«Το ελληνικό παράδειγμα»
18 Δεκεμβρίου 2008
«Η διαμαρτυρία των μαθητών έφθασε μέχρι την Ακρόπολη» είναι τίτλος σε όλες σχεδόν τις γερμανόφωνες εφημερίδες με την φωτογραφία με τα δύο πανό στην Ακρόπολη και τα συνθήματα «Αντίσταση», «Ημέρα Πανευρωπαϊκής Αλληλεγγύης» και την καθαρά ειδησεογραφική αναφορά στις σημερινές διαδηλώσεις και τα μεμονωμένα, χθεσινά περιστατικά βίας.
«Η εξέγερση των συμβιβασμένων» είναι τίτλος σχολίου της Tagesspiegel του Βερολίνου:
«Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην Ελλάδα μας θυμίζουν τις ταραχές του 1968. Φαίνεται ότι 40 χρόνια μετά την εξέγερση του ’68 διαμορφώνεται στην Ευρώπη πάλι ένα δυναμικό, νεολαιίστικο κίνημα, που θέτει υπό αμφισβήτηση τις βασικές δομές του παλιού κοινωνικού συστήματος.
Στην Ελλάδα δεν κατεβαίνουν στους δρόμους νεαροί από τα γκέτο, αλλά νεαροί της μεσαίας τάξης, οι οποίοι πιστεύουν ότι δεν έχουν καμία προοπτική.
Πολλά ασφαλώς σε αυτό το κίνημα συνιστούν ελληνικές ιδιαιτερότητες, το γεγονός όμως ότι η νεολαία αισθάνεται πως είναι ο χαμένος της κοινωνίας μας δεν συνιστά ελληνικό φαινόμενο.
Και στη Γερμανία υπάρχουν οι προϋποθέσεις: υπάρχουν πολλοί νέοι που έχουν μεν πτυχίο, αλλά αυτό δεν αποτελεί πια εχέγγυο για μια επιτυχημένη αστική καριέρα. Όποιος είναι νέος, έχει στην αγορά εργασίας τα ίδια προβλήματα όπως στην Αθήνα.
Έτσι τον Νοέμβριο το Ερευνητικό Ινστιτούτο Μελετών της Αγοράς Εργασίας και Επαγγελματικής Αποκατάστασης ανακοίνωσε ότι πέρσι 1,35 εκατομμύρια νέοι μεταξύ 18 και 29 ετών ζουν από το επίδομα ανεργίας.»
Και η εφημερίδα καταλήγει:
«Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι αυτές οι διαμαρτυρίες ξεκινούν από τον πιο αδύνατο κρίκο της ευρωζώνης.
Η οικονομική κρίση όμως μπορεί να γίνει αισθητή και με τέτοια γεγονότα ακόμη και στη Γερμανία.»
«Είναι συγκλονιστικό το ότι η ελληνική κοινωνία παρέμεινε ήρεμη τόσα χρόνια»
«Το ελληνικό παράδειγμα» είναι ο τίτλος σχολίου στην Frankfurter Rundschau που αναφέρεται στις ταραχές στην Ελλάδα. Το άρθρο υπογράφει ο Χέρφριντ Μούνκλερ, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου.
«Όποιος γνωρίζει τις τιμές που υπήρχαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του ΄80 και την δραματική αύξηση του κόστους ζωής τα τελευταία χρόνια, δεν θα πρέπει να εκπλήσσεται με τις πρόσφατες ταραχές.
Γιατί ενώ οι τιμές προσαρμόστηκαν στα στάνταρ της δυτικής Ευρώπης με αποτέλεσμα σε ορισμένες συνοικίες της Αθήνας να είναι οι πιο ακριβές της Ευρώπης, το εισόδημα για την πλειονότητα των Ελλήνων δεν έχει αλλάξει σημαντικά.
Εάν παρατηρήσει κανείς τα πράγματα πιο ψύχραιμα είναι συγκλονιστικό το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία παρέμεινε ήρεμη όλα αυτά τα χρόνια.
Σε ερώτηση πώς μπορεί ένας καθηγητής πανεπιστημίου να ζει με 1500 ευρώ το μήνα, λαμβάνει κανείς τις πιο περίεργες απαντήσεις, όπως ότι έχει κάποια κληρονομιά ή ότι έχει τουλάχιστον άλλες δύο δουλειές.
Κανείς όμως δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα τι θα γίνει, όταν σπαταλήσει την περιουσία ή πώς μπορεί να ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του ως καθηγητής, όταν έχει άλλες δύο δουλειές.»
«Ενδέχεται οι ταραχές να τερματιστούν τις επόμενες μέρες.
Το πρόβλημα όμως παραμένει και έτσι τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί για το μέλλον.»