Die Presse «Μπορούμε να περιμένουμε ακόμα λίγες μέρες»

«Μπορούμε να περιμένουμε ακόμα λίγες μέρες» είναι ο τίτλος με τον οποίο επιγράφει η αυστριακή εφημερίδα Die Presse τη μακροσκελή συνέντευξη του Κύπριου υπουργού Εξωτερικών Μάρκου Κυπριανού. Η πρώτη ερώτηση που του τέθηκε είναι πότε θα πραγματοποιηθεί το όνειρό του για μια ενωμένη Κύπρο. Και ο κ. Κυπριανού απαντά: «Το όνειρο μου είναι πράγματι να βοηθήσω στην ενοποίηση της Κύπρου. Και ελπίζω αυτό να συμβεί το γρηγορότερο δυνατόν. Συμφωνήσαμε σε μια διαδικασία και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Φυσικά τώρα κάνουμε τα πρώτα βήματα. Συμφωνήσαμε στον τρόπο με τον οποίο θα κινηθούν οι επιτροπές οι οποίες θα χειριστούν τις κύριες πλευρές του προβλήματος. Πρέπει να είμαστε όμως προετοιμασμένοι ότι θα υπάρξουν πιθανώς δυσκολίες. Θα πρέπει να παραμείνουμε συνετοί και όχι υπεραισιόδοξοι, ώστε να μην υπάρξουν απογοητεύσεις εξαιτίας της δύσκολης διαδικασίας.»

Εμπόδια και προκλήσεις

Στην ερώτηση ποια θεωρεί τα μεγαλύτερα εμπόδια στην επανένωση του νησιού ο Κύπριος υπουργός εξωτερικών απαντά: «Όχι εμπόδια, προκλήσεις. Υπάρχουν πολλές οι οποίες αφορούν και θεμελιώδη δικαιώματα. Και αυτό είναι διαφορετικό από το να συμφωνεί κανείς πάνω σε θεσμικά ζητήματα. Σημαντικά είναι φυσικά τα θέματα των εδαφών και τα θέματα ασφαλείας. Η απόσυρση στρατευμάτων από το νησί και η πιθανή αποστρατικοποίηση.» Όσο για το μίνιμουμ που ζητάει σήμερα η κυπριακή πλευρά ο κ. Κυπριανού δεν θέλησε να ανοίξει τα χαρτιά του. Σχετικά με το άνοιγμα της διόδου στην οδό Λήδρας, ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών επισημαίνει τη μεγάλη συμβολική σημασία αλλά και την αναγκαιότητα να επιλυθούν ορισμένα θέματα όπως είναι η ασφάλεια των πολιτών που θα περνάνε από τη μια πλευρά στην άλλη. «Περιμέναμε 40 χρόνια» λέει ο κ. Κυπριανού «μπορούμε να περιμένουμε ακόμα λίγες μέρες μέχρι να βεβαιωθούμε πως όλα είναι ασφαλή.»

Όσο για το χρονοδιάγραμμα το επόμενο διάστημα, ο Κύπριος υπουργός εξωτερικών απαντά πως δεν του αρέσουν οι προθεσμίες και πως αυτός είναι και ο λόγος που απέτυχε το σχέδιο Αννάν, διότι τα περιθώρια ήταν ασφυκτικά. Ο κ. Κυπριανού εξηγεί ακόμα πως η χώρα του δεν αναγνωρίζει το Κοσσυφοπέδιο διότι επρόκειτο για μια μονομερή διακήρυξη της ανεξαρτησίας η οποία δεν έφερε τη σφραγίδα των ΗΕ. Τέλος για τη σημασία των ενδοκυπριακών διαπραγματεύσεων σχετικά με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ, ο κ. Κυπριανού απαντά πως «αυτή τη στιγμή οι δυο διαδικασίες δεν σχετίζονται μεταξύ τους. Φυσικά εάν βρούμε μια λύση θα εξαλειφθούν μερικά εμπόδια, όχι βέβαια όλα. Για παράδειγμα έχουν παγώσει οχτώ κεφάλαια διότι η Τουρκία δεν εκπληρώνει το Πρωτόκολλο της Άγκυρας (άνοιγμα των λιμανιών κτλ.). Η Κύπρος έχει επιφυλάξεις που αφορούν και άλλα κεφάλαια.» Και ο κ. Κυπριανού καταλήγει ότι η Τουρκία θα έπρεπε να ενταχθεί στην ΕΕ αλλά χωρίς εκπτώσεις.

Άλλο ένα θέμα ελληνικού ενδιαφέροντος είναι οι σύντομες αναφορές στο θάνατο του Ζιλ Ντασέν, ενώ το διεθνές θέμα που κυριαρχεί είναι η διαδικασία απαγόρευσης του τουρκικού κυβερνητικού κόμματος AKP από το τουρκικό Συνταγματικό Δικαστήριο. Ενδεικτικά ένα σύντομο απόσπασμα από την ΤΑΖ του Βερολίνου, η οποία αναφέρεται στις σχέσεις του στρατού με το ισλαμικό κυβερνητικό κόμμα AKP, οι οποίες φάνηκε το τελευταίο διάστημα πως είχαν εξομαλυνθεί :

«Η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε εύκολα να ανατραπεί. Εάν το AKP κατεβάσει στους δρόμους τους οπαδούς του εναντίον του Συνταγματικού Δικαστηρίου θα υπάρξουν βίαιες διαδηλώσεις και συγκρούσεις με του Κεμαλιστές. Και τότε ίσως να σημάνει και πάλι η ώρα του στρατού. Η ελπίδα ότι η εποχή των πραξικοπημάτων πέρασε οριστικά φαίνεται να εξανεμίζεται.»