Το αίμα νερό δεν γίνεται

Στο σχολείο, όταν κάναμε Αντιγόνη, υποστήριζα την Αντιγόνη που έβαζε πάνω απ´ όλα την αγάπη για τον αδερφό της και όχι τον Κρέοντα που έλεγε ότι ο νόμος είναι υπέρ πάντων. Βέβαια ο Σοφοκλής δεν μας είχε δυσκολέψει και πολύ, γιατί ο Κρέων ήταν τυραννικός, μισογύνης και γενικά αχώνευτος τύπος, οπότε εύκολα συμπαθείς την πτωχή πλην τιμία Αντιγόνη. Ποιος ξέρει τι θα λέγαμε αν ο Κρέων ήταν τζέντλεμαν, το κράτος στη Θήβα δούλευε ρολόι και η Αντιγόνη έκανε κι εκείνη παγαποντιές...

Όλα αυτά τα σκεφτόμουν ακούγοντας την περιπέτεια του ποδοσφαιριστή Τζερόμ Μποατένγκ. Τραγωδία δεν υπάρχει ευτυχώς, όλοι στην οικογένεια Μποατένγκ είναι καλά. Αλλά τι συνέβη; Ο Μποατένγκ, βράχος στην άμυνα της Μπάγερν, είναι σε χαλαρή καραντίνα στο Μόναχο με εντολή να μείνει στην πόλη. Αλλά κάποια στιγμή τηλεφωνεί ο πεντάχρονος γιος του από τη Λειψία, λέει ότι είναι άρρωστος και του λείπει ο μπαμπάς του (πώς βρέθηκε εκτός Μονάχου ο μικρός δεν ξέρω, υποθέτω ότι δεν είχε αίσιο τέλος η σχέση του κ.Μποατένγκ με ένα σούπερ μόντελ από την Ιταλία).

Ο πρωταθλητής φεύγει για Λειψία. Αλλά όταν τα πράγματα πάνε στραβά, πάνε ΠΟΛΥ στραβά. Πέφτει σε χαλάζι, ρίχνει τη Μερσεντές στα δέντρα, ενημερώνονται η αστυνομία, οι δημοσιογράφοι, η διοίκηση της Μπάγερν. Πρόστιμο στον Μποατένγκ που έσπασε την καραντίνα. Πήγα να δω το άρρωστο παιδί μου, λέει εκείνος. Καμία εξαίρεση, λένε οι αρμόδιοι.

Με συγκίνησε ο Μποατένγκ. Πολλοί έχουμε τέτοια διλήμματα τις μέρες του Πάσχα, γιατί έχουμε αφήσει αγαπημένα πρόσωπα μακριά. Για τους πιο ηλικιωμένους αισθανόμαστε και τύψεις. Για πρώτη φορά μας λένε ότι για να δείξουμε την αγάπη μας πρέπει να επιμείνουμε στην απουσία μας, όχι να επιδιώκουμε την παρουσία τους. Πόσο ανάποδα έχει έρθει ο κόσμος;

Γιάννης Παπαδημητρίου