Χάρντυ Όστρυ: Να γίνει πιο αντιπροσωπευτικό το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο

Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον ο Χάρντυ Όστρυ, εμπειρογνώμων σε θέματα Μαγκρέμπ και Μ. Ανατολής κάνει μια πρώτη ανάλυση της κατάστασης στη Λιβύη, επισημαίνει τυχόν κινδύνους, αλλά και ευκαιρίες για την μετά Καντάφι εποχή, ακόμη και με αυτήν την φυλετική δομή της χώρας.

 

«Είναι αποφασιστικής σημασίας», λέει ο γερμανός επιστήμονας, «να προσπαθήσει το εθνικό μεταβατικό συμβούλιο να γίνει αντιπροσωπευτικό, διότι αυτό δεν συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Αποφασιστικής σημασία είναι επίσης για πρώτη φορά οι ίδιο οι Λίβυοι, και εννοώ το μεταβατικό συμβούλιο με όλες τις φυλές, τους εκπροσώπους τους και αυτούς που θα έρθουν από το ανατολικό τμήμα της χώρας, να καθίσουν μαζί και να καταγράψουν τους στόχους τους. Υπάρχει μια τέτοια δήλωση του περασμένου Απριλίου που ο Αμπντέλ Τζιλίλ ως επικεφαλής του συμβουλίου, διατυπώνει δηλαδή το στόχο ενός δημοκρατικού κράτους δικαίου. Στη Λιβύη οι προκλήσεις είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι στην Τυνησία ή την Αίγυπτο, διότι η χώρα δεν διαθέτει δομές κράτους. Δεν διαθέτει ούτε σύνταγμα, ούτε πολιτικά κόμματα. Αλλά και οι υποδομές δεν είναι ανεπτυγμένες σε πολλά τμήματα, όπως θα περίμενε κανείς από μια χώρα που εξάγει πετρέλαιο.

Και το ερώτημα είναι κατά πόσο ένα τέτοιο συνονθύλευμα από φυλές και έθνη μπορούν να οργανωθούν δημοκρατικά.

Η φυλετική δομή της κοινωνίας έχει γίνει αντικείμενο πολλών σχολιαστών. Εκ των προτέρων θεωρείται βέβαιο ότι η δομή αυτή θα δυσκολέψει τη συγκρότηση ενός κράτους δικαίου», λέει ο Χάρντυ Οστρυ. «Θα ήμουν πιο προσεκτικός και θα περίμενα. Μέχρι τώρα ο Καντάφι κατάφερε, είτε μέσω διανομής τη εξουσίας είτε με καταπιεστικές μεθόδους, να εξισορροπήσει τα διάφορα συμφέροντα των φυλών. Μπορώ να φανταστώ ότι είναι προς το συμφέρον των φυλών επειδή θέλουν να εκμεταλλευτούν τον πετρελαϊκό πλούτο, να περάσουν μονοιασμένες τη περίοδο μετάβασης και να μην επιλέξουν την σύγκρουση».

Για τον κίνδυνο αφύπνισης και επικράτησης ισλαμιστικών στοιχείων ο γερμανός επιστήμονας δεν θεωρεί ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι υπαρκτό.

«Σε ότι αφορά τους ισλαμιστές η ιστορία της Λιβύης δείχνει ότι ο Καντάφι μέχρι το 2010 κατόρθωσε μετά από έντονες εσωτερικές διαμάχες, να τους ενσωματώσει και να τους κρατήσει ήρεμους. Δεν βλέπω να υπάρχει ιδιαίτερος κίνδυνος αφενός,  αφετέρου, αν θέλει κανείς να χτίσει ένα πραγματικά δημοκρατικό κράτος με νομιμοποίηση τις εκλογές, δεν θα αποφύγει τον διάλογο με αυτές τις δυνάμεις στη βάση καθαρών κριτηρίων και αξιακών θεωριών».