Το προσφυγικό δεν ενδυναμώνει τις πασχαλινές πορείες ειρήνης

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να βγει κάποιος στο δρόμο και να διαδηλώσει υπέρ της ειρήνης αυτό το διάστημα. Ο εμφύλιος στη Συρία, διενέξεις στην Ουκρανία, εξαγωγές γερμανικών όπλων, μάχες στην Υεμένη. Και για πρώτη φορά στη Γερμανία οι συνέπειες ενός άθλιου πολέμου είναι άμεσα εμφανείς. Εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες έχουν βρει καταφύγιο στη χώρα. Υπάρχει μεγάλη κινητοποίηση από πλευράς των πολιτών με δωρεές αλλά και εθελοντική εργασία. Θα βγουν όμως στους δρόμους αυτές τις ημέρες για να συμμετάσχουν στις παραδοσιακές πασχαλινές διαδηλώσεις υπέρ της ειρήνης;

«Δεν υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον όσον αφορά τις παραδοσιακές πασχαλινές διαδηλώσεις», δηλώνει ο Ντίντερ Ρουχτ, κοινωνιολόγος από το Βερολίνο, στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Ο χαρακτήρας των διενέξεων έχει αλλάξει σήμερα, όπως λέει. Πριν υπήρχε ένας ‘ηθικός' διαχωρισμός ανάμεσα στο ‘καλό’ και στο ‘κακό’. Αντίθετα σήμερα οι διενέξεις είναι εξαιρετικά περίπλοκες. Εκτός από τα ‘μεγάλα’ λόγια στον πόλεμο στη Συρία δεν υπάρχει ένα πραγματικό σχέδιο δράσης και μια συνολική πρόταση επίλυσης του προβλήματος. «Το γεγονός αυτό δυσκολεύει την κινητοποίηση των ανθρώπων», όπως εκτιμά ο Ντίντερ Ρουχτ.

Εκτός αυτού όμως έχει εδραιωθεί η άποψη πως οι άνθρωποι και να βγουν στους δρόμους δεν μπορούν να αλλάξουν κάτι στους πολέμους στη Συρία ή στο Ιράκ, όπως λέει ο Τόρτστεν Μπονάκερ από το Κέντρο για την Έρευνα Συγκρούσεων στο Μαγδεμβούργο.

Δεν ελπίζουν πως θα αλλάξει κάτι

«Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να αλλάξουν κάτι», εκτιμά και ο Βίλι φαν Οόγεν από το γραφείο για την διοργάνωση των πασχαλινών διαδηλώσεων στη Φρανκφούρτη. Ο πολιτικός και ακτιβιστής συμμετείχε στη διοργάνωση πασχαλινών διαδηλώσεων ήδη από τη δεκαετία του 1960. Τότε ο πόλεμος στο Βιετνάμ και οι πυρηνικοί εξοπλισμοί προκάλεσαν ένα πολύ μεγάλο κύμα διαδηλώσεων υπέρ της ειρήνης. «Υπήρχαν ελπίδες πως μπορεί κανείς να εμποδίσει τους πυρηνικούς εξοπλισμούς», θυμάται ο Βίλι φαν Οόγεν. Το 1968 περίπου 300.000 άνθρωποι είχαν βγει στους δρόμους κατά των πυρηνικών εξοπλισμών. Το δεύτερο μεγάλο κύμα των πασχαλινών διαδηλώσεων ήταν στην αρχή της δεκαετίας του 1980, όταν στο επίκεντρο βρίσκονταν η στάθμευση πυραύλων με πυρηνικές κεφαλές μικρού και μεσαίου βεληνεκούς του ΝΑΤΟ.

Σήμερα πάντως οι παραδοσιακές πασχαλινές διαδηλώσεις υπέρ της ειρήνης δεν βρίσκουν μεγάλη ανταπόκριση. Σε 60 εκδηλώσεις σε ολόκληρη τη Γερμανία αναμένεται να πάρουν φέτος μέρος περίπου 10.000. Αυτό δεν σημαίνει πως οι νέοι είναι σήμερα λιγότερο πολιτικοποιημένοι. Αυτό που διαφέρει είναι ο τρόπος έκφρασης. Σήμερα επιλέγουν περισσότερο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο οι διαδηλώσεις στο δρόμο δεν θα χάσουν ποτέ το ενδιαφέρον τους, όπως πιστεύει ο Ντίντερ Ρουχτ.

Γκιόγια Φόστερ (DPA) / Μαρία Ρηγούτσου