“Hotel Mama” για νέους άνω των 30...

Νέοι γύρω στα 30, με σπουδές υψηλού επιπέδου και αυξημένα προσόντα για εύρεση μιας καλής θέσης εργασίας. Εξακολουθούν ωστόσο να προτιμούν για κατοικία την πατρική στέγη. Όλα αυτά να ακούγονται ίσως ξένα στα κεντροευρωπαϊκά ώτα, όμως στη βαλκανική χερσόνησο αποτελούν τον κανόνα με τις εξαιρέσεις απλά να τον επιβεβαιώνουν.

Ο 28χρονος Σάσα Μπ. από την Κροατία σπούδασε management και αμέσως μετά βρήκε δουλειά σε μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία. Ο μισθός του αγγίζει μετά βίας τα 700 ευρώ, δεν πτοείται όμως γιατί, όπως λέει, βρίσκεται ακόμη στην αρχή. Κάθε αρχή και δύσκολη, κι έτσι ο Σάσα προκειμένου να κάνει κάποιες οικονομίες μένει ακόμη με τους γονείς του. “Mένω ακόμη με την οικογένειά μου στη γενέτειρά μου, το Σπλιτ, για καθαρά οικονομικούς λόγους. Φυσικά θα ήθελα περισσότερη ‘ιδιωτικότητα’ και περισσότερο χρόνο και χώρο με τη φίλη μου. Από την άλλη πλευρά, το να μένει κανείς με τους γονείς έχει και τα θετικά του”.

Τα κορίτσια φεύγουν από το πατρικό νωρίτερα

O καθηγητής κοινωνιολογίας Γκεράρντο Μάιλ από το Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης (Universidad Autónoma de Madrid) αναλύει στη DW: “Οι σύγχρονες οικογενειακές δομές έχουν αλλάξει. Πλέον τα παιδιά αποκτούν πλήρη ανεξαρτησία σε μεγαλύτερη ηλικία. Οι παλιοί, αυστηροί οικογενειακοί κανόνες έχουν παραχωρήσει τη θέση τους σε μια μεγάλη ελευθερία για τα παιδιά που συχνά καταλήγει να είναι δύσκολα διαχειρίσιμη. Έτσι πολλά παιδιά προτιμούν να μένουν για περισσότερα χρόνια μαζί με την οικογένεια”. Φυσικά οι αλλαγές στο οικονομικό τοπίο έχουν επηρεάσει τη σχέση γονέων και παιδιών.

Σύμφωνα με έρευνες του ισπανικού πανεπιστημίου, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο γερμανικό επιστημονικό περιοδικό του Ινστιτούτου Πληθυσμιακών Μελετών του Βισμπάντεν σχετικά με το πότε τα παιδιά φεύγουν από το πατρικό σπίτι, τα κορίτσια κατά κανόνα παίρνουν αυτή την απόφαση νωρίτερα. Πιο συγκεκριμένα, οι άνδρες ηλικίας έως και 34 ετών στην Κροατία μένουν ακόμη με την οικογένειά τους σε ποσοστό 77,5%, στη Βουλγαρία 72% και στην Ελλάδα 62%. Aκολουθούν οι υπόλοιπες μεσογειακές χώρες που πλήττονται από την οικονομική κρίση, η Ισπανία, η Ιταλία και η Πορτογαλία αλλά και η Ρουμανία, η Πολωνία και η Ουγγαρία. Αντίθετα στη Δανία, τη Γερμανία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία τα παιδιά αποχαιρετούν πολύ νωρίς τους γονείς για να οργανώσουν σταδιακά τη δική τους ζωή μακριά από την οικογενειακή εστία.

Άνεση στο σπίτι των γονιών ή ανεξαρτησία μετ' εμποδίων

Η Ροδοθέα Σεραλίδου γεννήθηκε στο Ντίσελντορφ. Στα 18 της αποφάσισε να φύγει στην Ελλάδα για να σπουδάσει στη Νομική Σχολή Αθηνών. Σήμερα, 32 ετών, εργάζεται ως δημοσιογράφος στην Ελλάδα για γερμανικά και ελβετικά μέσα ενημέρωσης.“ Όταν σπούδαζα στην Αθήνα οι γονείς μου, που ζούσαν στο Ντίσελντορφ, συνέχισαν να με βοηθούν οικονομικά κάθε μήνα. Συγχρόνως όμως συμπλήρωνα τα χρήματα του μήνα κάνοντας φροντιστήρια”. H Ελληνίδα δημοσιογράφος πιστεύει πως η οικονομική κρίση αποθαρρύνει πολλά νέα παιδιά να φύγουν από το σπίτι. “Τo πατρικό προσφέρει ως κάποιο βαθμό μία σχετική άνεση. Πολλοί από τους Έλληνες φίλους μου που εργάζονται πολλές ώρες τη μέρα θεωρούν σημαντικό να επιστρέφουν στο σπίτι αργά και να βρίσκουν τα πάντα έτοιμα από τη μητέρα τους”.

Tις σκέψεις της Ροδοθέας συμμερίζεται και ο 25χρονος Γερμανός φοιτητής Κρίστιαν Μέρτμαν. “Oι γονείς μου πίστευαν ανέκαθεν πως έπρεπε να φύγω από το σπίτι νωρίς. Από πολύ μικρή ηλικία μου έμαθαν πως να φροντίζω μόνος τον εαυτό μου. Ακόμη και όταν έμενα ως μαθητής με τους γονείς μου, ήξερα να κάνω δουλειές για το σπίτι, να πλένω ρούχα ή να καθαρίζω τα παράθυρα”. Για τον Κρίστιαν η ανεξαρτησία είναι συνώνυμο του αυτοσεβασμού για ένα νέο που ξεκινά την επαγγελματική αλλά και την προσωπική του ζωή μακριά από την οικογένεια. Βέβαια, όπως σημειώνει, η ανεξαρτησία δεν έρχεται μόνο με την ενοικίαση ενός διαφορετικού διαμερίσματος αλλά με την τελική οικονομική απεξάρτηση από τον οικογενειακό προϋπολογισμό.


Dana Alexandra Scherle / Δήμητρα Κυρανούδη

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης