Το τέλος μιας αυταπάτης
7 Ιουνίου 2017
Με αφορμή την απόφαση του Βερολίνου να μεταφερθούν οι Γερμανοί στρατιώτες που σταθμεύουν στο Ιντσιρλίκ της Τουρκίας στην Ιορδανία η Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει ότι κλείνει έτσι προσωρινά ένα από τα χειρότερα κεφάλαια των γερμανοτουρκικών σχέσεων.
«Ο πρόεδρος Ερντογάν, διαθέτοντας στο μεταξύ σχεδόν δικτατορικές εξουσίες, συντάχθηκε κατά της ευρωπαϊκής αντίληψης για τη δημοκρατία και κατά της ΕΕ. Από τη σκοπιά του η στάση της Τουρκίας στη διένεξη για το Ιντσιρλίκ είναι συνεπής. Αφού η Γερμανία παρέχει άσυλο σε Τούρκους στρατιωτικούς που ζητούν καταφύγιο και δεν επιτρέπει σε φίλους του προέδρου να διαφημίσουν προεκλογικά τα αυταρχικά του σχέδια, τότε κι αυτός δεν επιτρέπει σε Γερμανούς βουλευτές να επισκεφθούν τους Γερμανούς στρατιώτες στο Ιντσιρλίκ. Φυσικά αυτή η αντίληψη των πραγμάτων δεν γίνεται αποδεκτή στη δημοκρατική Γερμανία.»
«Πάντως και η Γερμανία ευθύνεται για το σημείο, στο οποίο έφθασαν οι σχέσεις με την Τουρκία. Το Βερολίνο εξέθρεψε για πολύν καιρό την αυταπάτη ότι μια πλήρης ένταξη της Άγκυρας στην ΕΕ ήταν ρεαλιστική. Δεν ήθελε να κλείσει την πόρτα στις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της Τουρκίας, αλλά ταυτόχρονα υπήρχε η ελπίδα, και μάλιστα υπερκομματικά, ότι στο άμεσο μέλλον η Τουρκία δεν θα πληρούσε τις προϋποθέσεις. Αυτά τα παιχνίδια και των δύο πλευρών με την ένταξη στην ΕΕ κατέληξαν τώρα σε φιάσκο.»
Οι εκλογές παγιώνουν το Brexit
Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις αναμένουν ότι οι πρόωρες εκλογές στη Μεγάλη Βρετανία θα διασφαλίσουν στην πρωθυπουργό Τερέζα Μέι μεγαλύτερη άνεση στην Κάτω Βουλή. «Το σημαντικότερο όμως είναι κάτι άλλο», επισημαίνει η Süddeutsche Zeitung. «Στη νέα βουλή οι περισσότεροι βουλευτές θα είναι υποστηρικτές του Brexit, άσχετα από το αν είναι πεπεισμένοι γι' αυτό ή όχι. Πριν από το δημοψήφισμα για την έξοδο από την ΕΕ η μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών τασσόταν υπέρ της παραμονής στην Ένωση. Αυτό ίσχυε ακόμα και για την κοινοβουλευτική ομάδα των Συντηρητικών. Ακόμα και η τότε υπ. Εσωτερικών Μέι αγωνίστηκε όπως και ο πρωθυπουργός της Ντέιβιντ Κάμερον κατά του Brexit.»
«Για τις πρόωρες εκλογές της Πέμπτης όμως τα εκλογικά προγράμματα και των δύο μεγάλων κομμάτων, Συντηρητικών και Εργατικών, υπόσχονται ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα εγκαταλείψει την ΕΕ το 2019. Αν κάποιοι βουλευτές λοιπόν προσπαθούσαν τους επόμενους μήνες να σταματήσουν το Brexit, τότε θα πρόδιδαν μια βασική προεκλογική υπόσχεση των κομμάτων τους.»
Να δοθεί μια ευκαιρία στον Μακρόν
Την Κυριακή διεξάγεται στη Γαλλία ο πρώτος γύρος των βουλευτικών εκλογών και σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις το κόμμα του προέδρου Μακρόν En Marche ενδέχεται να διασφαλίσει ακόμα και την απόλυτη πλειοψηφία. Ο Εμανουέλ Μακρόν, ένας ευνοούμενος των περιστάσεων;
«Οι περιστάσεις κατέστησαν δυνατή την πορεία του Μακρόν προς το Προεδρικό Μέγαρο», γράφει η εβδομαδιαία Die Zeit. «Οι περιστάσεις ήταν τα σκάνδαλα του συντηρητικού αντιπάλου του Φρανσουά Φιγιόν, η ανικανότητα των κυβερνώντων Σοσιαλιστών να παρουσιάσουν έναν πειστικό υποψήφιο της Αριστεράς και δύο μοιραία λάθη του Εθνικού Μετώπου: το αίτημα για έξοδο από την ευρωζώνη και η κάκιστη προετοιμασία της Μαρίν Λεπέν για την τηλεμαχία. Οι περιστάσεις αυτές είχαν κοινό υπόβαθρο, τη φθορά του παλιού κομματικού συστήματος. Ο Μακρόν το κατάλαβε, κι αυτό δεν ήταν τύχη, αλλά κρίση.»
«Το ότι σε όλες σχεδόν τις φάσεις του προεκλογικού αγώνα έδειχνε κυρίαρχος του παιχνιδιού και ενσάρκωνε ένα μίγμα αισιοδοξίας και χάρης, επίσης δεν ήταν τύχη. Ήταν η ικανότητά του να εμφανιστεί σαν ικμάδα ελπίδας στον θολό ορίζοντα της γαλλικής συνείδησης. Οι συνέπειες φαίνονται τώρα. Γιατί στην πολιτική ζωή της Γαλλίας δεσπόζουν ταυτόχρονα το συναίσθημα και η λογική. Το συναίσθημα έφερε τον Μακρόν στην εξουσία, η λογική λέει τώρα ότι πρέπει να του δοθεί η ευκαιρία και να κυβερνήσει. Έτσι κάθε επιχείρημα των αντιπάλων του προσκρούει στη ρήση: Αξίζει να του δοθεί μια ευκαιρία.»
Σπύρος Μοσκόβου