Το "βροντερό όχι" στο σχέδιο Ανάν ήταν μια νίκη του χθες έναντι του αύριο

Το νέο φωτογραφικό υλικό με βασανισμούς Ιρακινών κρατουμένων αποκαλύπτει την απουσία του κράτους δικαίου και την υπεροψία των ΗΠΑ, σχολιάζει σήμερα η Süddeutsche Zeitung. Τα αποτρόπαια γεγονότα στο Ιράκ έχουν τις ρίζες τους στην 11η Σεπτεμβρίου. Οι ΗΠΑ δέχθηκαν τότε μια πρωτοφανή στην ιστορία τους επίθεση. Πρωτοφανής ήταν όμως και η αντίδραση των Αμερικανών, που έδωσαν πράσινο φως στην έκρηξη θυμού και καλλιέργησαν ένα κλίμα εκδίκησης. Όλοι στις ΗΠΑ γνωρίζουν ότι οι περισσότερες από χίλιες νέες φωτογραφίες, που βρίσκονται σήμερα στα χέρια της Γερουσίας θα βρουν τελικά το δρόμο προς την κοινή γνώμη. Ο αμερικανικός στρατός και οι μυστικές υπηρεσίες δεν ξέφυγαν τυχαία από τον έλεγχο της κυβέρνησης, αλλά επειδή κάποιοι το επέτρεψαν. Την ευθύνη για την σημερινή κατάσταση φέρουν αποκλειστικά ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους και ο υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ. Το κλίμα που έχει καλλιεργηθεί στις ΗΠΑ δεν θα μεταβληθεί όσο αυτή η κυβέρνηση παραμένει στην εξουσία. Στόχος της δεν είναι πια η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και του κράτους δικαίου, αλλά μόνο η παραμονή στην εξουσία. Σε διαφορετική περίπτωση ο Ντόναλντ Ράμσφελντ δεν θα επισκέπτονταν χθες τις φυλακές του Αμπόυ Γκορέιπ στο Ιράκ, αλλά τον Λευκό Οίκο για να υποβάλει επιτέλους την παραίτησή του.

Οι εκτιμήσεις των ειδικών για το δημόσιο χρέος της Γερμανίας μπορεί να είναι πιο δυσοίωνες από ότι περιμέναμε. Οι περισσότεροι Γερμανοί σηκώνουν ωστόσο αδιάφορα τους ώμους μπροστά στις εκτιμήσεις του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίες προβλέπουν μια μείωση των φορολογικών εσόδων κατά 61 δις ευρώ μέχρι το 2007, παρατηρεί η εφημερίδα Die Welt. Το κλίμα αδιαφορίας προκάλεσε η γερμανική κυβέρνηση, η οποία εδώ και μέρες είχε προετοιμάσει ψηχολογικά τους πολίτες. Από την άλλη πλευρά παρατηρούμε ότι τα πραγματικά έσοδα από φόρους αυξήθηκαν σε σχέση με πέρσι κατά 0,3% σε 443 δις ευρώ. Μαζί με την αργή, αλλά σταθερή ανάπτυξη αυξάνονται, όπως είναι λογικό και τα κρατικά φορολογικά έσοδα. Όταν όμως ανακοινώνεται ότι φέτος το δημόσιο χρέος θα είναι 9,6 δις ευρώ, τότε αυτό αποδεικνύει ότι για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση ωραιοποιεί την κατάσταση της γερμανικής οικονομίας. Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν τον εργαζόμενο, που ονειρεύεται μια γενναία αύξηση και αγοράζει επί πιστώσει ένα μεγαλύτερο αυτοκίνητο. Αντί για την πολυπόθητη αύξηση τον περιμένει ωστόσο μια δυσάρεστη έκπληξη.

Εκτενή παρουσίαση του δημοψηφίσματος και των συνεπειών του για την Κύπρο κάνει σήμερα η γερμανική έκδοση της εφημερίδας Le Monde Diplomatique. Στον τίτλο διαβάζουμε, "Ένα βροντερό όχι", ενώ στον υπότιτλο "Στην Κύπρο το χθες νίκησε για μια ακόμα φορά το αύριο". Το κλίμα, το οποίο καλλιέργησε με το τηλεοπτικό του διάγγελμα ο προέδρος Παπαδόπουλος οδήγησε τελικά το 76% των Ελληνοκυπρίων στην απόρριψη του σχεδίου Ανάν. Ο Ελληνοκύπριος πρόεδρος και οι σύμβουλοί του έκαναν χρήση μιας γλώσσας και ενός συμβολισμού, που θύμιζε τον αγώνα κατά των Βρετανών, αλλά και το τραύμα της τουρκικής εισβολής. Έτσι οι Ελληνοκύπριοι δεν μπόρεσαν να δουν τα τρία σημαντικά πλεονεκτήματα που απορρέουν από το σχέδιο του γενικού γραμματέα. Πρώτον, μια win/win κατάσταση για τις δύο κοινότητες. Η αναγνώριση ενός ομόσπονδου κρατιδίου στα πλαίσια μιας ομοσπονδίας για τους Τουρκοκύπριους και η επιστροφή εδαφών, στα οποία θα επέστρεφαν τα δύο τρίτα των προσφύγων σε συνδιασμό με την επιστροφή του ενός τρίτου των περουσιών για τους Ελληνοκύπριους. Το δεύτερο πλεονέκτημα ήταν ότι οι προσωρινές αποκλήσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, θα αίρονταν με την πάρωδο του χρόνου. Το τρίτο και σημαντικότερο πλεονέκτημα δεν ήταν ορατό με την πρώτη ματιά. Οι περιορισμοί που αφορούν για παράδειγμα την επιστροφή των προσφύγων θα μπορούσαν να αμβλυνθούν ή ακόμα και να ακυρωθούν με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει μια πλειοψηφία υπέρ, τόσο στο βόρειο, όσο και στο νότιο τμήμα της Κύπρου. Το ίδιο ισχύει και για την παρουσία του τουρκικού στρατού. Αν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι το αποφάσιζαν ο στρατός θα αποχωρούσε από τα κατεχόμενα. Σύμφωνα επομένως με το σχέδιο Ανάν το μέλλον μιάς Ομοσπονδίας στην Κύπρο θα εξαρτώνταν από τις δύο κοινότητες και την πρόθεσή τους για μια ειρηνική συνύπαρξη.