H Μέρκελ «φρενάρει» το ζήτημα της Κύπρου

Ο γερμανικός τύπος σχολιάζει τη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών. Εκεί το ζήτημα της οικονομικής διάσωσης της Κύπρου δεν ήταν μέρος της επίσημης ατζέντας. Ωστόσο, όπως παρατηρεί το Der Spiegel στην ηλεκτρονική του έκδοση, «τα δισεκατομμύρια της βοήθειας για την Κύπρο βρέθηκαν στο επίκεντρο νωρίτερα από ό,τι είχε προγραμματιστεί». Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό, «η Άνγκελα Μέρκελ ήθελε να υποβαθμίσει τη σημασία του ζητήματος (σ.σ. της Κύπρου). Μάταια».

Η κυβέρνηση της μεγαλονήσου «πιέζει για μία γρήγορη απόφαση». Την ίδια στιγμή, σημειώνει το Der Spiegel, «περισσότεροι παίκτες στις Βρυξέλλες πυροδότησαν τη σχετική συζήτηση: ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντέισελμπλουμ, ο προκάτοχός του, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν φαν Ρόμπεϊ. Όπως σημειώνει το γερμανικό περιοδικό, o Ζ. Κ. Γιούνκερ υπογράμμισε ότι στο σημερινό Eurogroup θα πρέπει να βρεθεί ολοκληρωμένη λύση για την Κύπρο. «Η Μέρκελ, αντίθετα, μείωσε τις προσδοκίες ως προς το ότι οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης θα μπορούσαν να αποφασίσουν για ένα πακέτο βοήθειας».

Σύνοδος μικρών αξιώσεων

Τη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής σχολιάζει και η Südwest Presse εκτιμώντας ότι αντί της «φιλικής προς την ανάπτυξη δημοσιονομικής εξυγίανσης», που θα έπρεπε να βρίσκεται στο επίκεντρο, τους αρχηγούς των ευρωπαϊκών κρατών και κυβερνήσεων απασχολούν άλλα φλέγοντα ζητήματα. Μεταξύ άλλων, σημειώνει ότι «στην Ισπανία η υπόθεση διαφθοράς πιέζει τον πρωθυπουργό Ραχόι. Στην Ελλάδα ο ομόλογός του Σαμαράς τρέμει για την εύθραυστη πλειοψηφία του. Ένα ιδρυτικό μέλος, η Ιταλία, συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κατά κάποιο τρόπο ακέφαλη. Οι Βρυξέλλες δεν μπορούν να βασιστούν στο μεταρρυθμιστικό ζήλο αυτών των χωρών. Η Ουγγαρία αποξενώνει τους εταίρους της περιφρονώντας τις δημοκρατικές αξίες». Όπως σημειώνει, κλείνοντας, η εφημερίδα, «δεν ήταν μία σύνοδος από την οποία θα περίμενε κανείς σπουδαία πράγματα. Θα πρέπει να είναι κανείς χαρούμενος αν αποφευχθούν τα σοβαρά επεισόδια».

Ξαφνική αλλαγή στάσης της γερμανικής κυβέρνησης στο ζήτημα της Κύπρου ενόψει του σημερινού Eurogroup διαπιστώνει η Tageszeitung του Βερολίνου και σχολιάζει επικριτικά: «Το Βερολίνο μπλόκαρε εδώ και μήνες την προ πολλού καθυστερημένη βοήθεια για την Κύπρο επικαλούμενη μία αμφιλεγόμενη έκθεση της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας (σ.σ. για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος στη μεγαλόνησο). Τώρα όμως που η ‘διάσωση’ της Κύπρου δεν μπορεί να συνεχίσει να αναβάλλεται υπό την απειλή της χρεοκοπίας, δεν θέλουν να ξέρουν τίποτα πλέον. Αυτό είναι αφερέγγυο, αλλά πάνω από όλα είναι συνειδητή εξαπάτηση της κοινής γνώμης».

Ένας «υπηρέτης της χριστιανοσύνης»;

Στα πρωτοσέλιδα και τα σχόλια του γερμανικού τύπου εξακολουθεί να κυριαρχεί όμως η εκλογή του Πάπα Φραγκίσκου.

Η Neue Osnabrücker Zeitung σχολιάζει σχετικά: «Προσιτός, ταπεινός και με αίσθηση του χιούμορ: με αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να γίνει τόσο δημοφιλής όσο και ο Άγιος Φραγκίσκος. Είναι εκπληκτικό το εύρος της επιδοκιμασίας που γνωρίζει ο Πάπας παγκοσμίως. Στην ανατολική Ευρώπη τον επαινούν, επειδή ακολουθεί πιστά τη γραμμή της εκκλησιαστικής πολιτικής. ‘Αλλοι στέκονται στη δράση του υπέρ των φτωχών. Και τα δύο έχουν βάση και αντιπροσωπεύουν ταυτόχρονα μία περιορισμένη αντίληψη, σύμφωνα με την οποία ο καθένας βλέπει μόνο ό,τι θέλει να δει».

Σύμφωνα με τη Rheinische Post του Ντίσελντορφ, ο νέος Πάπας έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι θεωρεί τον εαυτό του «υπηρέτη της χριστιανοσύνης. (…) Ο Φραγκίσκος παρουσιάζεται ως Ποντίφικας των ταπεινών χειρονομιών. Τέτοια δείγματα ταπεινοφροσύνης τάσσονται ενάντια στην αυξανόμενη αμετροέπεια του κόσμου. Ενάντια στα μπόνους των τραπεζιτών, ενάντια στην απληστία των χρηματαγορών, την έλλειψη ήθους και την ασυδοσία».

Αναφερόμενη στον αμφιλεγόμενο ρόλο του νέου Πάπα κατά την περίοδο της δικτατορίας στην πατρίδα του Αργεντινή, η Süddeutsche Zeitung επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα, γιατί δεν επελέγη κάποιος που να μη βαρύνεται από φήμες και κατηγορίες: «Από τη μία επειδή η Καθολική Εκκλησία δεν έχει σε καμία περίπτωση εξετάσει την προβληματική της σχέση με τα δικτατορικά καθεστώτα. Από την άλλη μπορεί να έπαιξε ρόλο η σκέψη ότι μέσω αυτού του Πάπα και κατά τη διάρκεια της θητείας του, οι άνθρωποι θα έρχονται διαρκώς αντιμέτωποι με το ερώτημα: τι θα είχα κάνει εγώ στη θέση του»;

Επιμέλεια: Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης