Aναμενόμενη εξαγγελία ιστορικής διάστασης

Η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου σχολιάζει στη σημερινό της φύλο την αναγγελία του Μπαράκ Ομπάμα, του νεαρού γερουσιαστή από το Ιλινόις να διεκδικήσει το χρίσμα των Δημοκρατικών για τις προεδρικές εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες.

«Δεν αιφνιδίασε ο Ομπάμα», γράφει η εφημερίδα, «ούτε θα είναι ο πρώτος μαύρος υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα στις ΗΠΑ. Αλλά είναι ο πρώτος που έχει μια πιθανότητα να κερδίσει το χρίσμα του κόμματός του, εν τέλει και τη μάχη για το Λευκό Οίκο. Υπό την έννοια αυτή η αναγγελία έχει μια ιστορική διάσταση. Η υποψηφιότητά του κάνει τουλάχιστον ενδιαφέρουσα την έκβαση της εσωτερικής μάχης στο δημοκρατικό κόμμα. Για τη Χίλαρι Κλίντον που προετοιμάζει από χρόνια με στρατηγικές κινήσεις την υποψηφιότητά της, η αναγγελία του Ομπάμα είναι μια πρόκληση. Διότι τώρα η ίδια εμφανίζεται ως η υποψήφια του κατεστημένου, το οποίο προτιμά την ασφάλεια της πεπατημένης, και όχι τις θολές υποσχέσεις μιας νέας αρχής. Κυρίως όμως η Κλίντον αντιπροσωπεύει μια γενιά που όχι μόνο έδωσε δύο προέδρους - το σύζυγό της και τον διάδοχό του - αλλά μια γενιά που δίχασε βαθιά τη χώρα. Αυτό είναι το δικό της βαρίδι, που θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει ο Ομπάμα προς όφελός του.

Η εφημερίδα του Παρισιού Λε Μοντ, διαπιστώνει ότι ο αμερικανός πρόεδρος Τζωρτζ Μπους έχει ανοίξει ήδη ένα νέο μέτωπο:

«Δύο μήνες μετά την ήττα των ρεπουμπλικανών φίλων του στις εκλογές του ημιχρόνου, ο Τζωρτζ Μπους δεν άλλαξε τη στρατηγική έναντι του Ιράκ, άνοιξε όμως ένα νέο μέτωπο στη Μέση Ανατολή. Μετέθεσε το κέντρο του ενδιαφέροντος από τη Βαγδάτη στην Τεχεράν. Ενισχύεται η εκτίμηση ότι ο Μπους δεν θα παραδώσει την εξουσία, χωρίς προηγουμένως να έχει διατάξει στρατιωτικά πλήγματα εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Ακόμη και εκείνοι που είναι πεπεισμένοι επ΄ αυτού, πολλοί είναι εκείνοι που το θεωρούν ταυτόχρονα τρέλα. Οι Ευρωπαίοι προσπάθησαν να αποτρέψουν το δίλημμα: ή αμερικανικοί βομβαρδισμοί, ή ατομική βόμβα του Ιράν. Κατά πάσα πιθανότητα θα έχουμε και τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς, και την ιρανική βόμβα».

Στην κρίση ηγεσίας στη Χριστιανοκοινωνική Ένωση CSU και το βαυαρό πρωθυπουργό Έντμουντ Στόιμπερ αφιερώνει το κεντρικό σχόλιό της η αριστερή ΤΑΖ του Βερολίνου.

«Τι συμβαίνει τελικά στη Χριστιανοκοινωνική Ένωση; Δύσκολο να εξακριβωθεί. Δεδομένο είναι ένα: από καιρό τώρα το κυβερνών κόμμα στη Βαυαρία έχει διαπιστώσει ότι ο Στόιμπερ δεν είναι ο νεώτερος, ότι βρίσκεται πολλά χρόνια στην εξουσία, ότι δεν έχει την ακτινοβολία ενός Τζωρτζ Κλούνι. Πέραν τούτου όμως ουδέν. Περί πολιτικής δεν γίνεται λόγος. Ούτε για τον προϋπολογισμό, ούτε για τα προγράμματα λιτότητας, ούτε για την πολιτική έναντι των αλλοδαπών, ούτε για την ένταξη της Τουρκίας, ούτε για την κοινωνική πολιτική. Σε επίπεδο περιεχομένου δεν ασκείται κριτική στον Εντμουντ Στόιμπερ. Μόνον το πρόσωπο του πρωθυπουργού, αίφνης, δεν αρέσει πλέον σε ορισμένους, οι οποίοι γνωρίζουν τις λεπτές πτυχές της ιδιοσυγκρασίας του. Εδώ και δύο ημέρες οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρο από το πρόσωπο του διαδόχου του και την ιδιωτική του ζωή.

Υπήρχαν χρόνια τώρα τόσες πολλές και καλές ευκαιρίες για μία εσωτερική εξέγερση μέσα στη Χριστιανοκοινωνική Ένωση κατά της κατάχρησης εξουσίας και αντιδημοκρατικών πρακτικών. Αλλά, όταν τελικά γίνεται η επανάσταση χωρίς να γίνεται λόγος για το περιεχόμενο, τότε μπορούν να μείνουν όλα ως έχουν. Διότι, τελικά, ούτως ή άλλως δεν αλλάζει τίποτα».

Γιώργος Παππάς