10 χρόνια ΑΤΤΑΚ – Γερμανίας: χωρίς σαφές πολιτικό προφίλ;

Η ΑΤΤΑΚ Γερμανίας ιδρύθηκε με το σύνθημα «Παγκοσμιοποίηση από τα κάτω - Αφοπλίστε τις χρηματοπιστωτικές αγορές» και λειτουργεί σαν δίκτυο μεμονωμένων ακτιβιστών, αλλά και οργανώσεων που συμφωνούν με τους βασικούς της στόχους:

-αυστηρή εποπτεία των χρηματιστηρίων, των τραπεζών και των θεσμικών επενδυτών

-σταθεροποίηση της ισοτιμίας ανάμεσα στα τρία ισχυρά νομίσματα

-εκδημοκρατισμός των διεθνών χρηματοπιστωτικών θεσμών

-μεγαλύτεροι φόροι στα εισοδήματα από χρηματιστήρια και στην ιδιωτική περιουσία

-ριζική μεταρρύθμιση του παγκόσμιου συστήματος εμπορίου

-θέσπιση κατώτατου ημερομισθίου, ανακατανομή της εργασίας

-όχι στους φορολογικούς παραδείσους

-όχι στην ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας, της σύνταξης, του νερού, της ενέργειας

Στην ΑΤΤΑΚ Γερμανίας συμμετέχουν 170 οργανώσεις και γύρω στα 18.500 μεμονωμένα μέλη που δραστηριοποιούνται σε 250 τοπικές οργανώσεις και περίπου 10 ομάδες εργασίας σε παγγερμανικό επίπεδο.

Προφητικές οι θέσεις της ΑΤΤΑΚ για τις χρηματαγορές και το τραπεζικό σύστημα

«Η ΑΤΤΑΚ έχει τις ίδιες επιτυχίες με την Greenpeace και οι δράσεις της είναι εξίσου θεαματικές. Τι άλλο θέλει;» έγραφε το περιοδικό Der Spiegel το 2002.

Σήμερα, δέκα χρόνια από την ίδρυση της ΑΤΤΑΚ – Γερμανίας (22α Ιανουαρίου 2000) τα σχόλια των γερμανικών ΜΜΕ είναι πιο αιχμηρά: «ώριμη, αλλά άτολμη» ή «περιττή, ολοκλήρωσε την πορεία της». Κοινός παρονομαστής λοιπόν ο θετικός απολογισμός του παρελθόντος της.

Γιατί είναι επιτυχημένη η ΑΤΤΑΚ;

Ο Πέτερ Βαλ, κοινωνιολόγος, από την οργάνωση Παγκόσμια Οικονομία-Οικολογία και Ανάπτυξη (WEED), που ανήκει στον ιδρυτικό της πυρήνα υποστηρίζει: «Είναι επιτυχημένη διότι από επικριτική φωνή της παγκοσμιοποίησης – που το 2000 ήταν μια γραφική μειοψηφία- πέτυχε να αγγίξει τους απλούς πολίτες, οι οποίοι σήμερα στην πλειονότητά τους αντιμετωπίζουν κριτικά την παγκοσμιοποίηση και κυρίως την παγκοσμιοποίηση των χρηματαγορών.»

Ο Σβεν Γκίγκολντ, οικονομολόγος και σήμερα ευρωβουλευτής των Πράσινων, από τα ιδρυτικά στελέχη της ΑΤΤΑΚ, δηλώνει: «Δικαιώθηκαν οι επικριτικές θέσεις της ΑΤΤΑΚ. Οι θέσεις μας για τα χρηματιστήρια και το χρηματοπιστωτικό σύστημα φαίνονται σήμερα προφητικές.»

Quo vadis ΑΤΤΑΚ;

Προφητικές οι τότε εκτιμήσεις και κοινός τόπος σήμερα τα τότε αιτήματα.

Τί γίνεται τώρα, ποιος είναι ο ρόλος της ΑΤΤΑΚ στη γερμανική πολιτική;

Ο Βέρνερ Ρίγκεμερ, μέλος του επιστημονικού συμβουλίου της οργάνωσης, εξειδικευμένος στο οικονομικό έγκλημα, τη διαπλοκή και τη διαφθορά, πιστεύει ότι η πολιτική κουλτούρα της Γερμανίας αποδέχθηκε την ΑΤΤΑΚ: «Το δίκτυο είναι πια συστατικό στοιχείο του δημόσιου διαλόγου και αυτό σηματοδοτεί την de facto αποδοχή της από την πολιτική κουλτούρα της χώρας μας μαζί με το βασικό της αίτημα: τη δρομολόγηση μιας πολιτικής εκδημοκρατισμού των αγορών.»

Ο Σβεν Γκίγκολντ,υπογραμμίζει το σημερινό πολιτικό αδιέξοδο της οργάνωσης: «Νομίζω ότι ούτε η ΑΤΤΑΚ ξέρει που βρίσκεται σήμερα και τι θέλει. Δηλαδή από τη στιγμή που τα σημαντικότερα αιτήματά της έγιναν αντικείμενο του πολιτικού διαλόγου και εν μέρει αιτήματα διαφόρων πολιτικών κομμάτων, δεν ξέρει πια πως να οριοθετηθεί: είναι μια οργάνωση που ασκεί κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα ή που αγωνίζεται για τη βελτίωσή του;»

Ζητούμενο παραμένει επίσης κατά πόσον μπορεί να είναι αποτελεσματική μια οργάνωση με τη δομή ενός κινήματος, που ενσωματώνει τις πιο διαφορετικές πολιτικές τάσεις και ‘χωράει’ στους κόλπους της τον χριστιανοδημοκράτη Χάινερ Γκάισλερ, τον νυν αριστερό Όσκαρ Λαφοντέν και τους χιλιάδες ανώνυμους Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινους;

Και οι τρεις συνομιλητές μας συμφωνούν ότι αυτό είναι το χαρακτηριστικό της ΑΤΤΑΚ. Ο Πέτερ Βαλ επισημαίνει ότι αυτό ακριβώς «είναι το ατού της οργάνωσης». Ο Βέρνερ Ρίγκεμερ εκτιμά πως η ΑΤΤΑΚ θα βρει το δρόμο της, αρκεί να εγκαταλείψει «τον γενικόλογο πολιτικό λόγο και να υιοθετήσει συγκεκριμένες μεθόδους και τεκμηριωμένες πολιτικές διεκδικήσεις». Τέλος ο Σβεν Γκίγκολντ επιμένει ότι όλα αυτά δεν αρκούν και ότι η πορεία της ΑΤΤΑΚ εξαρτάται από το εάν θα αποσαφηνίσει το πολιτικό της προφίλ: «Νομίζω ότι υπάρχουν δύο δυνατότητες για την ανανέωση της ΑΤΤΑΚ. Ή πρέπει να χαράξει σαφή αντικαπιταλιστική πορεία, δηλαδή να ριζοσπαστικοποιηθεί ή να γίνει χώρος κριτικής αντιπαράθεσης της παγκοσμιοποίησης. Δηλαδή να διοργανώνει μόνη της καμπάνιες για να επιβάλλει τις θέσεις της στο πολιτικό κατεστημένο της Γερμανίας. Όμως όλα αυτά απαιτούν τώρα πια περισσότερο πολιτικό επαγγελματισμό απ’ ότι διέθετε μέχρι σήμερα η ΑΤΤΑΚ.»

10 χρόνια ΑΤΤΑΚ – Γερμανίας: επιτυχημένη, ώριμη, αλλά τελικά σε δίλημμα; Ίδωμεν.

Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου