Η δημοτικότητά του βρίσκεται στο ναδίρ και ανάλογες ήταν και οι αντιδράσεις όταν προανήγγειλε την παραίτησή του. «Έχουμε γίνει απολίτικοι», λέει μια κυρία, «ούτως ή άλλως δεν έχουμε καμία προοπτική».

Πλήττονται τα χαμηλά εισοδήματα

Ενόψει των Χριστουγέννων οι Ιταλοί είναι φέτος αρκετοί συγκρατημένοι στις αγορές τους. Οι πελάτες σε πολλά καταστήματα είναι λιγοστοί, όπως λέει μια πωλήτρια στο Μιλάνο: «Και αυτοί που αγοράζουν, στρέφονται κυρίως στις προσφορές».

Το 2012, όπως λέει, ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά για το λιανικό εμπόριο. Η εγχώρια κατανάλωση έχει υποχωρήσει σημαντικά καθώς έχει μειωθεί δραστικά η αγοραστική δύναμη των πολιτών. Πολλοί Ιταλοί είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον οικονομολόγο Μάριο Μόντι. Αντί να στραφεί σε αναπτυξιακές πολιτικές όμως προτίμησε τις περικοπές μέχρι τελικής πτώσης, λέει ο φοιτητής Ντανιέλε Νταβίτσο: «Η Ιταλία βρίσκεται στα πρόθυρα της φτώχειας. Αυτό συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, ωστόσο η Ιταλία πλήττεται ιδιαίτερα καθώς από τη δεκαετία του 1980 δεν ασκείται πλέον αναπτυξιακή πολιτική».

Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι η ιταλική κρίση έχει βαθιές ρίζες και πως η κρίση στην ευρωζώνη ήρθε απλώς να επιδεινώσει την κατάσταση. Μπορεί με τον Μόντι η χώρα να ανέκτησε την αξιοπιστία της στο εξωτερικό με συνέπεια να μπορεί να δανείζεται, ωστόσο τα μέτρα λιτότητας πλήττουν ιδιαίτερα  τα χαμηλά εισοδήματα και τη μεσαία τάξη.

Η ευκαιρία του Μπερλουσκόνι

Το γεγονός ότι το κόστος δανεισμού της χώρας αυξήθηκε μετά την προαναγγελία της παραίτησης Μόντι, ελάχιστα απασχολεί τους άνεργους, τους συνταξιούχους και τους καταστηματάρχες που δίνουν καθημερινά τον δικό τους αγώνα επιβίωσης. Κυρίως σε αυτούς όμως μπορεί να ελπίζει τώρα ο Μπερλουσκόνι. «Ό,τι και να λέει κανείς για τον Μπερλουσκόνι, δίνει δουλειά σε πολλούς ανθρώπους», λέει μια κυρία.

Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έχει ριχτεί ήδη στην προεκλογική μάχη με τη βοήθεια, όπως πάντα, των τηλεοπτικών του δικτύων. Μπορεί σήμερα το 80 % των Ιταλών να τάσσονται κατά ενδεχόμενης νέας θητείας του καβαλιέρε στην πρωθυπουργία, ωστόσο ο Μπερλουσκόνι έχει δυο ακόμη μήνες στη διάθεσή του για να πετύχει την αναστροφή του δυσμενούς για τον ίδιο κλίματος.


Kristin Hausen / Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. σύνταξης: Στέφανος Γεωργακόπουλος