9η Μαΐου, Ημέρα της Ευρώπης

Ημέρα αφιερωμένη στην Ευρώπη η 9η Μαΐου. Σαν σήμερα το 1940 ο τότε υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας Ρομπέρ Σουμάν, πρότεινε τη δημιουργία ευρωπαϊκής κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα. Ήταν ο προπομπός της Ε.Ε. Η Ημέρα της Ευρώπης δίνει την ευκαιρία στην γηραιά ήπειρο να γιορτάσει το γεγονός, αλλά και να αφουγκραστεί τα μηνύματα της νεολαίας για το πώς αυτή αντιμετωπίζει την Ενωμένη Ευρώπη. Γιατί η Ευρώπη πολώνει. Στην ερώτηση πώς αντιμετωπίζουν την Ευρώπη δύο φοιτήτριες, η μία από το Κίελο και η άλλη από το Στρασβούργου, δίνουν δύο διαφορετικές απαντήσεις. «Είδα πριν μια φράση γραμμένη που βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα. Μένω στο Στρασβούργο, αλλά το σπίτι μου βρίσκεται στην Ευρώπη και σπουδάζω εδώ. Είναι μια ενδιαφέρουσα ζωή η συμβίωση με άλλες ξένες φοιτήτριες». Λέει η μία. Η άλλη βλέπει με θετικά την Ευρώπη, αλλά πιστεύει ότι θα πρέπει όμως όλοι να έχουν όφελος από την πρόοδο. Και περιμένει την έκβαση των επόμενων εκλογών.

Το πάθος, η νηφαλιότητα…

Το 2009 είναι η χρονιά των ευρωεκλογών. Μόνο ένα 13% των νεαρών γερμανών γνωρίζει ότι σε 27 χώρες-μέλη της Ε.Ε. θα γίνουν εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ένα επίτευγμα τη κοινής μεταπολεμικής ευρωπαϊκής ιστορίας που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί εκείνη τη μέρα της 9ης Μαΐου όταν ο Ρομπέρ Σουμέν, ο τότε υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας πρότεινε μια γαλλογερμανική κοινότητα άνθρακα και χάλυβα: «Η γαλλική κυβέρνηση», είχε πει, «προτείνει να συνενωθεί η γερμανική και η γαλλική παραγωγή άνθρακα και χάλυβα και μάλιστα υπό μια κοινή επιτροπή. Θα είναι ανοιχτή και για άλλα ευρωπαϊκά κράτη και η παραγωγή θα απευθύνεται σε όλο τον κόσμο χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς». Αλλά και ο πρώην καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ είχε το δικό του όραμα για την Ευρώπη πριν από 58 χρόνια. «Δεν πρέπει να παραβλέπουμε το πραγματικό μεγαλείο των επιτευγμάτων. Μόνο η στενή συνεργασία μεταξύ των 6 χωρών μας εγγυάται τη διασφάλιση της ελεύθερης ανάπτυξης και την κοινωνική πρόοδο».

…και η αδιαφορία

Το πάθος σε όλο του το μεγαλείο. Τότε βέβαια, γιατί σήμερα επικρατεί νηφαλιότητα για το ευρωπαϊκό πείραμα και σε ορισμένους μάλιστα ακόμη και αδιαφορία.

«Δεν μου αρέσει καθόλου», λέει κάποια περαστική. «Από τότε που είμαστε στην Ευρώπη έχουν χειροτερεύσει οι συνθήκες ζωής. Όλα ακρίβυναν. Η Ευρώπη τελικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου». Σήμερα η Ε.Ε. πρέπει να ισορροπήσει σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον με κινδύνους, επιπτώσεις, αλλά και ευκαιρίες.

«Αυτός είναι ο ορθός δρόμος και η σωστή απάντηση στους πολέμους που βασάνισαν την Ευρώπη», πιστεύει ένας γερμανός καθηγητής. «Μου αρέσει να πηγαίνω στην Αλσατία, όχι για να την κατακτήσω, αλλά για να απολαύσω το φαγητό, να περπατήσω στη φύση. Οι εθνικισμοί δεν μας οδήγησαν πουθενά, κι αυτό το ξέρουμε».