Χιλιάδες Γερμανοπολωνοί εγκαταλείπουν την Πολωνία για να εργασθούν στη Γερμανία.

Περίπου 100 χιλιάδες Πολωνοί που έχουν και τη γερμανική υπηκοότητα εργάζονται στο εξωτερικό, κυρίως στην Γερμανία και την Ολλανδία. Πρόκειται για μέλη της γερμανικής μειονότητας της Πολωνίας, οι οποίοι αξιοποιούν τη γερμανική τους ιθαγένεια για να κερδίσουν χρήματα στο εξωτερικό, ενώ οι οικογένειές τους διαμένουν μόνιμα στην Πολωνία. Η οικονομική τους κατάσταση είναι πολύ καλύτερη από εκείνη των Πολωνών, ωστόσο η μετανάστευση προκαλεί μεγάλα προβλήματα στις οικογένειες τους, αλλά και στον κοινωνικές τους σχέσεις. Στο σταθμό των λεωφορείων στην πόλη Οππελν της Σιλεσίας οι σκηνές που παρακολουθεί κανείς κάθε Κυριακή απόγευμα θυμίζουν μετανάστευση της δεκαετίας του 60. Γυναίκες και παιδιά αποχαιρετούν τους άνδρες των οικογενειών τους που επιβιβάζονται στα λεωφορεία για το Ντόρτμουντ, το Αμβούργο και το Αμστερνταμ. Η Μπάρμπαρα, μια Πολωνογερμανίδα από το Οππελν, της οποίας ο γαμπρός εργάζεται στη Γερμανία, είπε στο μικρόφωνό μας: "Η κατάσταση δεν είναι καλή. Ο πατέρας εργάζεται στη Γερμανία και τα παιδιά μένουν στην Πολωνία με τη μητέρα τους. Κάθε 4 ή 5 εβδομάδες που έρχεται ο πατέρας τους να τα επισκεφθεί, αυτά δεν τον αναγνωρίζουν, δεν πηγαίνουν στην αγκαλιά του. Οι περισσότερες οικογένειες στη γειτονιά μας έχουν άνδρες στα ξένα, καθώς εδώ στην Πολωνία είναι αδύνατο να βρουν δουλειά".

Σύμφωνα με τα πορίσματα έρευνας του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών της Σιλεσίας οι Γερμανοπολωνοί που εργάζονται στη Γερμανία έχουν λύσει το οικονομικό τους πρόβλημα, πληρώνουν όμως συχνά την οικονομική τους ευημερία με τη διάλυση της οικογενείας τους. Η Γκράζινα μια 30χρονη Πολωνογερμανίδα, της οποίας ο άντρας δουλεύει στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας, ζει καθημερινά με την αγωνία. Ο άνδρας της επισκέπτεται κάθε 10 μέρες την οικογένεια του με το αυτοκίνητο, διανύοντας δύο χιλιάδες χιλιόμετρα κάθε φορά: "Στη Γερμανία κερδίζει περισσότερα χρήματα από ότι θα μπορούσε να κερδίσει εδώ. Αλλωστε στην περιοχή μας δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας. Εγώ είναι συνεχώς μόνη με τα παιδιά και πρέπει να τα φροντίζω. Κάθε 10 μέρες έρχεται και μένει μαζί μας δύο ημέρες. Εγώ ανησυχώ κάθε φορά γιατί οι δρόμοι μας είναι σε άθλια κατάσταση και τα χιλιόμετρα πολλά. Κάθε μέρα μαθαίνουμε ότι έγινε κάποιο αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην περιοχή. Μια ζωή γεμάτη άγχος και αγωνία".

Ακόμη πιο δύσκολη είναι η κατάσταση, όταν και οι δύο γονείς εργάζονται στη Γερμανία. Τα παιδιά μεγαλώνουν με παππού και γιαγιά ή με τους θείους τους. Οι επιδόσεις στο σχολείο είναι τραγικές. Δεν ενδιαφέρονται να σπουδάσουν, αλλά για να μάθουν όσο πιο γρήγορα γίνεται μια τέχνη, προκειμένου να φύγουν για τη Γερμανία. Ο Ντίτερ Κάλα, γυμνασιάρχης στην πόλη Ιζμπικο περιγράφει την κατάσταση: "Εχουμε την φήμη των χειρότερων σχολείων της Σιλεσίας. Στην περιοχή μας το 50% των μαθητών δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το σχολείο. Οι περισσότεροι δεν παίρνουν απολυτήριο. Ακολουθούν το παράδειγμα των γονέων τους. Θέλουν να μάθουν γρήγορα μια τέχνη, κυρίως του οικοδόμου, του μπογιατζή ή του σοβατζή για να εργασθούν αργότερα στις οικοδομές της Γερμανίας". Πριν από 10 χρόνια κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί τις συνέπειες που θα είχε για τις οικογένειες της Σιλεσίας η ελέυθερη μετανάστευση. Χιλιάδες είναι οι Γερμανοπολωνοί της περιοχής που έχουν μεταναστέυσει πλέον μόνιμα στο εξωτερικό. Πολλά χωριά της Σιλεσίας έχουν ερημώσει. Πίσω μένουν μόνο οι γέροι. Μοναδική ελπίδα η ένταξη στην ΕΕ. Πολλοί ελπίζουν ότι οι Γερμανοί θα επενδύσουν στην περιοχή και θα δημιουργηθούν έτσι θέσεις εργασίας στην Πολωνία.